Door de mand: Kees Vlietstra staat voor het eerst in de muur

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
Voor het eerst in de muur. Ik was 42 en voelde me eindelijk een echte voetballer. Een mistige zondagochtend in Delfzijl. Neptunia 3-Engelbert 3.
Hero zette een sliding in. Stram en strak. Beetje ongelukkig. Hij kwam een metertje tekort om de bal te spelen. Ochtend dauw op het gras. Mede hierdoor gleed Hero op zijn linkerzij een stukje door. Iets te ver. Zijn glijvlucht eindigde boven op de enkel van de rappe spits uit Delfzijl. Kop-staart botsing. Geel kaartje voor Hero, vrije trap voor Neptunia.
Waar normaal bij een scheidsrechterlijke beslissing tegen Engelbert een protestdemonstratie van een minuut of vijf begint bleef het nu opvallend stil. De scheids had het goed gezien.
Brengt me direct even bij de beslissingen van scheidsrechter Martin van den Kerkhof tijdens FC Groningen-FC Twente. Martin was wat ongelukkig. En onzeker. Greep niet in bij het volkstheater van beide teams en greep wel in bij de prachtige goal van De Leeuw. Het was het startsein voor een pittig weekendje.
Terug naar Delfzijl. Free kick op twintig meter van onze goal. Voor het eerst van mijn leven moest ik in de muur staan. Aparte ervaring. Recht op staan, handen voor de puut en omhoog springen, schreeuwde Ronald, onze laatste man. Concrete aanwijzingen, daar hield ik toen ook al van. Keeper Lucas bemoeide zich ook met de opstelling van de muur. Vond ik toen niet vreemd. Het muurtje diende tenslotte om hem te helpen om een bepaald gedeelte van zijn doel af te schermen. Ik had wel wat vraagtekens bij de wijze van Lucas zijn communicatie. Naar rechts. Meer naar rechts sjappies. Andere rechts verdomme.
Ik keek over mijn schouder naar Lucas. Die stond met zijn rug tegen de doelpaal tegen onze ruggen te schreeuwen. Ronald siste: Niet naar die gek luisteren. Gewoon recht op staan, handen voor de puut en springen. Hoog springen.
Mijn tactisch brein maakte overuren. Wat nou als de corpulente nummer 10 van Neptunia de bal onder de muur door zou schieten? Dan is het een goal en kunnen we Lucas laten opnemen.
Ik gaf Ronald een duw. Zal ik snel achter de muur gaan liggen? Dan kan de bal niet onder de muur door.
Ronald keek me verbaasd aan.
Niet zo dom lullen korfballertje. Gewoon handen voor de puut en springen jij.
De nummer tien begint met zijn aanloop. Hij loopt als een echte voetballer. Linkspoot. Creatief mannetje. De snelheid van zijn aanloop gaat omhoog. Komt door zijn buik. Topzwaar. Vlak voordat hij de bal met zijn linkervoet over de muur wil krullen kan hij zijn snelheid niet omzetten in een goede trap. Struikelpasjes. Met zijn neus boven het gras puntert hij de bal keihard richting de goal. De muur springt. En ja hoor, de bal scheert over het natte gras. Onder de muur door. In de goal waar Lucas nog met zijn rug tegen de doelpaal staat. 1-0 Neptunia.
In de kantine na afloop bier en gehaktballen. En een pittige discussie over het formeren van een muurtje. De formatie van een nieuw kabinet tien jaar later is een makkie in vergelijking met ons volkstheater daar in die kantine in Delfzijl. We kwamen er niet uit. In de auto terug naar Engelbert wist ik het ondanks de bezwaren van mijn teamgenoten zeker. Het is wachten op het moment dat de grootste speler aller tijden als muurligger gaat fungeren om dit taboe in de conservatieve voetbalwereld te doorbreken. Deze tactische uitvinding heeft een boegbeeld nodig.
Tien jaar later was het eindelijk zover. Paris Saint Germain-Manchester City, Champions League. Met nog een paar minuten te spelen verdedigt Paris een 2-0 voorsprong. Vrije trap City. PSG formeert een muurtje. Zo gepiept. Lionel Messi gaat achter de muur liggen. Waar Douwe Bob als weigerartiest weg loopt voor zijn publiek verdient Messi liggend zijn geld (10,80 in tien seconden volgens Franse media). Als een volleerd breakdancer die klaar is met zijn oefening ligt de nummer 30 (!) op zijn rechterzijde. Ook hier laat Messi zich zien als ziener met het oog op het debuut van breakdance als programmasport op de Olympische Spelen van 2024 in jawel, Parijs.
Neymar staat in de muur en kijkt lachend over zijn schouder naar zijn vriend die angstig naar zijn keeper kijkt. Hij heeft de handen niet voor de puut.