'Het zou corona kunnen zijn, dat speelt wel in je achterhoofd'

Geerte en haar familie kwamen erachter toen Benno wat ziek begon te worden. 'Zijn beste vriendin, waar hij veel mee omging, was op dat moment ook ziek. Dat uit zich in een beetje verkouden, beetje hoofdpijn. Alleen werd het steeds erger.'

'Het zou corona kunnen zijn, dat speelt wel in je achterhoofd.'

'Het was heel erg in het begin, eigenlijk voor de eerste piek in Groningen. We zijn heel voorzichtig, op afstand, met elkaar omgegaan, maar het is niet meteen duidelijk dat het corona is, daar kwamen we pas later achter.' Corona of niet, de familie was er voor elkaar. 'Dat is ook erg de visie van mijn vader geweest. Je doet het met elkaar en je zorgt ook met elkaar, voor elkaar.'

Omdat het wel degelijk om het coronavirus ging, mocht Geerte ook niet bij haar vader in het ziekenhuis zijn. 'Dat is heel raar, want je vader is ziek dus je wilt naar hem toe. Eigenlijk wilden we wel met het hele gezin daar zijn, maar dat mocht dus niet.'

Haar vader was tien dagen ziek thuis. 'Op een gegeven moment was hij zo ziek, dat de huisarts zei: 'Dit is vragen om de dood, als je hier mee thuis blijft.' Toen is hij toch naar het ziekenhuis en heeft hij zuurstof gekregen.'

Zelf kon Geerte niet mee, want zij was op dat moment ook geveld door het virus. 'Ik was ziek, mijn zoon was ook ziek. We wonen naast elkaar en hebben een doorgang in huis, dus we waren veel samen. Toen heb ik mijn oudste zus gebeld en die is naar de spoedeisende hulp gegaan om een behandelplan te bespreken.'

'Hij wilde eigenlijk niet naar het ziekenhuis, want hij was negen maanden eerder al in het ziekenhuis geweest, toen had hij een geknapt aneurysma. Hij heeft toen ook op de ic gelegen, dus hij had zoiets van: zo ver mogelijk weg blijven van het ziekenhuis, want dat is gewoon nooit een leuke ervaring. Maar in dit geval moest hij wel naar het ziekenhuis.

Uiteindelijk red haar vader het niet en bezwijkt hij aan de gevolgen van het coronavirus. Op het moment van de uitvaart mochten Geerte en haar gezin niet aanwezig zijn. 'Op dat moment was het protocol: maximaal dertig man en op anderhalf meter afstand. Iedereen die iets van ziekteverschijnselen had, mocht niet bij de uitvaart zijn.'

'Wij hebben via een livestream meegekeken, het was wel apart om er op die manier bij te zijn. Aan de andere kant is het ook wel fijn om met elkaar op de bank te zijn. Drie van ons waren ziek, de jongste twee niet. We waren gewoon met elkaar thuis, in isolatie, maar er ook wel een beetje bij.'

'De mensen bij de uitvaart zelf waren juist heel eenzaam, want er waren maar vijfentwintig, dertig man. Dan wil je elkaar even omarmen en steunen maar dat mag dan niet.'

'Heel veel mensen stuurden ons berichtjes. 'We kijken ook mee via livestream, we zijn er bij.' Daardoor waren we toch heel erg bij elkaar.'

Benno was filosoof. 'Hij had altijd de visie van veel met elkaar zijn, een sterke familieman. Hij stond er voor zijn kinderen en kleinkinderen. Hij was een trotse opa en vader.'

Voor zijn overlijden heeft Benno nog zijn levenswerk af weten te maken. 'Hij heeft een boek geschreven. Toen hij dat aneurysma kreeg wist hij dat hij nog niet klaar was met dat boek, dat was echt zijn drive om door te gaan met leven. Hij ging door het oog van de naald en hij heeft zijn boek afgekregen.'

'Mijn vader heeft altijd gezegd dat hij niet bang is voor de dood, wat ik heel sterk vind. Dat komt ook terug in zijn boek, je wordt niet ziek zonder reden. Wat dat betreft denken wij als gezin dat die geknapte aneurysma een soort tweede kans was en die heeft hij gepakt.'

'Hij heeft nu zelf gekozen om niet naar het intensive care te gaan, hij is daar niet overleden. Hij heeft zelf gezegd: Ik ga niet een tweede keer naar de ic, ik zie het niet zitten, met tien procent overlevingskans en heel veel vechtlust nodig om het te overleven. Toen heeft hij gezegd: ik kies ervoor om te gaan.'

Het eerste deel van Benno's boek is uitgegeven. 'Het tweede deel ligt er en een derde deel komt er nog aan. Wij zijn trots.'