Baflo vergeet het drama van tien jaar geleden nooit meer

Tien jaar later ligt Baflo er rustig bij. Er is niets wat dinsdagmorgen nog herinnert aan de schietpartij, de doodslag en de drommen politie die tien jaar geleden 's avonds ineens in het dorp waren.

Naast het station staat een bankje met mozaïeksteentjes. Wie niet beter weet, denkt dat het een vrolijk gekleurd bankje in een dorp is. Maar op de achterkant staat een tekst: ‘ruw werd er een einde gemaakt aan hun leven in volle bloei.’

Die tekst slaat op Renske Hekman en Dick Haveman. Beiden werden slachtoffer van volstrekt willekeurig geweld van Alasam S., wiens stoppen doorsloegen nadat hij een aanpassing in zijn antidepressiva had gekregen en nadat hij had gehoord dat hij Nederland moest verlaten.

Renske was zijn vriendin die hem tot bedaren wilde brengen. Nadat hij haar had neergeslagen, vluchtte hij richting het station. Daar trof hij motoragent Dick Haveman. S. wist het wapen van Haveman in handen te krijgen en schoot de agent van dichtbij dood.

‘We hoorden de helikopters van de politie overvliegen’, herinnert Simone Kollumer zich die bewuste avond. Haar man Stefan vult aan: ‘mijn schoonmoeder belde om te zeggen dat we ramen en deuren dicht moesten houden en binnen moesten blijven. Er liep iemand rond met een geweer die slechte bedoelingen had.’ Hij heeft geen schoten gehoord.

Dorpelingen kenden het stel Alasam en Renske niet echt. Ze kwamen niet uit het dorp zelf, Alasam had een krantenwijk en Renske kwam uit ’t Zandt en werkte in Pieterburen op de zeehondenopvang. Ze deed er als bioloog onderzoek.

Arie Borgman weet ook nog goed wat er gebeurde tien jaar geleden. ‘Er reed hier ineens allemaal politie door de straat’, gebaart hij vanaf het trapje voor zijn woning. ‘Je vergeet het nooit meer.’

Vanwege corona is er geen herdenking. Wel is er voor Dick Haveman een digitale gedenkplaats geopend om een kaarsje aan te steken en een bericht achter te laten.