'Ik stem bewuster; welke partij doet het meest voor de minima?'

Met een stralende glimlach loopt Ellen Drent door het pand van Kledingbank Maxima in Veendam. Als vrijwilliger zorgt ze ervoor dat de kledingrekken er pico bello bij hangen, sorteert ze kleding en helpt ze de klanten in de winkel.

Drent weet zelf hoe het is om met een kleine portemonnee te moeten leven. Nadat zij en haar man dertien jaar geleden uit elkaar gingen, ging het bergafwaarts. ‘Mijn ex betaalde de hypotheek niet en het huis stond op beide namen. Dan beland je in de schuldhulpverlening.’

Het was drie jaar bikkelen voor Drent en haar twee kinderen. die bij haar wonen. Ze moesten leven van een klein bedrag per week en Drent was afhankelijk van een bijstandsuitkering. Dat hakte er vooral mentaal in.

‘Ik deed niks, ik zat maar op de bank en had nergens zin in. Ik had veel huilbuien, vooral als de kinderen bij hun vader waren. Dan zit je in een diep dal, het was gewoon... bleh’, legt Drent uit.

Dankzij de hulp van haar ouders, vrienden en de bewindvoerder komt ze er weer bovenop. Toch leeft ze nog altijd van een bijstandsuitkering. Ze vindt het moeilijk, maar probeert te genieten van het leven. ‘Van de kleine dingen, met de kinderen. Maar het is nog steeds overleven voor mij.’

Willem van Veen uit Finsterwolde kreeg het ook niet altijd cadeau in het leven. Hij had een baan, maar werd ziek. Door problemen met uitbetaling van een uitkering belandde Van Veen ook in de schuldsanering. ‘Ik werd langdurig ziek, maar ondertussen bleven de kosten doorlopen.’

Van Veen is de financiële problemen weer te boven, maar moet nog altijd rondkomen van een bijstandsuitkering. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is, gaat het hem goed af.

‘Als je geleerd hebt met 40 euro in de week te moeten leven, kan dat. Ik ben ouder geworden, ik eet niet zoveel meer en ben ook niet zoveel meer nodig. Op een gegeven moment leer je zelfs sparen, hoe moeilijk het ook is.’

Van Veen wil anderen behoeden voor wat hem is overkomen. Als voorzitter van de Voedselbank Zuidoost-Groningen zorgt hij voor een goed draaiende voedselbank. De geboren Hagenees haalt er voldoening uit de cliënten te helpen met meer dan voedsel. ‘Sommigen hebben nu weer een betaalde baan. Er was een ex-gedetineerde die weer is gaan studeren. Dat geeft voldoening.’

Leven in armoede heeft ook gevolgen in het stemhokje. Ellen Drent was haar vertrouwen in de overheid en de politiek volledig verloren, maar gaat toch weer stemmen. Haar eigen ervaring en die van de cliënten van kledingbank Maxima laat ze meewegen in het stemhokje.

Vroeger stemde ze op nog wel eens op de PvdA en D66. Maar die krijgen nu haar stem niet meer. ‘Ik ga nu bewuster kijken: welke partij doet het meest voor mij, voor de minima?’ Zo komt ze uit bij de SP. Belangrijke overweging voor de stem van Drent: de SP pleit voor meer sociale huurwoningen. Dat is volgens de goedlachse Groningse hard nodig.

Willem van Veen neemt zijn ervaring ook mee in het stemhokje. Hij is gehard door de gebeurtenissen. Eerder kregen de SP en het CDA zijn stem, maar met name de laatste partij heeft hem teleurgesteld. Deze keer wordt het de Partij van de Arbeid: ‘Zoals deze partij nu aanwezig is, kan ik waarderen. Ik wil hen een kans geven.’