Column: Uit het dagboek van een thuiswerker (12)

Willem van Reijendam
Willem van Reijendam © RTV Noord
De sportscholen mogen op 1 juli weer open! Dit was de verlossing waar heel Nederland al maanden op zat te wachten. Behalve dan voor onze thuiswerker, die ooit graag met gewichten aan de slag ging, maar nu even niet.

Maandag

Met Rossi in huis heb ik me het hele weekend niet verveeld. Hij houdt van spelen en hij kan al deuren openspringen en mijn koelkast openen. Dat ontdekte ik zaterdag, toen mijn gemarineerde kipkluifjes ineens onder de bank lagen, hahaha. Daarom moest ik even wat eten buiten de deur halen, en toen ik op de Yamaha zat dacht ik, weet je wat, ik knal nog even naar Leer om in een echte Imbiss een Bratwurst naar binnen te schuiven. Smaakte als vanouds, maar thuisgekomen las ik dat Leer een coronauitbraak heeft gehad en nu herinner ik me dat er ook iemand vlak naast mij aan het hoesten was daar. Stom dat ik mijn integraalhelm af had gedaan! Ik wilde me nog temperaturen maar die *#%thermometer is nergens te vinden. Had ik dus precies één keer gebruikt, net als al mijn paraplu’s. En mijn condooms hahaha.
Vanochtend kon ik eerst niet inloggen bij de vergadering omdat Rossi gisteren mijn laptop van de tafel had gekwakt. Het is ook zo’n speels dier! Nou doen de commandknop, de 0 en haakje sluiten het niet meer. Was wel even bezig om een work-around te vinden met sneltoetsen en muisbewegingen, zodat ik mijn wachtwoord vanuit Word in Palantir 3.12, ons nieuwe vergadersysteem, kan copy-pasten.
Toen ik er eenmaal bij was, bleek ik net gemist te hebben dat de chef over een maand overstapt naar een nieuwe baan in de top van de soepsector, iets heel anders dus. Iedereen deed net of hij het heel erg vond. Ik ben allang blij, ik heb nu weer wat respijt met mijn koude sales.

Dinsdag

Omdat Rossi vannacht een beetje druk was, lag ik ook te woelen in bed. Ik probeerde wat te lezen in de biografie van Jan Smit, die ik uit het boekenkastje van de Albert Heijn had meegenomen. Toch prachtig als je je geld kan verdienen met je stem. Ik heb daarom besloten dat ik ook wil gaan zingen, eerst maar eens bij een koor. Ik las dat een Gronings koor weer online gaat repeteren, nou dan kan ik vanuit huis mooi meedoen. Bovendien lopen daar ook leuke vrouwtjes rond. Bobbi Eden kan vast ook heel mooi zingen.
Vanochtend ontdekte ik dat Rossi zo druk was, omdat hij met een kipkluifje in de weer was. De marinade zat overal op het kleed en het ruikt hier nu naar een shoarmatent. Ik heb het kluifje voor zijn ogen in de vuilnisbak gegooid om hem op te voeden. Tussen de bedrijven door lekker gewerkt vandaag. Al mijn dossiers op volgorde gezet, de bewaarmapjes opgeschoond en mijn toetsenbord schoongemaakt, in de hoop dat de 0 en ) het weer gaan doen. Ik ben nu helemaal klaar om morgen een keiharde koude sale te scoren.

Woensdag

Bobbi Eden moest vanochtend tijdens de vergadering huilen omdat ze gisteren niet langs mocht bij haar oma in het verpleeghuis. Ze heeft al maanden alleen contact via een leentablet en een babbelbox. De regels zijn versoepeld maar niet alle verpleeghuizen zijn er klaar voor. Nou moet ze nog een week geduld hebben. Wat maakt een week nou uit op negentig jaar, zei ik, maar toen ging ze nog harder huilen. Ik kan daar niet tegen. Ik wou dat ik haar kon troosten. Ik ga straks als verrassing even op de Yamaha bij haar langs met een bloemetje en de biografie van Jan Smit. Misschien wil ze ook wel een ritje maken.

later:

Balen, ze was niet thuis. Ze blijkt sinds haar corona al twee maanden vanuit het huis van haar moeder te werken, ergens in Rotterdam. Geen wonder dat er niks terecht komt van Imagoverbetering 2.3. Ben benieuwd wat de nieuwe chef daarvan vindt.

Donderdag

Verdorie, ik heb weer de persconferentie van Mark en Irma gemist. Ik ga hem niet terugkijken ook, ik ben een beetje klaar met die persconferenties.. Als ik het goed begrijp, gaan de sportscholen over een maand open. Dan hoef ik dus ook geen nieuwe sit-upbench te kopen.

later:

Ik ben een beetje geschrokken van het nieuws dat kleine druppeltjes minutenlang in de lucht kunnen zweven met Joost mag weten wat voor virussen erin. Zou dat in Leer ook zo geweest kunnen zijn? Ik voel me niet helemaal fit. Sjoerd had ergens gehoord dat er in die sportscholen ook allemaal nevels hangen van kleine druppeltjes vol coronavirus. Aerosolen van zwetende en hijgende sporters, zei hij. Dat woord was ik helemaal vergeten. Mij zie je daar voorlopig niet meer. Sjoerd zei dat, zolang die waarschuwingsapp er nog niet is, bezoekers van sportscholen allemaal een grote gele ‘S’ op hun jas moeten plakken, zodat we er in een wijde boog omheen kunnen lopen. Ik denk dat het een grapje was, maar dat weet je bij hem nooit. Hoe dan ook, ik heb geen zin om een superverspreider te worden met een viruswolk om me heen.
Na de vergadering wilde ik nog een paar uurtjes in bed gaan liggen omdat ik me niet lekker voel, maar daar trof ik bij mijn nachtkastje nog een kipkluifje aan met wormpjes erop, helemaal oranje van de marinade. Dus toch maar opgebleven en een werkschema gemaakt om volgende week aan mijn koude sales te kunnen beginnen. Een goede voorbereiding is het halve werk.

Vrijdag

Nog een paar dagen en dan mogen we weer het café in. Niet dat ik daar nou zo’n behoefte aan heb want het is mij niet relaxt genoeg, met al die reserveringen, kuchschermen, checkgesprekken, ontsmettingen, centimeterwerk en ander gedoe, maar uit solidariteit wil ik er toch wel naartoe. Vandaag ATV, dus nu had het heel goed gekund. In plaats daarvan maar op het balkon gezeten met een paar biertjes, en Rossi naast me in zijn doos. Ik heb volgens mij geen corona, maar gewoon een buikgriepje, misschien wel van die Bratwurst. Het komt dus goed uit dat ik de wc om de hoek heb. Op internet lees ik dat er volgens de Toiletalliantie nauwelijks openbare toiletten meer open zijn en zelfs als je je eigen mobiele toilet wil meenemen, achterop de Yamaha, moet je er eerst een zien te bemachtigen, want ze zijn overal uitverkocht. Dus voor ik een terras op ga, moet ik thuis eerst die spreekwoordelijke bruine beer verdrinken. Wat me eraan doet denken dat ik de kattenbak nog moet verschonen…
Willem van Reijendam