Door de mand: Kees Vlietstra houdt van vragend coachen

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
Van de week is aan de Vondellaan in Groningen, op de plek van de oude Wijerthal, een nieuwe sportzaal geopend. Mevrouw de wethouder Inge Jongman verrichtte de feestelijke openingshandeling. Ze knipte geroutineerd een rood lint door.
Sportzaal De Wiardt heet het nu. Voor 55,40 euro kunt u een uurtje sporten. Ik zag de foto van de knippende mevrouw Jongman op Twitter en werd een beetje verdrietig.
Jopie laiverd, gooi je er even een portie bitterballen in?
Zomaar een zondagavond in de jaren 90. We zitten aan de bar in de Wijerthal. Sporthal De Wijert. We hadden die middag een wedstrijd gekorfbald en waren hard op weg om ook de derde helft in winst om te zetten. Jopie en Geert Noeken staan achter de bar. Wij zitten in wedstrijdtenue aan het bier. We hebben verstand van dorst. Het gaat hard. In de sporthal wordt er inmiddels gevoetbald. Zondagavond competitie. Gaat ook hard. Na mijn bitterballen bestelling loopt Jopie naar het kleine keukentje achter de bar. Op het moment dat de bitterballen in het vet kopje onder gaan wordt het ineens pikkedonker in de kantine. Ook de lampen in de sporthal gaan op zwart. Kortsluiting.
Verdomme Jopie, verzucht Geert. Dat weet je nu toch wel? Als de frituur aan gaat moet de radio uit anders springen de stoppen. Hij waggelt naar de meterkast. Draait wat aan wat knoppen waarop de lampen weer aan springen. Aan de bar beginnen we weer te proosten. Door het gepantserde glas kijken we naar de amateur zaalvoetballers. Er is een opstootje. De voetballers van West-End claimen een goal bij de scheidsrechter. De tegenstanders, Drs. Vijfje, betwisten dat. De goal zou gemaakt zijn in het donker. Er is geen VAR. Jopie gaat rond met een schaal bitterballen. O, wat mis ik de Wijerthal.
Het was een rare sportweek. Ik zat door actueel Groninger sportnieuws in een emotionele achtbaan. Nostalgie zat in het voorste karretje. Zo was daar het nieuws over de te kleine doelen in Skopje. Daar moest Tottenham Hotspur voor de Europa League spelen tegen KF Shkëndija. De keeper van de Spurs rook onraad in de warming-up toen hij zijn hoofd stootte aan de deklat. De Spurs gingen klagen bij de scheidsrechter. Die liet nieuwe doelen plaatsen. Met officiële afmetingen, 7,32m x 2,44m.
Moest door dit verhaal opeens weer denken aan de studenten van Forward. Jaren geleden weigerde een bondsscheidsrechter een wedstrijd van de hoofdmacht te starten. Reden: de hoekvlaggen voldeden niet aan de minimum lengte, 1,5 m. Ze waren alle vier te laag. Een week later speelde het eerste weer thuis. De studenten hadden het wedstrijdreglement goed bestudeerd en kwamen tot de ontdekking dat er wel een minimum hoogte voor de hoekvlaggen was voorgeschreven maar geen maximum. Forward 1 speelde die middag met hoekvlaggen van 6 meter.
Over hoekvlaggen gesproken: in De Koffiecorner (!), de sport podcast van RTV Noord, was Martin Drent, oud Forward-trainer, weer ouderwets in vorm. De mannen bespraken de wedstrijd tegen ADO Den Haag. Ook coach Danny Buijs kwam ter sprake. Coach Buijs heeft namelijk sinds kort een coach die hem coacht in het coachen. Vind ik mooi.
Martin Drent vertelde dat coach Ron Jans in zijn FC Groningen-tijd ook zo'n coach-de-coach-type in zijn staf had. René Felen was dat. Dat was toen behoorlijk vooruitstrevend. Johan Derksen moest daar niks van hebben zeg maar. Felen stond dan ook niet op de teamfoto, maar kwam wel in de kleedkamer. Ik ken Felen van de ALO. Aardige vent. Hij kon heel goed rock & roll dansen. Op die kernkwaliteit heeft voormalig bondscoach Ronald Koeman hem vast niet aan zijn staf toegevoegd. Feit is wel dat René Felen maar mooi bij het Nederlands Elftal zat als Coach de Coach. Koeman vertelde ooit in het blad Voetbal Trainer over het hoe en wat:
Bij PSV heb ik kennisgemaakt met René Felen. Hij is iemand die is gespecialiseerd in teamontwikkeling. Hij was al werkzaam bij FC Groningen en via mijn vader kwam hij bij mij terecht. We hebben de samenwerking destijds langzaam opgebouwd en uiteindelijk heeft hij ook bij diverse teambesprekingen gezeten. Juist omdat ik niet de onderwijsachtergrond heb zoals Co Adriaanse of Louis van Gaal, zag ik daar de grote meerwaarde van in. Felen bracht het teamproces op gang tussen de technische staf en de spelersgroep. Tijdens besprekingen maakte hij mij bewust van het belang om ook vooral vragen te stellen aan de spelers, over tactiek of andere voetbalzaken. Oftewel, mee te laten denken en daardoor zich nog meer verantwoordelijk te laten voelen over keuzes die we als team maakten.
Vind ik mooi, dat vragenderwijs coachen. Doe het als korfbalcoach ook regelmatig. Er is natuurlijk niks mis met het Oud Gronings Met De Bek Voorzeggen, maar merk dat het vragen stellen echt de verantwoordelijkheid vergroot.
Enfin, twee jaar geleden gaf diezelfde René Felen een workshop Teambegeleiding op het Nationale Coach Congres op Papendal. Traditiegetrouw ging ik achterin de zaal zitten. Uitzicht geeft inzicht. Was een zeer interessante workshop. Op de eerste rij zat de nieuwe bondscoach Frank de Boer. Frank hing aan de lippen van René. Dat komt wel goed. Volgend jaar Europees Kampioen.
Dat worden mooie tijden. Eerst nog even terug naar de onze(kere). Terug naar de podcast met Martin Drent. Drent legde uit hoe Felen samenwerkte met Jans. Dat Felen Jans het advies gaf om wat meer vragenderwijs te coachen. Dat de spelers dan meer verantwoordelijkheid zouden gaan voelen.
Drent: En dan stond hij in de kleedkamer voor een wedstrijd en vroeg dan aan ons: wat hebben jullie vandaag nodig?
Waarop ik dan antwoordde: nou, in ieder geval een kopsterke spits.