Winschoter horecaondernemers: 'Als ik dit overleef, overleef ik alles!'

‘Wij zijn echt heel erg tevreden, het gaat hartstikke goed’, laat de gemeente weten.

Horecazaken mogen sinds 1 juni weer open, ook die in Winschoten. In anderhalve maand tijd is één waarschuwing gegeven, omdat mensen binnen aan het dansen waren. Boetes zijn nog niet uitgeschreven.

Om ervoor te zorgen dat horecaondernemers op het Marktplein in Winschoten in coronatijd toch omzet kunnen genereren, mochten zij hun terrassen uitbreiden. Zo heeft bijvoorbeeld café Dommering buiten plek voor zo’n tweehonderd man, café Sjoes telt buiten zo’n negentig plekken.

Lianda Schuster van Sjoes: ‘Het gaat eigenlijk heel goed. De terrassen zitten vol en het is gezellig.’ Jeanet Sprik van grand-café Carambole: ‘Het ziet er buiten gezellig uit en bij mooi weer is het goed gevuld. Je mist wel de ‘gewone’ tijden. Normaal hoop je dat het zo druk mogelijk is, nu hoop je wel eens dat er niet meer mensen binnenkomen. Dat voelt best tegenstrijdig.’

Het is niet zo dat alle horecagelegenheden op het Marktplein geopend zijn. Beachclub Mambo is dicht. Eigenaar Luurt Duursema: ‘Normaal kan ik hier ruim tweehonderd klanten ontvangen. Nu zijn dat maximaal dertig, omdat ik overal tafeltjes en stoelen neer moet zetten om de mensen uit elkaar te houden. Dat kan voor mij niet uit; daar zou ik alleen maar op moeten toeleggen.’

Voor Heiko Tuin, eigenaar van café Dommering en Sportcafé Timeless, is het dubbel. Hij heeft weliswaar een groot terras buiten dat ‘s weekends vol zit, maar binnen is Dommering nog gesloten. Ondertussen volgt hij het nieuws in de stad Groningen, waar filmpjes van rondgaan waarin overvolle cafés te zien zijn.

Dat zorgt voor frustraties. Heiko: ‘Wij doen ons stinkende best om het op het Marktplein allemaal in goede banen te leiden, maar ondertussen heb je dertig kilometer verderop cafés die bomvol zijn. Dat is niet met elkaar te rijmen.’

De klanten kunnen weliswaar een drankje komen doen, de grote evenementen blijven voorlopig nog uit. En dat is lastig, onder andere voor Nettie Koller van café De Hofnar.

‘Ik heb een dagkroeg. Hier is het ongeveer net zo druk als vóór corona. Op dit moment zijn ook zestien mensen binnen, natuurlijk wel op anderhalve meter afstand van elkaar. Het is alleen jammer dat het daar bij moet blijven. Ik krijg heel veel aanvragen voor feestjes. Dan heb ik normaal zo’n veertig à vijftig mensen binnen. Dat loop je nu mis.’

Dat gevoel leeft ook bij Jeanet van Carambole. ‘Normaal hebben wij livemuziek en binnen zo’n honderdvijftig mensen. Maar ook bruiloften of feestjes van mensen die vijftig worden. Dat kan nu allemaal niet. Je mist het omdat het leuk is, maar ook financieel. Daar verdienen wij natuurlijk het meeste geld aan normaal gesproken.’

Ondertussen blijft de politie surveilleren op het Marktplein. Lianda van Sjoes: ‘Je ziet dat er controles worden uitgevoerd. De politie loopt zo nu en dan even binnen. Zaterdagavond waren ze hier bijvoorbeeld ook twee keer. Maar wat ik van hun hoor en ook van de gemeente is dat zij positief zijn over hoe het reilt en zeilt.’

De ondernemers hebben voor een groot deel grip op het naleven van de regels, maar de mogelijkheden zijn niet eindeloos, vertellen zij. Lianda: ‘De mensen houden zich niet zo aan die anderhalvemeterregels. Ik denk dat het gevoel overheerst dat corona niet echt in deze regio is geweest. En mensen zijn er wel een beetje klaar mee. Alleen ik kan niet constant mensen gaan waarschuwen, dan ben ik de hele dag een politieagent en kom ik niet aan mijn gewone werk toe.’

Heiko van Dommering en Timeless ziet hetzelfde gebeuren, maar staat er net zo in als Lianda. ‘Ik heb op zaterdagavond tweehonderd mensen op het terras. Als ik dat constant wil controleren, moet ik wel drie of vier portiers inhuren. Dat kan helemaal niet uit. Mensen zijn zelf ook verantwoordelijk.’

De blijdschap overheerst omdat er weer gewerkt kan worden, maar stuk voor stuk hopen de horecaondernemers dat het zo snel mogelijk weer ‘normaal’ wordt.

Heiko: ‘Je wilt gewoon weer lekker rammen, dat is waar je het voor doet. Maar wij zijn ook maandenlang inkomsten misgelopen. Je hoopt gewoon dat je zo snel mogelijk weer kunt ondernemen zoals je altijd gedaan hebt. Maar ik sta er verder zeer positief in.’

Ondertussen kijkt Jeanet uit naar de eerste bluesmiddag in september en krijgt Lianda de glimlach niet van haar gezicht: ‘Als ik dit overleef, met alleen maar terrassen, dan overleef ik alles!’