Bij Haren Werkt! kan bezoek weer langskomen dankzij quarantainer

De quarantainer van Haren Werkt!
De quarantainer van Haren Werkt! © Elwin Baas/RTV Noord
Halverwege de oprit van zorgcoöperatie Haren Werkt!, een woon- en werkvoorziening voor jongvolwassenen met een verstandelijke beperking, staat een container. Boven de twee ramen staat het woord ‘quarantainer’.
Binnen zitten de broers Luuk en Willem-Jan Tuinman. Luuk (24) woont bij Haren Werkt! en Willem-Jan is bij hem op bezoek.

Liefdevol

‘Normaal zie ik Luuk elke week een keer, maar door de quarantainemaatregelen heb ik hem een paar weken niet kunnen zien,’ zegt Willem-Jan. Hij kijkt zijn broertje liefdevol aan. ‘Dankzij deze container kan ik weer met hem praten en nog belangrijker, hem zien.’ Luuk corrigeert zijn broer lachend. ‘je komt nu veel te vaak.’ Maar naast zijn lach verraden ook zijn ogen dat hij er niets van meent.
De broers Luuk en Willem-Jan Tuinman
De broers Luuk en Willem-Jan Tuinman © Elwin Baas/RTV Noord
De twee worden alleen door een dun plexiglazen wand gescheiden, met aan weerszijden een microfoon. Door een vloerkleed, lampen, verwarming en een tafel met stoelen krijgt het geheel een huiskamersfeer. De coöperatie kocht de quarantainer twee weken geleden uit eigen middelen.

Goede oplossing

‘Halverwege maart zijn wij begeleiders samen met onze vier bewoners in quarantaine gegaan. Dat betekent geen bezoek meer. Natuurlijk bellen en face-timen we vaak, maar je merkt dat het elkaar zien ontzettend belangrijk is. Dan is deze quarantainer een goede oplossing,’ zegt locatiemanager Iris Procee.
Willem-Jan Tuinman knikt instemmend: ‘Heel goed dat er een manier gevonden is om elkaar te zien. Als familie zijn we hier heel blij mee. Voor Luuk is deze coronatijd zwaar. Normaal gesproken komt hij om het weekend thuis en gaan we naar korfbalvereniging Ritola in Zuidlaren. Hij kent daar iedereen en iedereen kent hem. Dat vindt hij prachtig, maar dat moet hij nu ook missen. Het wereldje wordt voor hem heel klein zo.’
Het protocol van de quarantainer
Het protocol van de quarantainer © Elwin Baas/RTV Noord
Halverwege de quarantainer staat over de volle breedte en hoogte een plexiglazen wand. De broers hoeven niet goed in de microfoon te praten om elkaar te kunnen verstaan. De microfoons en luidsprekers staan zo afgesteld dat je ook in de container wat bewegingsruimte hebt.
‘Door die microfoon en wand is het gesprek toch anders, maar al vrij snel begint het te wennen. Ook door een luidspreker moet ik nog steeds om Luuk zijn grappen lachen,’ zegt Willem-Jan.

Dubbel gevoel

‘Elke keer als ik zo met Luuk heb gesproken vertrek ik met een dubbel gevoel. Aan de ene kant heel blij dat je hem toch even hebt kunnen zien en spreken, maar je wordt ook direct weer met de neus op de feiten gedrukt wat allemaal niet kan en dat is moeilijk.’ Willem-Jan Tuinman doelt daarmee op de weekenden thuis, de korfbal, maar ook de aanrakingen. ‘Luuk is een echte knuffelkont,’ lacht locatiemanager Iris Procee terwijl ze over het hoofd van Luuk aait.
Het elkaar aanraken en knuffelen zit er voorlopig niet in. Tot die tijd biedt de quarantainer uitkomst.