Op het veld in Onderdendam even geen coronaregels: langs de zijlijn zijn ze er wel, net als de twijfels

De voetbalvereniging in Onderdendam kreeg eerder deze week een brief van Veiligheidsregio, net als de andere sportclubs in onze provincie. Ze moesten de coronamaatregelen dringend aanscherpen, schreef voorzitter Schuiling. Vooral de derde helft ('die duurt soms langer dan de wedstrijd') was een risico.

Een paar dagen later zijn er duidelijk de coronamaatregelen getroffen bij SV Onderdendam. Als je het complex op loopt moet je je handen desinfecteren, je naam, nummer, woonplaats en leeftijd achterlaten. Het clubgebouw mag je in, maar je moet er via een andere deur weer uit. Zo voorkomt de club dat spelers buiten het veld tegen elkaar opbotsen.

De looproutes hebben ook hier hun intrede gedaan. Tussen het kantinegebouw, palen en opgestapelde kratten bier zijn linten gespannen om iedereen de juiste richting op te krijgen.

Op tafels, binnen en buiten, staat groot dat je er maximaal met vier man aan mag zitten. Zo kan je altijd de nodige afstand bewaren. En vergeet de regels voor de kleedkamer niet: twee van de vier douches zijn even buiten gebruik.

Voor de wedstrijd schenkt Natascha Snoek, net als altijd, de koffie. De barkrukken staan meters uit elkaar, maar 'ondanks corona blijft het hier gezellig', zegt ze opgetogen. 'Bij andere clubs is dat wel anders. Laatst kuchte ik even, mijn gebruikelijke rokershoestje, dat vinden mensen dan toch lastig.'

Het is mooi weer zaterdagmiddag, en dat maakt het allemaal net wat makkelijker. Binnen halen mensen koffie, buiten bespreken ze de wedstrijd voor. Sommige spelers gebruiken het terras zelfs als kleedkamer.

'Ach, als ze het niet erg vinden om daar in hun onderbroek te staan vind ik het ook prima', zegt Snoek terwijl ze een beker koffie volschenkt.

Terwijl de spelers binnen en buiten de kantine afstand moeten houden lijken de coronaregels eenmaal op het veld even heel ver weg. 'Dat is geen anderhalve meter he', klinkt het aan de zijlijn als de tegenstander iemand omver duwt.

Natuurlijk met een knipoog, want ze weten hier ook wel hoe het werkt. Toch is er de twijfel of dit eigenlijk wel kan. 'Ik heb wel eens gezegd, moeten ze niet met mondkapjes op voetballen?', zegt Snoek.

Onderdendam en Warffum hebben ervaring met corona. De afgelopen weken raakte bij beide clubs een speler besmet. Trainingen gingen niet door en wedstrijden werden afgelast, en dus speelt Onderdendam zaterdagmiddag voor het eerst weer een wedstrijd.

'De vraag is hoe lang we nog kunnen spelen', zegt voorzitter Jaco van Leeuwen van SV Onderdendam. Ook hij ziet het aantal besmettingen oplopen. ‘Ik durf er niets over te zeggen, maar ik hoop dat dit soort dingen door mogen blijven gaan.’

‘Als ik eerlijk ben heb ik wel mijn vraagtekens bij het voetbal’, zegt een vrouw tijdens de tweede helft, als ‘haar’ Onderdendam al met 1-3 achterstaat. De voorzitter had voor de wedstrijd al gewaarschuwd: ‘Het gaat hier om de gezelligheid, dit is het laagste van het laagste', knipoogde hij.

De supporter die haar twijfels heeft werkt in de zorg, is de moeder van twee spelers en vrouw van de trainer. ‘Soms zeg ik wel eens tegen ze dat het genoeg is. Voor mezelf ben ik niet zo bang, maar ik wil het niet op mijn geweten hebben als ik het virus op een patiënt overbreng.’

Het echtpaar Dopma is het met haar eens. ‘Een schouderduw, het elkaar omhelzen, het gebeurt allemaal. Maar eigenlijk moet het niet meer kunnen. Maar wat doe je de sportwereld dan aan hè? Mensen hebben ook een verzetje nodig, we moeten ook niet onderschatten dat dat belangrijk is.’

Ze zeggen het terwijl ze zelf weer extra goed zijn gaan oppassen. ‘Onze kleinkinderen zitten op het Hogeland College. Daar zijn al wat mensen besmet geweest, ik sluit me dus wel een beetje meer af nu', zegt mevrouw Dopma. 'Dan maar beeldbellen en whatsappen. Ik vind het nu wel angstig worden.’

Het verzetje wordt op het veld volop genoten. Bij ieder doelpunt schreeuwen spelers elkaar toe, al high-fivend en omhelzend. De moeder van twee van de spelers snapt dat ook wel weer, en laat zien dat voor zowel wel als niet doorspelen wel wat te zeggen valt. ‘De lockdown was ook een drama, toen mochten ze niets meer.’

Na de wedstrijd zit een aantal spelers van VV Warffum, opgetogen na een 1-5 uitoverwinning, een biertje te drinken aan één van de tafels die buiten zijn neergezet. Nu weer keurig op afstand van elkaar, een kratje bier staat tussen twee spelers in.

Aan die tafel verwachten ze niet dat ze dit seizoen uitspelen. ‘Ik zie het een beetje somber in', zegt een van de spelers: toevallig de zoon van het echtpaar Douma. Dat hij op het veld geen afstand hoeft te houden en buiten het veld wel noemt hij aanvankelijk ‘complete waanzin’.

Bang voor corona is hij niet, net als de andere spelers. ‘Maar je houdt gewoon eem rekening met de regels, natuurlijk’, dat dan weer wel. Een andere speler vult hem aan: ‘Je moet natuurlijk ook ergens een lijn trekken.’

Een derde speler spreekt van ‘pakken wat je pakken kan', de komende tijd. ‘Althans, als we die kans krijgen. Vorig weekend konden wij niet spelen, en dat gaat vaker gebeuren. Ik hoop dat we volgende week nog kunnen spelen, ik denk dat het daarna stil ligt. Het kan nooit lang meer duren. Als we nu de eerste golf hadden gehad, dan was alles al lang schluss geweest.’

De hoop om volgende week wél te kunnen spelen is bij twee spelers van Warffum extra groot, omdat ze het volgende week tegen hun oude team opnemen. Dan komt een ander elftal van Onderdendam in Warffum langs.

‘4 oktober staat al tijden omcirkeld in de agenda', lacht een van de twee ‘overlopers', zoals ze in Onderdendam gekscherend worden genoemd. ‘Ik hoop dat volgende week in ieder geval nog doorgaat. Want voor je het weet is het gebeurd.’

Dan, een halfuurtje na de wedstrijd, is alles opgeschreven en vertrekt de auteur van dit artikel. ‘Nou jongens, nu maar eem bovenop elkaar zitten', grapt één van de spelers. Zo krijgt kantinejuffrouw Natascha Snoek gelijk: het is gewoon nog gezellig bij de club, ook met een beetje afstand.