Mijn FC-moment: de wedstrijd was bijzaak

‘Mijn moeder belde me die ochtend nog, om te checken of ik niet naar Kerkrade zou gaan. Maar goed, dat gingen we dus wel’, zegt Klaas-Jan. Het weer viel nog redelijk mee, er lag een klein laagje sneeuw toen ze rond 11.15 uur met zo’n vijftien man vertrokken. ‘Het stelde nog niet veel voor. Maar er kwam ’s ochtends al wel een negatief reisadvies vanuit de NS voor supporters van FC Groningen.’

Het werd sowieso afgeraden om met de auto te gaan en na vier uur werd ook afgeraden om met de trein te reizen. ‘Nou, die wedstrijd was ’s avonds, dus wij zouden in principe niet meer thuis komen’, lacht hij.

Tijdens de heenreis blijft het weer echter prima en is er weinig aan de hand. Het is druk en ze moeten in de trein staan, maar de aanwezigheid van bier verzacht het leed. De groep is op tijd in Heerlen en na een bezoekje aan de kroeg belanden ze uiteindelijk bij het stadion.

Daar waren geen stewards of kaartcontroleurs te zien. ‘Die zijn of niet eens gekomen of rechtsomkeert gegaan, dus wij zijn gewoon naar binnen gelopen. Dat is natuurlijk al vrij bijzonder bij een voetbalwedstrijd.’

Het weer was ook toen nog prima, maar met het startsignaal van de wedstrijd begon ook een flinke sneeuwbui. ‘Er stond ook een harde wind. En die waaide niet per se het veld op, maar ging vooral de tribunes op. Mensen gingen daarom bovenin de vakken zitten.’ Natuurlijk werd ook het veld wel nat en de kwaliteit van het voetbal minder. Roda JC kwam op voorsprong en het leek een lange, koude avond te worden.

‘Er kwam tijdens de wedstrijd nog een soort veldwachter het vak ingelopen en ik ben met hem in gesprek gegaan over hoe wij nog bij een trein konden komen.’ Tijdens de rust hadden de Limburgers het met de FC-supporters te doen en deelden ze gratis koffie en thee uit, met de mededeling dat er na afloop een stadsbus geregeld was voor de rit naar het treinstation.

Vlak na de 70e minuut maakt Danny Buijs gelijk en dik tien minuten later zet Mark-Jan Fledderus de Groningers zelfs op voorsprong. In het uitvak juichen de FC Groningen-supporters zich warm. In de laatste minuten weet ook Erik Nevland de bal nog achter Roda JC-doelman Kujovic te krijgen en is het feest compleet.

‘Het was in die tijd niet heel gebruikelijk dat de FC uitwedstrijden won. Dat was al legendarisch en met de wijsheid van nu een best bijzondere wedstrijd met bijzondere doelpuntenmakers', vindt Ter Veen.

‘Maar wat iedereen het meest is bijgebleven van die wedstrijd is de terugweg. Daar begon het avontuur’, gaat hij verder. Na afloop van de wedstrijd werd een sneeuwschuiver voor de stadsbus gezet en zo is de vriendengroep met wat extra supporters en pers naar het station van Heerlen gegaan.

De verslaggevers waren al eerder op de dag heengegaan, maar gingen samen met de FC-fans terug naar het Noorden. ‘En daar lag het verkeer eigenlijk al helemaal stil, dus wij vroegen ons af hoe we nog uit Heerlen weg konden komen, laat staan dat we Groningen zouden bereiken.’

De trein die ze wilden nemen reed niet meer, maar na een half uur wachten konden ze met een stoptrein naar Sittard. De verwachting om Groningen te bereiken was redelijk vervlogen.

‘Dus toen waren we al bezig met de vraag of we ergens een hotel moesten boeken, maar dat is ook niet zo makkelijk voor een groep van zo’n twintig man, rond half elf ’s avonds. Maar stukje bij beetje kwamen we met allerlei stoptreintjes toch steeds noordelijker.’

Vanaf Sittard kwamen ze via Roermond uit in Nijmegen, waar een trein op ze had gewacht, die ze naar Zutphen kon brengen. Daar lijkt de reis toch echt op te houden. ‘Wat ik me daarvan kan herinneren is dat we op het perron stonden te wachten en er helemaal niks meer reed. Dat was eigenlijk het moment dat we gestrand waren. Maar toen kwam er opeens een man uit de sneeuw opgedoemd, naar ons toe geschuifeld. Met een petje op en een pijpje in zijn mond.’

Wat bleek? De NS ging er alles aan doen om de groep thuis te krijgen en had deze reserve-machinist opgeroepen om een extra trein te rijden. In plat dialect vroeg de man waar we heen moesten en zei dat hij nog wel een treintje had staan. ‘Wij dachten: wat bedoelt die man?, maar vijf minuten later kwam er echt een trein aanrijden.’

‘Of hij dat helemaal officieel geregeld heeft, weet ik niet. Maar de NS heeft ons uiteindelijk ‘even’ door een halve meter sneeuw naar Zwolle gebracht. En daar kwam uiteindelijk de vertraagde intercity van uren daarvoor nog binnen en zo hebben we Groningen bereikt, rond half vier ’s nachts.’

Helemaal zeker weet hij het niet meer, maar Klaas-Jan meent dat ze na terugkomst ook nog de stad in zijn gegaan voor een afzakkertje in de kroeg. Naar huis fietsen ging door de sneeuw niet meer, dus lopend kwam hij rond zes uur thuis. ‘En inmiddels was het Oudejaarsdag geworden.’

Klaas-Jan heeft verschillende uitwedstrijden meegemaakt, maar dit was de meest heroïsche ooit. ‘We hebben grote Europese uitwedstrijden gehad, zoals tegen Partizan Belgrado, Fiorentina, Olympique Marseille en Atlético Madrid en dat was allemaal heel bijzonder, maar het is toch grappig dat deze wedstrijd het meest blijft hangen. Op een verloren 30 december in Kerkrade.’ De wedstrijd heeft daarom ook de naam 'IJzelcombi' gekregen.

Vorige maand was doelpuntmaker Erik Nevland in Groningen en pakte Klaas-Jan zijn kans om hem te vragen of hij zich deze wedstrijd nog kon herinneren. En jawel: ‘Hij kon het zich nog heel goed herinneren’, zegt Klaas-Jan. ‘Ja, die spelersbus heeft over de terugweg toen ook een uur of acht gedaan. En die moest door dwars die sneeuwjacht ook Groningen weer bereiken.’

Het is volgens hem de kern van het supporter zijn: dertig trouwe supporters die het in barre omstandigheden aandurven om hun club achterna te reizen. ‘Dit maakt waarom je van je club houdt en zo gek bent om zoiets te doen.’