Toch op buitenlandse vakantie: 'Een middagje shoppen in Groningen is gevaarlijker'

Voormalig RTV Noord-medewerker Ilona Klopstra viert vakantie in Kroatië, waar sinds deze week code oranje geldt, oftewel: alleen reizen indien noodzakelijk. Een onverwachte domper voor het gezin.

'We kozen uitgerekend voor Kroatië, omdat er weinig besmettingen waren', vertelt Klopstra vanaf haar vakantieadres. 'Het leek een veilig land. We zijn ook wel wat verbaasd dat we lezen over coronahaarden in Spanje en Frankrijk, maar dat deze landen geel blijven. En Kroatië is ineens oranje. Hoezo is dat hele land ineens oranje?'

Zorgen maakt ze zich niet. Met haar gezin verblijft Klopstra in een huis in Vodnjan, in de provincie Istrië. 'Het is eigenlijk gewoon heel erg rustig hier. We zitten in een enorm afgelegen gebied in de olijfboomgaarden. We zien hier niemand, dus ik maak mij geen zorgen. Een middagje shoppen in Groningen is risicovoller dan in deze boomgaard zitten.'

'We zijn met de auto en houden het nieuws goed in de gaten. Ik stap nu niet direct in om als een idioot terug te rijden. Het land is oranje, niet rood. Als de grenzen dicht waren gegaan, zaten we inmiddels al op de snelweg naar huis.'

Het gezin begint wel een dag eerder aan terugreis. Niet vanwege het coronavirus, maar vanwege de weersverwachting. 'We stappen in de auto en hebben mondkapjes bij ons voor onderweg. Ik waan mij veiliger dan bijvoorbeeld op de Tilburgse kermis.'

Eenmaal thuis wacht twee weken thuisquarantaine. 'Dat advies zullen we opvolgen. Maar het is wel raar. Was ik maandag vertrokken, dan was er niks aan de hand geweest. Ga ik nu naar Nederland, dan moet ik twee weken in quarantaine. Dat is wel wat opmerkelijk.'

Muzikant Sijtse Scheeringa trekt momenteel met zijn camper rond in Duitsland. 'We zijn op bezoek bij vrienden in Wolfsburg, die we in Spanje hebben leren kennen.’

‘De maatregelen zijn eigenlijk net als in Nederland, alleen moet je hier veel vaker een mondkapje op. Als je in de winkel gaat, bijvoorbeeld. Straks gaan we even de stad in, dan nemen we hem natuurlijk weer mee. Het woordje corona zit bij iedereen in het hoofd.’

Scheeringa reist met zijn camper via Celle naar het Noord-Duitse Bremen. Daarna volgt het laatste stukje terug naar huis. Geremd door de maatregelen voelt hij zich niet. ‘De camper geeft net wat meer vrijheid. Je doet de deur open en het is klaar.'

‘Ik vind het helemaal niet eng. We houden er wel rekening mee. Grote groepen vermijden we. Dat is natuurlijk wel lastig als je bij vrienden bent. Die afstand. In Niehove hebben we er heel erg weinig van meegekregen. We hebben nooit opgesloten gezeten.’

Een van de populairste vakantielanden is Frankrijk. Niels van Ringelenstein uit Groningen verblijft daar met zijn vrouw en twee dochters. Het is een van de laatste plekken waar ze met hun camper staan na een rondje door onder andere België, Luxemburg en Duitsland.

'In Duitsland waren de regels helder en iedereen hield zich eraan. Maar in Frankrijk gaan ze er in mijn ogen soepel mee om', vertelt Van Ringelenstein. 'Bij de camping in Morvan hing er bij de receptie een plastic gordijntje en droeg slechts één medewerker, nota bene de jongste, een mondkapje. Verder niemand, ook op de camping niet. Terwijl wij juist bij de receptie en in de sanitaire gebouwen een mondkapje droegen.'

'De anderhalve meter is in Frankrijk één meter, maar ook van die afstand was bij de meesten weinig te merken. Wij verbaasden ons over de omgang hier, zeker de oudere medemens. Hoeveel moeite is het om even een kapje om te doen? In de Champagne had men bij de receptie en de supermarkt het kapje vaker in de hand dan om de mond. Waarbij je dacht: draag alsjeblieft een gezichtsmasker.'

Dat het moeilijk is om constant in de pas te lopen, snapt Van Ringelenstein wel. Het is mens eigen volgens hem. 'Omgaan met een op het oog 'onzichtbaar' virus is niet makkelijk. Maar ik vergelijk het met roken. Je ziet de impact misschien niet direct, maar de gevolgen zijn er wel degelijk.'

Van Ringelenstein verwacht dat een tweede coronagolf onvermijdelijk is. 'Als je één ding niet moet doen op dit moment, ook al is het toegestaan, dan is dat het uitwisselen van mensen uit verschillende delen van de wereld. Vrijwel niemand weet wie waar is geweest of wat voor beroep hij of zij doet.'

Toch kiezen ook zij voor een vakantie in het buitenland. Kamperen in de buitenlucht voelde als de veiligste optie. 'Na maanden intensief thuiswerken, wil je eruit. Weg van huis om het hoofd weer even leeg te maken en te vullen met mooie vakantiemomenten. En dat is zeker gelukt.'