Column: Het nieuwe jaar van de thuiswerker (10)
De week van de kerncentrale, de kapper en een steeds somberder horeca. De thuiswerker voelt zich er steeds meer buiten staan, want Lolo en Vojtech eisen langzamerhand al zijn aandacht op.
Maandag:
De Yamaha staat weer te glanzen voor de deur, maar meer dan een proefrondje heb ik er nog niet mee gemaakt. Lolo vindt het ineens niet veilig voor me. Allemaal hormoontjes als je het mij vraagt. Terwijl ik zat te poetsen, is zij gisteren dat gedicht van Amanda Gorman gaan vertalen, dat schattige meisje dat zo mooi gesproken heeft bij de inauguratie van Joe Biden. Niet dat ze goed is in Engels, maar dat is geen bezwaar. Ze had als eerste regels:
‘s Ochtends, al het nog donker is,
is het even zoeken naar het lichtknopje
Zij vindt dat ze best een eigen vertaling kan maken ‘omdat ik ook een linkse vrouw ben’. Ik heb haar uitgelegd dat een blanke, hartstikke binary, hoogzwangere vrouw, zonder slavernijverleden veel te weinig begrijpt van Gorman om haar te kunnen vertalen. Bovendien brandde de rabarbermoes aan. Toen is ze er maar mee gestopt.
Als Wijze Mannen bespraken we vanochtend de toepassingen van een vaccinatiepaspoort. Ik heb er zelf alleen eentje liggen van Rossi, dat hij is ingeënt tegen kattenziekte, maar verder heb ik er nooit iets mee te maken gehad. Maar Ron Jeremy, die al zijn hele leven de wereld overvliegt naar landen waar je onmiddellijk diarree krijgt, heeft een geel boekje vol stempels dat hij tegen malaria, hepatitis en noem maar op is gevaccineerd. Straks komt daar dus ook een Covidstempeltje in te staan, als je de nanochip van Bill Gates ingespoten hebt gekregen.
Wij van Wijze Mannen vinden het een goed idee als je met dat paspoort mag winkelen en stappen. Dat jongeren later aan de beurt komen en dus moeten wachten voor ze naar een festival kunnen, is net zo oneerlijk als het leven zelf. Toen ik jong was, wáren er geeneens festivals en was je blij als Normaal kwam optreden tijdens de plaatselijke braderie.
Dinsdag:
Dat luchtballonnetje van Rutte, afgelopen weekend, over een kerncentrale in de Eemshaven begint vaste vormen aan te nemen, nu iedereen er wat van vindt. De provinciale politiek roept om het hardst dat ze het niet wil, maar ze gaat er niet over. Maar goed, roepen staat vrij natuurlijk.
Als Wijze Mannen hebben we er toch maar een advies over geformuleerd voor het geval iemand ons iets vraagt. Wij zeggen: doen. En dan de windmolens en zonnepanelen naar het Groene Hart, of wat daar nog van over is. Je zult zien dat we op termijn van zo’n kerncentrale gaan houden, net zoals AZC’s bij hun komst heel onwelkom zijn, maar bij sluiting node gemist worden.
Na de vergadering ben ik, stiekem op de Yamaha, even naar de binnenstad geknald, nu die nog zo stil is. Morgen wordt het natuurlijk druk als er weer een en ander mag. Ik stuitte tot mijn verbazing op een geopend terras voor de Drie Gezusters, waar personeel zogenaamd zat te vergaderen. Het bleek een actie te zijn om de hoge nood bij de horeca nog eens duidelijk te maken. Ze zaten er een stuk verder van elkaar dan de bezoekers in het Noorderplantsoen. Ons advies om alle pleinen in heel Nederland vol te zetten met tafeltjes op anderhalve meter is blijkbaar nog niet doorgedrongen.
’s Avonds ruzie met Lolo over de Yamaha. Om het goed te maken heb ik voor de vijfde keer in twee weken de hele babykamer gezogen en geboend, want Lolo beweert dat het er vies is. Allemaal hormoontjes, denk ik dan. Maar over een paar weken is Vojtech er gelukkig.
Woensdag:
De kappers zijn open maar ik heb er niet aan gedacht een afspraak te maken. Geeft ook niet, want volgens Lolo, die vandaag weer erg aanminnig is, heb ik zwierig dirigentenhaar en zij heeft ook prachtig lang haar, vind ik. We tillen het knippen dus wel over de bevalling heen. Zijn wij gedurende een paar weken de coronahippies uit de straat.
Om toch iets te doen met de versoepeling heb ik een gootsteenontstopper gekocht die ik, na zeven minuten op afspraak rondneuzen, heb uitgezocht in een huishoudzaak. Dat had dus moeten voelen als een bevrijding omdat de spreekwoordelijke rek eruit is, evenals de dito koek op is, om van de geest uit de spreekwoordelijke fles nog maar te zwijgen. Maar het euforische gevoel bleef helaas uit, hoewel het een prachtige ontstopper is.
Bij de middagvergadering kregen we een spoedmelding dat het stadsbestuur heeft besloten lachgas te gaan verbieden. Koren op de molen voor de deepstate/Bilderberg/Joden/vrijmetselaars/Soros/Bill Gates-wappies die hierin natuurlijk hun vermoeden bevestigd zien dat het coronavirus alleen maar in de wereld gebracht is om lachgas te kunnen verbieden. Wij adviseren het gebruik van lachgas toe te staan aan mensen met een vaccinatiebewijs.
Later:
Vanavond was er een fakkeloptocht door de binnenstad tegen de coronamaatregelen. Wel honderd demonstranten riepen leuzen tegen de avondklok, maar ze waren binnen een uurtje, voor negen uur, allemaal weer van de straat. De sfeer leek me ronduit ongezellig. Heel anders dan bij de Black Lives Matter-demonstratie vorig jaar, waar ik Lolo heb leren kennen. Waarom maken ze van zo’n fakkeloptocht niet iets sfeervols met een beetje muziek erbij. Dit was net niks, erin en eruit. Ik hou niet van dat soort vluggertjes.
Donderdag:
Lolo is ontdaan over de pas bevallen vrouw die meteen uit het kraambed naar de kapper was gegaan. Moeders nemen elkaar altijd de maat, maar ik schrok wel van de tirade die zij afstak. Het kind zou een ernstig hechtingsprobleem krijgen, dacht ze, en zij als zwangere vrouw voelde die pijn mee en die kwam daardoor ook bij Vojtech terecht. En zo ging dat wel een halfuur door. Ik heb haar aangeraden er een gedicht over te schrijven. Ze kan weliswaar niet dichten maar iedereen kan zich spoken word artist noemen.
Vrijdag:
Vrije dag vandaag als compensatie voor mijn piketweekend. De Yamaha nog maar eens gepoetst.
Na een week gebabbel over de kerncentrale in de Eemshaven hebben we dan nu het sluitstuk: ‘Rutte trekt plan kerncentrale in’. Het was niet eens een plan maar een losse gedachte, maar het voelt alsof we aan een groot onheil zijn ontsnapt. We krijgen dus géén, herhaal géén, kerncentrale. Ook als we die later alsnog zouden willen, omdat we gek worden van die biomassacentrales, windmolens en zonneparken, kunnen we hoog en laag springen: we krijgen definitief geen kerncentrale. Nou moeten we er verder niet meer over zeuren, Rutte heeft zijn nek voor ons uitgestoken en nu hoeft hij ook niks meer voor ons te doen.
Ook het fenomeen ‘eettochten’ is een kort leven beschoren. Het was mij ontgaan maar er waren dus bijvoorbeeld een Frituurloop, een Culinaire 4 Mijl en een Lentebiertocht, waar deelnemers zich helemaal vol laten lopen en ongans vreten bij wijze van uitje. Het mag niet meer want het zou de binnenstad te druk maken en met al die geopende kappers wás het al zo druk. Ook dat pleziertje wordt de burger dus afgepakt door George Soros, krijgen we straks natuurlijk te horen. Alsof aan een tafel zitten en daar met je geliefde een maaltijd delen niet een veel groter plezier is dan staand op straat plichtmatig de ene na de andere snack naar binnen schuiven. Ondergetekende bedankt er feestelijk voor.