50 jaar FC Groningen: de FC Groningen-express

Politie begin jaren 80 bij een willekeurige supporterstrein (ter illustratie)
Politie begin jaren 80 bij een willekeurige supporterstrein (ter illustratie) © ANP
Thuiswedstrijden bezoeken is mooi, maar je favoriete ploeg bekijken op vreemde bodem is natuurlijk helemaal het summum. Zeker als je dat per trein met gelijkgestemden kunt doen in de FC Groningen-express.
Klein berichtje in het Nieuwsblad van het Noorden van 18 maart 1982. ‘De supporters van FC Groningen krijgen zaterdag voor de uitwedstrijd tegen De Graafschap in Doetinchem voor het eerst de beschikking over een speciale trein. De in ‘FC Groningen-express’ omgedoopte trein rijdt rechtstreeks naar Doetinchem.’

Niet de eerste keer

Dat was natuurlijk koren op onze molen. Niet dat ik de FC nog nooit buitenshuis had zien spelen. Twee jaar eerder had ik m’n eerste uitwedstrijd al eens meegemaakt, op 3 maart 1980. En wát voor een wedstrijd. Een onvervalste derby. Veendam-uit, op het fietsje vanuit Tynaarlo. Op de legendarische Langeleegte, 1-3 overwinning.
Een kleine twee maanden later, op 27 april 1980, gingen we veilig met pappie in de auto naar Heerenveen. Op het zonovergoten Sportpark Noord maakte de FC op weg naar de titel geen fout: 0-2. Azing Griever keepte de wedstrijd van z'n leven en werd in VI gewaardeerd met een hoogst zeldzame 10.
Het berichtje in het NvhN.
Het berichtje in het NvhN. © Delpher.nl
Maar goed, we dwalen af. De FC Groningen-express dus. Want met de fiets of de auto naar een uitwedstrijd gaan is één ding; met z’n allen in een supporterstrein is natuurlijk het summum.

Maar stopt die trein ook in Assen?

Voor de zekerheid belde ik op vrijdagmiddag nog maar even met het station in Assen. Er was volgens het krantenbericht immers sprake van een speciale trein, en zou die wel in de hoofdstad van Drenthe stoppen?
‘Ja hoor, die stopt gewoon in Assen’, zei de mevrouw aan de andere kant van de lijn. ‘Maak je geen zorgen.’
Hopelijk halen jullie Doetinchem nog op tijd
Vriendelijke conducteur
Maar dat deed ik wél, en dus waagde ik op zaterdagochtend nóg maar eens een belletje. Andere mevrouw, maar dezelfde informatie. ‘Ja hoor, die trein stopt hier.’

Zelfs even afremmen was er niet bij

Kon je net denken. Want toen wij zaterdagmiddag om 16.00 uur in groen-wit ornaat op perron 2 van station Assen klaar stonden met z’n viertjes, denderde de FC Groningen-express ons in volle vaart voorbij. Stoppen, ho maar. Zelfs even afremmen was er niet bij.
Er zat niets anders op dan de eerstvolgende trein die wél stopte te nemen. Onderweg naar Zwolle kwam de conducteur nog even gezellig bij ons buurten, en hoorde empathisch ons verhaal aan. ‘Hopelijk halen jullie Doetinchem nog op tijd’, zei hij vriendelijk bij het afscheid.
Levensgevaarlijk! Daar lopen stroomdraden. Je kunt jezelf wel elektrocuteren!
Boze meneer van de spoorwegpolitie
Een kwartiertje later, op station Zwolle, leek alles toch nog goed te komen. Want toen we uitstapten zagen we een enkele perrons verder onze FC Groningen-express nog staan. Wel verdomd! Maar hoe kwamen we daar?! Geen van ons vieren was al eens in Zwolle op het station geweest, dus wist niemand van ons waar die tunnel of brug nou was. Maar haast was geboden.
‘Over het spoor!’, riep Theo.
Even was er twijfel. ‘Hij gaat zo rijden! Kom op!’
Er zat niks anders op. En alle vier sprongen we op het spoor op weg naar perron 9, naar onze FC Groningen-express.

Fout, gevaarlijk en verboden

Fout, gevaarlijk én verboden natuurlijk. Dat maakte de spoorwegpolitie ons een kwartiertje later onmiskenbaar duidelijk.
‘Levensgevaarlijk’, foeterde de man. ‘Daar lopen stroomdraden. Je kunt jezelf wel elektrocuteren.’
Het was nota bene die vriendelijke conducteur van eerst geweest die ons had ingerekend. De NSB’er. Meekomen, moesten we, en toen al onze personalia bijna een uur later was genoteerd - dat ging uiteraard heerlijk op z'n elfendertigst - was de FC Groningen-express natuurlijk al lang en breed gevlogen.

De FC had het vuurwerk voor de tweede helft bewaard

Op eigen gelegenheid kwamen we uiteindelijk precies tijdens de rust op de Vijverberg aan. Dat was overigens prima getimed, want gezien de 0-0 ruststand hadden we helemaal niks gemist. Het vuurwerk had de FC, alsof het zo had moeten zijn, voor de tweede helft bewaard. Het werd uiteindelijk 1-3, dankzij onder meer twee goals van Ronald Koeman.
Eind goed, al goed dus. Want op de terugweg stopte de FC Groningen-express wél gewoon in Assen. En ook van een boete wegens spoorlopen hebben we nooit meer iets vernomen.