John Veldt: van uroloog in Scheemda naar raadslid in Eemsdelta

Zijn woning in het hart van Appingedam is duizenden keren op de foto gezet. John woont samen met zijn vrouw in één van de drie huizen met zo'n wereldberoemde hangende keuken. Ze hebben er twee grote stoelen geplaatst waar ze graag vertoeven. ‘We zitten hier elke dag, soms zelfs met het bord op schoot.’

Met of zonder corona, de hangende keukens trekken toeristen naar Appingedam. Ze vragen volgens John regelmatig om even binnen te mogen komen. Gek genoeg niet voor de keuken, maar voor iets heel anders: om te plassen. ‘Zeker als de winkels en horeca dicht zijn, kun je nergens naar de wc. Daarom moeten er meer openbare toiletten komen in het centrum, vind ik.’

John groeit op in Vlaardingen. Tijdens zijn studie geneeskunde in Rotterdam wil hij aanvankelijk psychiater worden. Maar als hij daar eenmaal aan begint, valt het tegen. Hij kiest voor chirurgie. Na zijn opleiding gaat hij vijf jaar lang aan de slag in de Urologische Klinik Dortmund.

In dat ziekenhuis is een apart gebouw voor urologie met honderd bedden, operatiekamers en ic’s. Hij voelt zich er als een vis in het water. ‘Het was daar gezellig. De professor stond koffie te drinken met de schoonmakers. Echt ons kent ons.’

Het contrast kan niet groter als hij na die periode terugkeert in Nederland. John komt terecht bij het academische Erasmus MC in Rotterdam. ‘Ik voelde me daar diep ongelukkig. Het was net een fabriek. Soms was je met een patiënt een kwartier onderweg van de poli naar de operatiekamer. Het was te groot.’

Daarom wil hij graag naar een streekziekenhuis. In een vakblad voor urologie ziet hij in 1991 een vacature voor het Delfzicht ziekenhuis. Dat staat al een aantal maanden open, want er willen niet veel specialisten naar Delfzijl komen. John wel. Hij wordt de grondlegger van de afdeling urologie. ‘Een prachtige kans, zo vlak na mijn opleiding.'

De afdeling groeit snel. In vijftien jaar tijd heeft dokter Veldt - ‘noem mij maar gewoon John’ - ruim drieduizend patiënten. Mannen, maar ook vrouwen, komen bij hem langs voor plasproblemen, erectiestoornissen, nierstenen of andere kwalen. Hij heeft in dertig jaar tijd meerdere generaties geholpen. ‘Sommigen kwamen binnen en zeiden: ik kwam hier altijd met mijn schoonmoeder, maar nu ben ik aan de beurt.’

Dat hij geliefd is, blijkt als hij in 2012 wordt uitgeroepen tot Groninger van het Jaar. Hij is door een groep patiënten genomineerd voor de RTV Noord-verkiezing. ‘Dat was een zeer grote waardering voor het hele team’, zegt John. ‘Het was in het begin wel een beetje ongemakkelijk. Ik was niet zo van de tv, ik wist niet wat ik ermee aan moest. Maar het was wel heel bijzonder.’

Bijna tien jaar later zijn er andere verkiezingen: die voor de raad van de nieuwe gemeente Eemsdelta. Het valt samen met zijn pensioen bij inmiddels het OZG in Scheemda. Hij staat op plek zeventien, wat niet hoog genoeg is om in de raad te komen. Maar dankzij 817 voorkeursstemmen krijgt hij een zetel.

John vermoedt dat een groot deel van die stemmen te danken is aan zijn werk: ‘Mensen moeten gedacht hebben: hij heeft zijn best gedaan om mij te helpen, dan zal hij ook zijn best doen in de gemeenteraad. En naast de kaartjes en bloemen wilden sommigen mij ook bedanken met hun stem.’

John is al op jonge leeftijd geïnteresseerd geraakt in de politiek. Zijn vader is voor de SP, moeder stemt op de katholieke KVP. ‘Als jochie hadden we altijd de radio aan tijdens het eten. Iedere zuil had zijn eigen commentator. Het zat er al vroeg in.’

Nu hij gepensioneerd is, heeft hij tijd om zich bezig te houden met de lokale politiek. De eerste vijf maanden als raadslid waren flink wennen: ‘Als nieuwkomer moet je je heel erg inlezen. Ik heb het gevoel dat je tien dingen half, of twee dingen goed kunt doen. Maar ik ben niet verkozen om me maar op één of twee onderwerpen te focussen, dus ik ben nog zoekende hoe je dat het beste kunt doen.’

Door de herindeling heeft de raad een extra lange zittingsperiode: 5,5 jaar. Daarin wil John zich, naast openbare toiletten, vooral inzetten voor meer groen, een schonere omgeving en minder geluidsoverlast: ‘De komst van toeristen betekent meer afval. Als de prullenbakken zaterdagmiddag al vol zijn, belandt de rest op straat of in het Damsterdiep als de gemeente pas maandag langskomt. We moeten ervoor zorgen dat het hier schoon blijft.’

Hoewel John als nieuwkomer altijd goede raad kan gebruiken, heeft hij zelf ook advies voor zijn collega’s: blijf kritisch: ‘Uiteraard ben ik loyaal naar mijn partij, maar als ik het ergens niet mee eens ben laat ik dat wel weten. Door de voorkeursstemmen voel ik me daarin onafhankelijker. Je belooft bij de installatie immers om naar eer en geweten te handelen. Dan moet je daar ook naar stemmen.’