Thuiszorg in coronatijd: 'Je weet nooit wat je kan verwachten'

Waar de meeste aandacht het afgelopen jaar uitging naar zorgmedewerkers in de ziekenhuizen, had de coronapandemie ook op thuiszorgmedewerkers grote invloed. Tijdens de eerste golf waren er nauwelijks mondkapjes en moesten ze onbeschermd hun werk doen; in de golven daarna was het vooral erg druk. Hoe meer de samenleving dicht ging, hoe meer op het bordje van Trijnie Hensens en haar collega's belandde.

'Op een gegeven moment gingen de instellingen dicht. We hadden cliënten, die op een wachtlijst stonden om opgenomen te worden, maar die doorstroom was er niet meer. Dus die mensen bleven thuis en dat zijn mensen die veel zorg nodig hebben. Maar ook kleine dingetjes als een pedicure die niet meer komt; dan heb je er als thuiszorg weer klusjes bij.'

Trijnie Hensens begint 's ochtends om zeven uur met haar route en werkt als het nodig is door tot vijf uur 's middags. Bij Wina Schut doet ze een darmspoeling en blijft daarna bewust nog even voor een praatje.

De 74-jarige vrouw woont in hartje Winschoten en voelt zich door alle coronamaatregelen erg alleen. 'Ik vind het ontzettend moeilijk. Normaal gesproken ga ik de straat op, drink met iemand een kop koffie of ik ontvang hier mensen. Dat sociale leven is helemaal weg; daar word je op den duur echt depressief van.'

Ondertussen windt wijkverpleegkundige Hensens zich wel eens op over de voorrang die ziekenhuispersoneel krijgt, zoals bij de mondkapjes in de eerste golf. Dat is echt onterecht, vindt ze.

'Achter elke deur waar wij binnenkomen is het altijd weer een vraagteken wat je kan verwachten. Bij het ziekenhuis worden mensen binnengebracht, die coronaverdacht zijn en dan weet je: Ik moet nu beschermende kleding aan. Dat heb je bij ons gewoon niet. Je komt achter de deur en dan ontdek je pas wat er aan de hand is en dan kan je te laat zijn.'

Trijnie Hensens is 'al wel een paar keer door het oog van de naald gekropen'. Zoals die keer dat ze een intake kwam doen voor een nieuwe cliënt. 'Dochter vertelde me: ik ben blij dat je er bent, want moeder ligt op bed en doet niks anders dan hoesten.'

Ze liet de huisarts komen voor een test en inderdaad, de cliënt bleek positief.' Dan denk ik: ik hoop maar dat het goed is gegaan. Want ik ben wel binnen geweest.'

Als een cliënt corona heeft komt de thuiszorg gewoon nog zorg verlenen, maar wel in beschermende kleding. 'En dan zetten we iemand ook vaak als laatste op de route. Anders moet je constant tussendoor naar kantoor, kleding ophalen en weer uit. En het risico dat je iets meeneemt naar een andere cliënt is ook aanwezig.'

Eén van haar cliënten is Roelf Helweg. Trijnie verzorgt zijn wond van een teenamputatie. Ook daar is corona onderwerp van gesprek; het echtpaar vraagt zich af wanneer ze aan de beurt zijn voor een vaccinatie. Thuiszorgmedewerkers helpen soms met het maken van een afspraak, vertelt de wijkverpleegkundige, want dat lukt lang niet iedereen zelf. 'Je merkt aan de mensen dat het een hele klus is. Ze krijgen zoveel papieren die ze in moeten vullen.'

Zelf heeft ze haar eerste prik inmiddels gehad. 'Net voordat AstraZeneca werd stilgelegd. Dat vind ik heel prettig.' Ze heeft er wel lang op moeten wachten, te lang, vindt Hensens.

'Je voelt je wel eens achtergesteld. Bij ons zijn ook coronapatiënten, waarvan je het niet altijd verwacht. Je bent er niet altijd op verdacht. Iemand kan in een dag en nacht best klachten krijgen. Als jij de volgende dag weer komt heb je ineens een ziek iemand voor je, vergeleken met een dag eerder. De prioriteit ligt toch heel erg bij de ziekenhuizen.'

Trijnie Hensens ziet een heel klein beetje licht aan het einde van de tunnel. Ze voelt zich veiliger nu ze haar eerste vaccinatie heeft gehad. Bovendien ziet ze ook bij cliënten effect. 'De categorie 80- en 90-plussers zijn nu ingeënt. Dat is bij ons merkbaar; het is nu rustig op het gebied van coronapatiënten.'

Lees ook:
- Wisselende reacties op zelftesten op scholen; 'Heeft het wel zin?
- Coronacijfers stijgen gestaag in Groningen; situatie minder slecht dan landelijk