Grote vangst: bijna honderd fietswrakken uit water bij Groninger Museum gevist

‘Dit is wel echt een klapper’, zegt Jan Duurt Dijkman. Zóveel heb ik nog nooit ergens uit het water gevist, en dat wil wat zeggen, want ik ben in heel Nederland actief. Dit is volgens mij een Nederlands record.’

Dijkman (gezicht, armen en benen onder de modder, rode boerenzakdoek om het hoofd geknoopt) loopt tussen de oogst door die op de H.N. Werkmanbrug tegenover het Hoofdstation in Groningen staat uitgestald. ‘Ongelofelijk’, mompelt hij nog een keer in zichzelf.

Het zijn ruim negentig fietsen die Jan Duurt samen met drie anderen uit het water heeft getakeld. Twee mannen in wetsuits staan in het water om de wrakken te zoeken. Moeilijk is dat niet. ‘Soms liggen ze wel drie lagen dik op elkaar’, zegt één van hen.

De fietsen (of wat daar van over is) worden door de twee anderen met een haak aan een touw omhoog gehesen en tijdelijk op de brug gestald. Na een paar uur werk staat daar een compleet fietsenkerkhof. ‘We zijn om tien uur vanmorgen begonnen, en om twee uur hadden we er al tachtig.’

De verzameling wrakken trekt veel aandacht van voorbijgangers op de drukke H.N. Werkmanbrug, in de volksmond ook wel museumbrug genoemd. Velen van hen blijven staan om een foto te maken van de bijzondere verzameling. ‘Jullie zijn goed bezig’, zegt een jonge vrouw. ‘Ik kom uit Utrecht, daar zouden ze dit ook eens moeten doen’.

‘Ik heb geen idee waarom je je fiets in het water zou gooien’, zegt Jan Duurt. Misschien zijn het dronken mensen die dat doen. Ik heb het zelf nog nooit gedaan. Hoe lang die wrakken hier al liggen? Geen flauw idee. Vijf, tien, twintig jaar? Zeg het maar.’

Het zijn fietsen in allerlei soorten een maten die de vier uit het slib hebben getrokken. Heren- en damesfietsen (één exemplaar is voorzien van een streng ooit fleurige kunstbloemetjes over het stuur), roze exemplaren, nieuwe modellen, maar ook ouderwetse rijwielen, met en zonder bagagedrager. Ook staan er acht verfomfaaide huurfietsen van het bedrijf Swap tussen.

‘Swap krijgt die fietsen terug ‘, zeg Jan Duurt. ‘Ze zijn vooral geïnteresseerd in de framenummers, zodat ze hun administratie kunnen bijwerken. En als er nog bruikbare onderdelen zijn halen ze die eraf.’

Aan het eind van de middag worden de fietsen afgevoerd in een vrachtwagen en op een aanhanger. Ze worden verkocht als oud ijzer. Dijkman: ‘Hoeveel dit oplevert? Ik denk ongeveer 2500 euro.’