Volkslaid Grunnen: 'Wat of der ken vergoan, dei olle grieze toren, blift aaltied doar bestoan'

Oma, ook inwoonster van het grensdorp, zong - fier rechtop en met de hand op het hart - het Bennewolmer volkslied. Harbert werd nieuwsgierig en ontdekte dat ieder dorp zo zijn eigen lied had. Hij ging op zoek naar deze liedjes, 'want t zol toch sund weden as dat wegkomt’.

Deze week vertelt de 69-jarige Schutte op Radio Noord iedere ochtend over één van de dorpsliedjes. Een Groningse artiest zingt vervolgens het lied, zij het met een eigen twist.

Maandag trapte Edwin Jongedijk af met het Volkslied van het zuidelijk Westerkwartier. Vandaag Jan Henk de Groot met Volkslaid Grunnen:

‘Aal en wieder bleef ik zuiken’, vertelt Schutte. En zo kwam ook dit nummer bij hem terecht, compleet met bladmuziek. De tekst is geschreven door H.G. Bleeker, maar van wie de muziek is weet Harbert niet. Ook wanneer het geschreven is blijft een raadsel. Dat soort informatie hoopt hij nog te achterhalen.

De verzameling van Schutte doet denken aan het radioprogramma Onder de Groene Linde, van Ate Doornbosch. In 1957 begon hij met het opnemen van oude liederen, vaak bij de mensen thuis. Wat bij vijf afleveringen had moeten blijven werd een enorm succes. 37 jaar lang ging Doornbosch met een bandrecorder langs de mensen.

Jan Henk de Groot vertelt dat hij het hartstikke mooi vond om dit oude nummer nieuw leven in te blazen. ‘We mouten zuneg wezen op zukse olle laidjes’. Een online zoektocht leverde De Groot een oude bandopname uit 1953 op.

‘Ik heb t der even stoer mit had, mor volgens mie mout dit hom wezen........’