'Ik belde zelf 113 en kreeg het noodnummer; toen brak ik'

13 september 2019 is voor Anniek een zwarte dag. Ik zat op mijn werk en had mijn telefoon op stil staan tijdens een sales call', vertelt ze. 'Ik pakte mijn telefoon en zag zoveel oproepen van haar zus. Dan heb je al een gevoel: dit klopt niet. Toen zei ze: Lianne is er niet meer. Dan breekt je hart in honderdduizend stukjes.'

Dezelfde dag blijkt dat Lianne 's nachts nog geappt heeft. ''What the f*ck, dit nummer klopt niet!', viel er te lezen. Reden genoeg voor vrienden en familie om het invoeren van het telefoonnummer 113 op de politieke agenda te krijgen. 'We krijgen Lianne er niet mee terug, maar we kunnen hopelijk mensen in psychische nood helpen.'

Maandag was 113 voor het eerst bereikbaar. Anniek kon het maar op één manier geloven. 'Ik belde zelf 113 om te horen wat er dan gebeurt. En dan hoor je inderdaad het hulpnummer. Toen brak ik en heb ik een traantje gelaten, ook uit dankbaarheid. Hoe raar het ook klinkt, dit doet iets met je in positieve zin.'

Boos op haar vriendin is Anniek nooit geweest. 'Ik ben nog steeds verdrietig en dat zal ik nog wel een poos houden. Ik hou met heel mijn hart van haar. Maar dit was haar keuze.'

'Ik mis vooral haar lach. Als ze binnenstapte op een verjaardag was het een groot feest. En in een rustige kamer werd, als zij er was, vijf minuten later de polonaise gelopen', haalt ze herinneringen op. En juist die herinneringen helpen bij het verwerken. 'Ze is en blijft er.'