'Ik herbeleef alles, maar nu vanaf mijn veilige plek in Groningen'
Taekwondoleraar Habib Kazemi vluchtte bijna twintig jaar geleden uit Afghanistan. Hij herbeleeft die tijd nu de Taliban weer de macht grijpen in zijn thuisland. 'Het is niet te bevatten. Ik wil van alles zeggen, maar weet niet wat.'
'Als ik de angst in de ogen zie van de mensen die rennen op het vliegveld, dan brengt mij dat terug naar die tijd. Alleen zit ik het nu vanaf mijn veilige plekje in Groningen te volgen', zegt Kazemi.
Hoe hij zich voelt? Hij kan het nauwelijks vatten. 'Ik weet het niet. Het is vreselijk. Bizar. Moet ik me goed voelen omdat ik hier veilig in Groningen zit? Of slecht omdat miljoenen mensen in de problemen zitten? Ik ben nog steeds in shock.'
Habib Kazemi over Afghanistan: 'Ben nog steeds in shock'
Kazemi vergeet zijn afkomst niet
Kazemi bouwde de afgelopen twintig jaar een leven op in Groningen. Inmiddels heeft hij een eigen taekwondoschool. Maar hij vergeet zijn afkomst niet.
Met Stichting Momentum ondersteunt hij alleenstaande vrouwen en kinderen in Afghanistan. De vrouwen kunnen een opleiding volgen tot kleermaakster, een veelgevraagd en gewaardeerd beroep.
Ik ga constant op en neer tussen gevoelens
Het binnenvallen van de Taliban zorgt ervoor dat zij nu gevaar lopen, omdat ze worden gezien als onderdeel van een Europees initiatief.
'Ik ga constant op en neer tussen gevoelens. Ik voel mij schuldig over de situatie waarin ze nu zitten, de vrouwen zijn terug bij af. Maar aan de andere kant hebben we zoveel goede dingen gedaan.'
'Al een tijdje niet vredig'
In december ondervond Kazemi van dichtbij hoe gevaarlijk het is in Afghanistan. Enkele scholieren en studenten die zijn stichting ondersteunt, lieten het leven door aanvallen op een school en de universiteit.
'Het is al een tijdje niet vredig in Afghanistan', vertelt hij. 'Ik lees nu bij de BBC dat de Taliban zeggen dat niemand hoeft te vrezen, maar niemand vertrouwt dit. Ik hoop natuurlijk dat dit klopt, maar ik ken deze verhalen.'
Het gaat weer precies zo als twintig jaar geleden
'In andere gebieden waar zij het voor het zeggen hebben, is alles weer zoals het twintig jaar geleden was', zegt Kazemi. 'Ik herken de opmars, ik herken de beloftes. Aanvankelijk waren de mensen destijds opgelucht, omdat ze de burgeroorlog zat waren. Maar toen de Taliban gesetteld waren, begon de ellende pas. Toen begonnen de massamoorden en de martelingen.'
'Ze willen geen paniek'
'Ik denk', vervolgt Kazemi, 'dat de Taliban nu wil voorkomen dat er opstand komt en er paniek ontstaat. Zodra het is gestabiliseerd, zal het dan ook daar veranderen, zoals geen vrouwen meer op straat...'
