Familie voor het hek bij noodopvang voor Afghanen: 'Ik ben zó blij dat ze hier is'

Shawas en zijn zwager wonen in Hellevoetsluis. Ze zijn vanmorgen om zes uur opgestaan om vroeg in Zoutkamp te kunnen zijn. Shawas is al 21 jaar in Nederland en spreekt goed Nederlands.

‘Mijn zus heeft een Nederlands paspoort’, zegt hij. ‘Ze was in Afghanistan om te zorgen voor haar man, die ziek is. Maar de geruchten gaan dat als de Taliban je huis binnenvallen en buitenlandse papieren vinden, dat je dan wordt opgepakt. Daarom is ze naar Nederland vertrokken samen met haar zoontje en dochtertje van 3 en 6 jaar. Haar man blijft daar.’

Onderweg naar Zoutkamp zijn beide mannen nog gestopt om inkopen te doen voor de zus van Shawas. ‘Chips, cakejes, een oplader voor de telefoon, dat soort kleine dingen’, zegt hij.

‘Er is hier eten genoeg maar we wilden toch graag wat meenemen. Ik heb me hier vanmorgen gemeld bij het hek, en de beveiliging heeft er toen voor gezorgd dat mijn zus hier naartoe kwam’, vervolgt hij. ‘Ik was zó blij toen ik haar zag. Het liefst wilde ik haar en de kinderen omhelzen, maar dat kan helaas niet. Ik had ook maar tien minuten om met haar te praten. Maar het belangrijkste is dat ik weet dat ze nu hier is.. Dat maakt de terugreis naar Hellevoetsluis en stuk makkelijker.'

Niet veel later stapt Gonda van der Made uit Leens vlak buiten het hek uit haar auto. Ze heeft in overvolle tassen in beide handen. 'Toen ik de beelden op TV zag rolden de tranen over mijn wangen', zegt ze. 'En dan moet ik iets doen. Ik ben vanmorgen samen met mijn man naar Paddepoel geweest om inkopen te doen. Wat er in de tassen zit? Luiers, kraamverband, rompertjes, knuffels en kleding.'

Ze geeft de spullen af aan de beveiliger bij het hek. 'Bedankt', zegt die. En dat gaat het hek snel weer dicht.