Huis kopen in coronatijd: ‘Nog steeds gekte’

Al een tijdje zijn mijn vriendin en ik op zoek naar een nieuwe woning. Momenteel huren we, maar we willen graag kopen.

Er worden maar mondjesmaat nieuwe woningen aangeboden in de prijsklasse waarin we zoeken. Daarom hebben we onze zoektocht het afgelopen half jaar on hold gezet. Een week of zes geleden besloten we toch weer op zoek te gaan.

‘De coronacrisis zorgt vast voor rust op de markt’, zeg ik tegen Yvonne, terwijl we alweer wat pareltjes op Funda zien.

We hebben maar weinig wensen. Een mooie tuin zonder inkijk en het liefst een vrijstaande of hoekwoning. Ook willen we graag aan de west- of zuidkant van de stad wonen. Helaas, er zijn blijkbaar meer mensen met deze wensen, want het is dringen geblazen om überhaupt een huis te mogen bezichtigen.

Dat bezichtigen gaat natuurlijk coronaproof; de telefoniste die de afspraak met ons maakt, informeert keurig naar onze gezondheid. Aangezien we geen klachten hebben, mogen we een paar dagen later in de aangeboden woning rondkijken. De makelaar van de verkoper houdt afstand, loopt niet met ons mee en blijft aan de keukentafel zitten.

Hij vertelt dat de coronacrisis geen invloed heeft op de drukte op de huizenmarkt. De interesse voor het type huis dat wij zoeken, is onverminderd groot.

Wel is volgens hem nu het kaf van het koren gescheiden en komen er alleen kijkers die oprecht geïnteresseerd zijn. De ‘gezelligheidskijkers’ lijken eerst de gevolgen van de coronacrisis af te wachten.

Dan stuiten we op een huis in de stad dat helemaal aan onze wensen voldoet. Heel naïef hopen we dat alleen wij doorhebben dat dit een pareltje is. Hier gaat de bezichtiging heel anders dan bij het vorige huis.

We kunnen de woning bekijken zonder dat er iemand aanwezig is. Geen makelaar en ook geen eigenaar. Alles gaat via een website waar ik een selfie en een kopie van mijn rijbewijs moet uploaden. Na goedkeuring (geen idee van wie en op basis waarvan) kunnen we een afspraak maken en krijgen we een code.

Eenmaal bij de woning aan gekomen, moeten we op de website die code invullen, vervolgens op een knop drukken en voila, de voordeur zwaait open.

In het huis is camerabewaking aanwezig. Hierover zijn we vooraf geïnformeerd.

‘Dit is wel een heel gek gevoel’, vindt mijn vriendin Yvonne. Geen makelaar die je welkom heet of bewoners die nog snel even geurstokjes aangestoken hebben om het huis lekker te laten ruiken. Het is leeg.

Eigenlijk is het best fijn dat je zelf rustig de woning kunt verkennen, dat je onbeperkt kunt rondneuzen en keukenkastjes en deuren kunt open trekken.

Voor meer informatie vinden we op de keukentafel, naast de hygiënische doekjes, een telefoonnummer. We mogen appen als we vragen hebben.

Het huis is mooi, wel iets te duur, maar wat ons vooral weerhoudt is het bestemmingsplan voor de omgeving. Al in 2009 is bepaald dat er 1600 woningen gebouwd mogen worden. Tot dusver is er geen schop de grond in gegaan, maar toch.

We hebben het gevoel dat de huizenprijzen blijven stijgen en dat blijkt te kloppen als we op Funda huizen vergelijken met soortgelijke koopwoningen van twee jaar geleden. Die werden toen voor een aanzienlijk lager bedrag verkocht.

Op de site van de NOS lezen we dat de huizenprijzen in steden als Groningen zelfs naar recordhoogte stijgen. Er wordt te weinig gebouwd. We besluiten ons zoekgebied uit te breiden naar het ommeland en reageren op een paar huizen in Zuidhorn.

Tot twee keer toe krijgen we te horen dat de kijkdagen vol zijn. Een makelaar vertelt dat steeds meer Stadjers in omliggende dorpen aan het zoeken zijn.

In Leek komen we wel in aanmerking voor een bezichtiging. Vanwege de corona wordt ons gevraagd met zo min mogelijk mensen te komen en een eventuele aankoopmakelaar thuis te laten. Die hebben we niet, dus dat scheelt.

Voor we binnen mogen, moeten we eerst onze handen ontsmetten. De aanwezige makelaar geeft een korte uitleg en daarna mogen we zonder hem het huis verkennen.

We horen dat er op beide kijkdagen veel mensen zijn geweest en dat meerdere kijkers een bod gedaan hebben. Als we interesse hebben, moeten we het liefst vandaag nog een bod uitbrengen. Dat gaat snel.

Eenmaal thuis slaat de twijfel toe. Liever hadden we nog een tweede keer willen kijken. Maar ja, we moeten afgaan op ons eerste gevoel. En dat is lastig bij een woning buiten de stad, in een dorp dat we nauwelijks kennen. Drie dagen later zien we de status van het huis op Funda veranderen in 'verkocht'.

Onze conclusie: corona of niet, het is nog steeds een gekkenhuis op de woningmarkt en het ziet er niet naar uit dat dat snel verandert. We geven niet op, maar deze zomer zullen we het nog moeten doen zonder tuin.

Eén voordeel: tijdens een hittegolf blijft onze huurwoning lekker koel.