Door de mand: mooie tijden met Kees Vlietstra, terug naar de onze

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
Dit was Andere Tijden. Terug naar de onze.
De zendercoördinatoren van de NPO hebben het geschiedenis programma Andere Tijden de geschiedenis boeken in geschreven. Het moet van de buis. Doodzonde. Mocht er altijd graag naar kijken. Iets met verleden, heden, toekomst. Iets met inzicht, uitzicht, overzicht. Iets wat me niet loslaat. Altijd en overal. Zelfs in een doodnormaal sportweekend.
Zaterdagochtend. Meerstad-Papendal. Bij het Grunostrand sla ik rechtsaf. Gedachten slaan af naar 2004. Zie mijn geliefde korfbalselectie van Nic. op de skischansen van het attractiepark Break Out naar beneden roetsjen. Met een doodsmak in het water plonzen. Teambuildingdag. Een week later begon de competitie. Ik twijfelde als coach nog tussen Jos en Jornt voor de laatste basisplaats. Het werd uiteindelijk Jos omdat Jornt bovenaan de schans er achter kwam dat hij bloed op hoestte na een harde val op het water. Geperforeerde long. Natuurlijke selectie. Desondanks mooie tijden, terug naar de onze.
De zon komt waterig op. Het is mistig. Beneden aan de Woldjerspoorweg liggen de voetbalvelden van Engelbert. Langs de kant van de weg staat een aankondigingsbord. Komende tegenstander is zondag Gieterveen. Gieterveen is al bijna een jaar de komende tegenstander. Klote corona.
Van VV Engelbert naar FC Groningen is maar een kleine stap. De komende tegenstander van de FC is niet Gieterveen maar FC Emmen. Kijkend over het hoofdvelden dwalen mijn gedachten af naar de trainer van FC Emmen, Dick Lukkien. Die speelde een paar jaar geleden mee in HS88 in de 35+ competitie tegen VV Engelbert.
Ex-profs Dick Lukkien én Gerard Wiekens tegen middelmatige fulltime amateurs. HS88 wilde wel aanvallen maar kon het niet omdat Engelbert beton catenaccio speelde en niet wilde aanvallen. Engelbert parkeerde de lijnbus 78 naar Appingedam voor het kleine handbaldoel. Dick Lukkien was er klaar mee. Die ging op eigen helft de bal demonstratief hoog houden. Om Engelbert uit de tent te lokken. Dat we de bus uit kwamen om de bal af te pakken. Maar Engelbert vond het wel best. We hadden de hele week hard gewerkt en bleven lekker achterin hangen. Om uiteindelijk ook nog even te scoren in de counter. Mooie tijden, terug naar de onze. Laat de FC morgen ook zo maar winnen van het Emmen van Lukkien. Ik zou Robben gewoon opstellen. Vanaf rechts. Afslag naar links.
Bij de kruising in het dorp laat ik Harry's Café rechts liggen. Gedachten nemen toch afslag naar binnen. Naar herinneringen aan pittige discussies aan de bar over de boevenbende van de NAM, over FC Groningen, over wie een betere zanger is: André Hazes of Billy Joel, over de horeca prijzen in De Euroborg en over dat nieuwe jonge hippie stel dat achter in het dorp is komen te wonen en hoe lang het gaat duren voordat ze gaan scheiden. Natuurlijke selectie. Mooie tijden, terug naar de onze.
Bij Kuil Banden rij ik de snelweg over. Onderaan de viaduct ligt de boerderij van Paul. Paul van de Benzine Bar. En ja hoor, gedachten dwalen weer af. Na een woeste avond stappen ergens in de jaren 90 belandden we met een select groepje in De Benzine Bar. Hans liep als hoofdcoach van Nic. als eerste de bar in. Het was druk. Heel druk. Hans loodste ons met de woorden daar is nog wel ruimte door het dansvolk. Zijn tocht kwam abrupt tot een einde toen hij head first met een doodsmak tegen de grote spiegelmuur knalde. Natuurlijke selectie. Mooie tijden, terug naar de onze.
Via de Dr. Ebelsweg rij ik Haren binnen. Sportpark De Koepel. Gedachten springen naar trainingen van de FC in de voorbereiding op een nieuw seizoen. Mocht altijd graag kijken naar die trainingen. Trainer Ron Jans die zijn spelers niet alleen beter liet voetballen, of rondjes liet lopen, maar ook ongemerkt geschiedenis les gaf tussen de oefeningen door. Zonder overhoringen. Alleen kennis delen. Zie Luis Suárez nog lobbig staan kijken terwijl Jans het verhaal van Bommen Berend vertelt. Mooie tijden, terug naar de onze.
In Glimmen, op weg naar de A28, dwalen mijn gedachten af naar Richard Vennema. De oud-keeper van FC Groningen die me jaren geleden uitnodigde om mee te spelen met Oud-FC Groningen tegen VV Glimmen. Dat ik dacht dat Richard een geintje maakte. Dat het echt geen grap was. Dat ze te weinig spelers hadden. Dat zelfs Barend Beltman, Angelo Cijntje en Henk de Haan hadden afgebeld. Dat ik me even, heel even, teleurgesteld voelde dat ik pas ná die afmeldingen in beeld kwam van Vennema. En dat ik verdomme zelf ook niet kon meespelen omdat ik moest coachen. Natuurlijke selectie. En dat ondanks alles de vraag om mee te spelen in Oud-FC Groningen met terugwerkende kracht het hoogtepunt uit mijn voetbalcarrière is geweest. Glimmen weet niet wat het heeft gemist. Mooie tijden, terug naar de onze.
Bij de carpoolplaats langs de snelweg stapt mijn broer bij me in. Moi.
Samen naar Papendal. Samen als bondscoaches een nieuw TalentTeamNL selecteren. Rete spannend voor de talenten van vandaag. Tijdens het selecteren dwalen mijn gedachten af naar de talenten van héél lang geleden. Dat ik zelf meedeed aan zulke selectiewedstrijden. Dat mijn vader op de tribune zat en bij het bekendmaken van het Nederlands Junioren Team als een Ben Johnson (hij had een hekel aan die Jezus Carl Lewis, natuurlijke selectie) naar de speelvloer sprintte om me sprakeloos te omhelzen. Mooie tijden, terug naar de onze.
Na Barcelona-Atletico en City-Chelsea even op Facebook kijken. Ben getagd bij een filmpje. 1995, New Delhi, WK finale. Toen oranje shirtjes nog wapperden om onze strakke sportlijven, toen de scheidsrechter floot voor het einde van de wedstrijd en het startsignaal gaf voor een spetterend slotfeest die we ook, na natuurlijke selectie, met overmacht wonnen. Op inzicht, met uit- en overzicht. En dat we dat inderdaad nooit mogen vergeten.
Zondagmiddag matinee. Mijn gedachten dwalen voor aanvang van de streekderby FC Emmen-FC Groningen af naar de WK finale van Arjen Robben, Johannesburg 2010. De teen van Casillas. Dat ik zowel onze Arjen als hun keeper vervloekte. Maar tering, wat er vanmiddag gebeurde in Emmen...
Robben op kunstgras. Kippenvel. Het zijn prachtige tijden. Laat collega bondscoach Frank de Boer onze Robben maar selecteren. Leeftijd speelt bij natuurlijke selectie geen rol. Alles voor een mooie zomer. Laten we deze tijden, ondanks alles, maar koesteren.