Tranen vloeien bij finish Vrouwenmars: 'Zo weinig mensen die hier iets van weten'
Met een aantal stevige knuffels kwam er vrijdagavond een einde aan de Vrouwenmars van Kamp Westerbork naar Stad. De 116 deelnemers traden hiermee in de voetsporen van hetzelfde aantal vrouwen dat die tocht in 1945 in opdracht van de nazi's moesten afleggen.
De tocht werd georganiseerd door het Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen (OVCG) samen met Tocht om de Noord. Voor de mars begon, werden bij Kamp Westerbork de namen van de 116 vrouwen van toen met hun nummers omgeroepen.
'Ze voelden het geweer op zich'
'Ze zijn gegaan met de gedachte: we worden doodgeschoten', vertelt mevrouw Bouw aan de finish bij het voormalig Huis van Bewaring in Groningen. Haar moeder liep de tocht aan het einde van de oorlog en haar dochter en twee nichtjes volgen dat voorbeeld deze vrijdag. Met tranen in haar ogen en bossen bloemen in haar handen wacht ze het drietal op.
'Jullie zijn vrij'
Veel verhalen over die erbarmelijke tocht op 11 april 1945, vlak voor het einde van de oorlog, hoorde Bouw nooit van haar moeder. 'Ze vertelde weinig. Heel weinig. Maar ze hebben allemaal het geweer op zich gevoeld. Dat hebben ze gezegd.'
De vrouwen legden de veertig kilometer destijds af met het idee dat ze bij aankomst doodgeschoten zouden worden. 'Maar toen zei die kaptein, of wat het dan ook was: jullie zijn vrij.'
Aan het begin van de avond lopen Bouws dochter en de twee nichtjes over de finish. Een emotioneel weerzien. 'Ik moet ervan huilen, van blijdschap. Ik vind het zo bijzonder. Er zijn zo weinig mensen die hier wat van weten.'
Bekijk hier beelden van de finish
'Ze zijn gegaan met de gedachte: we worden doodgeschoten'
