Schipper vervoert ‘levensgevaarlijke lading tarwe’ en vreest de gevolgen

Korvemaker wil niet speculeren over mogelijke gevolgen, maar ‘het is een soort zenuwgas dat is ontwikkeld om te doden. Ratten, maar in hoge concentratie ook mensen. En deze concentratie was vele, maar dan ook echt vele malen te hoog.’

De schipper vaart vooral over de Nederlandse wateren en gaat soms de grens over bij België. Korvemakers schip, de Sempre Spera, is 47 meter lang en 350 ton zwaar. ‘Het is maar een kleintje hoor’, zegt hij lachend. ‘Maar wel een hele oude! Het schip komt uit 1891 en is zover ik weet het oudste schip van Nederland.’ Korvemaker werkt in zijn eentje en woont ook op zijn schip. Zijn vriendin woont aan wal.

Deze keer moest hij tarwe vervoeren. Die tarwe is vanuit Polen met spoorwagons naar Oss gebracht, waar het vervolgens in het schip van Korvemaker en twee andere schippers is geladen. Aan die tarwe is gif toegevoegd, om het tijdens de reis te beschermen tegen ongedierte.

De Telegraaf over die handelswijze: ‘Het goedje wordt vaak in pilvorm in bulkladingen granen geschoten. In contact met vocht en zuurstof vormt zich dan een gas dat ratten en ander ongedierte doodt.’ Maar het gehalte toegevoegd gif lag vele malen te hoog.

Dat bleek toen een andere schipper, die met dezelfde tarwe voer, in Utrecht aankwam met zijn lading. Daar gingen alle alarmbellen af. Vervolgens is de Pekelder op de hoogte gesteld en heeft hij zijn schip in Veghel aan wal gelegd.

Korvemaker blikt terug op het moment toen de tarwe in zijn schip werd geladen. ‘Ik vervoer al jaren tarwe, maar deze lucht klopte niet. Het rook een beetje naar knoflook en zwavel. Tijdens de tocht merkte ik ook dat het minder goed met mij ging. Ik raakte een beetje duf en was ontiegelijk aan de diarree.’

De Pekelder is niet de enige. Hij voer enige tijd achter schipper Daniël Boere, die met dezelfde tarwe onderweg was. Boere doet zijn verhaal bij De Telegraaf: ‘Gelukkig is ons woongedeelte naadloos afgesloten van het laadruim. Als die enorme concentratie gifgas in de slaapruimten was binnengekomen, waren we nooit meer wakker geworden.’

De Pekelder is in het ziekenhuis onderzocht, maar daar is vooralsnog niks opmerkelijks uit voortgekomen. Toch stelt hem dat niet gerust. ‘Als je een kogel in een pistool stopt en schiet, dan weet je wat de gevolgen zijn. Dat is heel tastbaar. Maar dit heb ik misschien wel ingeademd. Het probleem is alleen dat je niet weet wat dit doet. Zowel op korte als lange termijn blijft dat onzeker. Dat vinden wij erg spannend.’

Ondertussen ligt zijn schip aan wal. ‘Ik ben hier maar een beetje de tuin van een vriendin aan het omspitten. Dan kan ik mijn frustratie tenminste kwijt. Want je begrijpt dat ik boos ben. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?’

In totaal liggen drie schepen aan wal te wachten op onderzoek. Dat wordt uitgevoerd door de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Zij zijn donderdag onbereikbaar voor commentaar, maar lieten in de krant al weten hangende het onderzoek geen uitspraken te willen doen.

De Osse Overslag Centrale, de locatie waar de tarwe is ingeladen, vertelt dat er metingen zijn uitgevoerd, maar kan niet zeggen waarom het hoge concentraat gif niet is opgemerkt.