Georgische voetbalbroers treffen het niet in vaderland
De voetbalbroers Goguadze zijn weer thuis. Zonder contract, maar wel met een ervaring rijker. Het voetbalavontuur in vaderland Georgië hadden ze voor geen goud willen missen. Hun droom om met z'n drieën aan de rand van de Kaukasus te spelen is nog niet voorbij.
'Het is heerlijk om weer thuis te zijn, want de situatie daar was uitzichtloos. We wisten niet wat er er verder zou gebeuren', vertelt George Goguadze. Hij is de oudste van de drie broers. 'Ook al hebben we geen contract gekregen, het is geen mislukt avontuur. We hebben aangetoond dat we het niveau aankunnen. Dat was ook een reden om erheen te gaan', legt hij uit.
Geen groen sprietje gras
George, David en Nikki keken vreemd op toen ze eenmaal bij Torpedo Koetaisi gingen trainen. Het complex van de club lag er verloederd bij. Sterker nog, voetballen was eigenlijk niet mogelijk op een veld waar nauwelijks een groen sprietje gras te vinden is.
'Er was ook geen kleding om in te trainen. Niet eens een kort broekje. Dat mag je toch wel verwachten van een club op het hoogste niveau in Georgië. Daarbij kwam nog bij dat steeds gezegd werd dat er niet getraind kon worden vanwege corona. Dat was helemaal niet waar. Er was geen geld om het sportpark van het slot te doen', weet George.
De betere spelers
Torpedo Koetaisi heeft zowat elk seizoen een nieuwe eigenaar. De afgelopen periode was dat een Chinees. Hij liet de club achter met een schuld van drie miljoen. Het wachten was op een geldschieter uit Italië. In de tussentijd vertrokken vijftien spelers van de eerste selectie omdat ze geen perspectief meer zagen.
De drie broers kregen dat ook in de gaten, maar hoopten wel op betere tijden. Het bleek ijdele hoop. George: 'De club wilde ons heel graag een contract geven. Daar hebben we ook wel wat druk achter gezet, want bij de trainingen waren we zonder op te scheppen de betere spelers. Maar steeds kregen we te horen dat we moesten wachten tot de nieuwe sponsor zich zou melden. Die zou dan ook spelers meenemen en daardoor was de kans groot dat wij op de bank terecht zouden komen.'
Tweede optie
En het was de drie broers niet te doen om slechts toe te kijken. Om het avontuur succesvol te maken, moest er wel perspectief zijn om te voetballen tegen een redelijke vergoeding. Een transfersom hoefde ook al niet betaald te worden, omdat de broers alle drie een amateurstatus hebben. Er diende zich een tweede optie aan bij een club op het tweede niveau.
Maar bij FC Merani in de hoofdstad Tbilisi waren de omstandigheden nog slechter. 'We zaten midden in een woonwijk. Na de eerste dag trainen was het al: 'Dankjewel, ons niet gezien.' Ze hadden jonge spelers nodig in een elftal waar ook spelers van veertig en vijftig jaar speelden. Dat is niks voor ons.'
Geboorteplek
Terug in Uithuizen heeft George al weer plannen voor een tweede poging om in Georgië aan de slag te gaan. Niet alleen als voetballer ,maar ook als ondernemer. 'Ik heb mogelijkheden gezien om een sportschool of vakantiepark te starten daar. En er is alweer contact met een aantal andere clubs om mee te gaan trainen.'
'Het is wachten op de volgende transferperiode. Dan kunnen we weer gaan', zegt hij. 'Mijn broers zijn extra gemotiveerd geraakt door het avontuur, net als ik. Op den duur werd het zelfs heel emotioneel. Zeker als je voor het eerst de plek ziet waar je geboren bent.'