Analyse: Gebrek aan verantwoordelijkheid

Een medewerker van het UMCG die wordt ingeënt met het coronavaccin
Een medewerker van het UMCG die wordt ingeënt met het coronavaccin © Kees van de Veen/ANP
Zorgmedewerkers die dagelijks worden blootgesteld aan hoge besmettingsrisico’s moeten soms langer wachten op hun inenting dan hun collega’s op kantoor. Het is bijna niet voor te stellen, maar het gebeurt.
Vorige week berichtte RTV Noord over zulke ‘vaccinatievoordringers’. Kantoorpersoneel van een zorginstelling werd al ingeënt, terwijl medewerkers van de speciale covid-afdeling van Zorggroep Groningen weken moesten wachten.
Waar gaat het fout? De verantwoordelijkheid ligt bij de verpleeg- en verzorgingstehuizen zelf. Zij moeten op basis van richtlijnen van het ministerie het personeel selecteren dat als eerste het vaccin krijgt.
Maar met die verantwoordelijkheid wordt soms lichtvoetig omgegaan. Afgelopen week sprak ik een kennis die werkt in de technische ondersteuning van een zorggroep in onze regio. Zijn afdeling is verantwoordelijk voor alle techniek die bij de zorg komt kijken.
Een aantal van zijn collega’s komt daarvoor daadwerkelijk op besmette afdelingen, logisch dat zij een prik krijgen. Maar de baas stuurt de vaccinatie-oproep naar het hele technische team. Ook naar de collega’s die vooral thuiswerken.
En zo gaat het nog schaarse vaccin naar medewerkers die het niet per se nodig hebben terwijl verzorgend personeel - dat dagelijks wordt blootgesteld aan besmettingsrisico’s - nog niet eens een afspraak heeft.
Het kan nog erger. Instellingen die vrijwilligers adviseren om te zeggen (liegen) dat ze medewerker zijn. En er schijnen zelfs managers van zorginstellingen te zijn die niet op de werkvloer komen, maar zich wel melden voor vaccinatie.
Het ministerie van Volksgezondheid heeft richtlijnen opgesteld. De GGD voert uit. Niemand controleert of degene die de prik krijgt aan die richtlijnen voldoet. Doe het ook maar eens. Hoe moet een GGD controleren voor welke techneut of manager een prik gerechtvaardigd is?
Als je je inleeft in de enorme druk waar verpleeghuizen onder werken, dan kun je zelfs begrijpen dat de randjes worden opgezocht. Iedereen kan wel een goede reden bedenken waarom hij of zij de prik nú moet hebben.
Maar er is nog schaarste. Er is simpelweg niet voldoende vaccin om iedereen in te enten. En dus ligt bij de werkgevers de verantwoordelijkheid om hun personeelsbestand uit te pluizen: wie moet er nu, wie kan wachten? Welke techneut komt op de covid-afdeling en welke niet?
Die verantwoordelijk moeten de verpleeghuizen zelf pakken. Het moet en het kan. Het is de ziekenhuizen ook gelukt.