Door de mand: Kees Vlietstra verdedigt als een nat pak bami

Zoonlief knikt. Ik concentreer me weer op FC Groningen - Heerenveen en dwaal af naar Donar - Leiden.

'Branili smo kao mokro odijelo Bami.'

Dat had Donar coach Ivan Rudez moeten schreeuwen na afloop van de kansloze nederlaag tegen Leiden. Ogen vol vuur. Schreeuwen in die oranje plopkap van RTV Noord. Kroatisch speeksel in zijn mondhoeken. Nogmaals:

'Branili smo kao mokro odijelo Bami.'

Maar nee, coach Rudez analyseerde zoals zijn spelers verdedigden, gelaten. 'Onze omschakeling van verdediging na aanval was niet goed genoeg. Bepaalde spelers op bepaalde posities legden niet genoeg urgentie in hun verdedigende spel.'

Urgentie? Fout Ivan. Zeg toch wat je er écht van vindt. Dat jouw spelers doen alsof. Dat ze aan het alibi-verdedigen zijn. Dat ze niet met het mes dwars in de bek hun persoonlijke tegenstanders opvreten. Geen bezieling, geen beleving, geen over mijn lijk-mentaliteit.

Maar nee, het bleef bij bepaalde spelers op bepaalde posities legden niet genoeg urgentie in hun verdedigende spel. Bullshit Ivan. Tip voor de komende playoffs: Kom met Kroatisch vuur. Benoem man en paard. Leg de vinger op de zere plek. En grijp in.

'Branili smo kao mokro odijelo Bami.' - 'We verdedigden als een nat pak bami.'

Voor een coach is niets zo frustrerend als na een verloren wedstrijd verantwoording te moeten af leggen aan een oranje plopkap van RTV Noord, aan je publiek én aan Waldorf en Statler. Even uitleggen. In 2018 coachte ik mijn geliefde korfballers van Nic.1 in en tegen Heerenveen. De Friezen hadden een paar gerenommeerde schutters in het eerste staan. Na een middagje aan de tekentafel kwam ik tot het briljante idee om onze verdedigingstactiek aan te passen. Kort en goed, we gingen niet voor het voorkomen ván schoten maar voor het in balbezit komen ná de schoten van de Friezen. Idee stond als een huis en eerlijk is eerlijk: de uitvoering van mijn spelers was ook nagenoeg perfect.

We kwamen steeds in balbezit na een schot van de Friezen. Dat was wel steeds na een doelpunt van de schutters van Heerenveen. Dan kregen wij de bal uit. 41 keer maar liefst. In het 98-jarige clubbestaan van Nic. hadden we nog nooit zo veel goals tegen gekregen. Voelde me zeer nietig en hulpeloos op de bank. Dat werd er niet beter op toen ik na afloop van de wedstrijd de volle kantine van Heerenveen binnen stapte. Aan een tafeltje aan het raam zaten Co en Henk, de Waldorf en Statler van Nic.

Ik zette drie glazen bier op tafel en ging zitten. Klaar voor de aanval. Ik had me voorgenomen om me niet te verdedigen. Had ik in de wedstrijd immers ook niet gedaan. Stil zitten als je geschoren wordt. Maar alles wat er kwam van Henk en Co: geen aanval. Ze lieten me dobberen op zee, ze spraken niet over de wedstrijd. Ze lulden met dubbele tong over het weer, over FC Groningen, over de barvrouw en over de goedkope bierprijzen daar in de kantine van KV Heerenveen. Voelde me zeer ongemakkelijk. Ik ging staan om nog een rondje te halen. Henk legde een hand op mijn arm en zei: 'Als een nat pak bami.'

Mooie tijden. Terug naar de onze(kere). Terug naar verdedigen in de sport. Zondagmiddag was het ook een Groningen tegen Friesland. FC tegen sc. Ook hier een dubieuze ingeving van een Groningse coach: Joosten voor Suslov. De FC kreeg de bal er maar niet in en hielp de sc ook nog eens om een penalty weg te geven. Speciaal voor aanvaller Gabriel Gudmundsson, die opeens ook ging verdedigen:

'Vi försvarar som en våt kostym av bami!'

Wat een kloteweekend. Zoonlief vraagt wanneer we nou eindelijk gaan eten. Ik sleep me naar de keuken. Ga zelf maar koken. Geen Chinees vanavond.