Harrie en Annet moesten 1400 dagen wachten op hun versterking: 'Ik ben nog steeds erg boos'

15 oktober 2021, 19:13 • 4 minuten leestijd

Harrie en Annet van Til voor hun huis dat binnenkort wordt gesloopt

1400 dagen wachten op versterking: 'Het heeft effect op mijn hele leven'

‘Het heeft effect op alles. Op je hele leven.’ Wie praat met Harrie van Til uit Ten Post, voelt zijn boosheid, frustratie en verdriet. Ruim vier jaar lang heeft hij met zijn vrouw Annet gewacht op het begin van de versterking van hun huis. ‘Het heeft op de kop af 1412 dagen geduurd voordat we verhuisd zijn.’

In november 2017 hoort de familie Van Til samen met hun buurtgenoten dat hun huis zo onveilig is, dat het moet worden gesloopt. Een jaar eerder zijn de woningen al geïnspecteerd. De hele buurt gaat op de schop. ‘Ik had er heel veel moeite mee. Het is je veilige plek, dat is alles voor je. Dus ik vond het heel lastig om de knop om te zetten’, zegt Annet van Til.

Al met al moet het een jaar of twee duren voordat het nieuwe huis klaar is. ‘Een jaar voorbereidingen en een jaar bouwen, dat is ons beloofd’, zegt Annet.

Maar beloftes worden de komende jaren vaak gebroken, weten ze nu. ‘Het begon al de dag nadat we het nieuws kregen dat het huis moest worden gesloopt’, herinnert Harrie zich. ‘Er waren veel open eindjes, we hadden vragen. Ons was beloofd dat we altijd konden bellen. Maar ik heb die hele dag niemand te pakken gekregen. Dat heeft de toon wel gezet.’

Ik ben nog steeds heel erg boos om wat ons is aangedaan

Harrie van Til

‘Veel Groningers die in hetzelfde schuitje zitten zullen het herkennen, maar het is moeilijk uit te leggen aan iemand die er niet zelf in zit’, vertelt Harrie. ‘Ik merk in elk geval hoe dicht het onder de oppervlakte zit als ik erover praat. Ik ben nog steeds heel erg boos om wat ons is aangedaan, zonder dat je erom vraagt.’

Het stroperige proces maakt Harrie wantrouwend. ‘Dat komt door mijn ervaringen met de NCG en bewonersbegeleiders. Vragen waar geen of een slecht antwoord op komt, beloften die worden gedaan en worden gebroken, altijd maar wachten… Het is gewoon vechten tegen de bierkaai. Je weet eigenlijk niet meer wie je tegenstander is. En het feit dat ik het ‘tegenstander’ noem, zegt al genoeg.’

Harrie wijst naar een stuk deurpost waar de lengtes van de kinderen op staan: 'Dit willen we mee naar het nieuwe huis' © Tristan Braakman

‘Je krijgt natuurlijk een rotboodschap: je huis wordt gesloopt. Maar op een gegeven moment hebben wij ons er overheen gezet en wilden we er het beste van maken, hoe jammer het ook is. Maar dat is gewoon jarenlang gefrustreerd. Door de andere partijen, wat mij betreft.’

De spanningen lopen zo ver op dat Harrie en Annet allebei hulp zoeken. ‘Het liep ons gewoon echt over de schoenen’, vertelt Harrie. ‘Het heeft overal invloed op en ik werd vermoeid. Ik kwam er zelf gewoon niet meer uit en merkte dat ik mezelf niet meer prettig vond en anderen niet meer normaal kon benaderen. Dus ik dacht wel: hier moet ik wat mee, want dit gaat van kwaad tot erger.’

‘Er is zo veel onzekerheid, frustratie en stress’, vult Annet aan. ‘Ik kreeg hartklachten, maar die zijn inmiddels gelukkig weer wat minder. En ik had professionele hulp nodig.’ Ze haalt diep adem en vervolgt met een zucht: ‘Om er een beetje beter mee om te kunnen gaan en meer rust voor mezelf te kunnen creëren.’

Harrie en Annet houden elkaar al die tijd stevig vast. ‘Ik moet zeggen dat we er relationeel gezien heel goed doorheen gekomen zijn. Het heeft ons gesterkt’, lacht Harrie. Om direct aan te vullen: ‘Maar dat kan natuurlijk ook heel anders lopen, dat weet je uit de verhalen in het gebied.’

De wisselwoning van Harrie en Annet staat op steenworp afstand van hun oude huis. Vrijwel de hele buurt woont in de ruim dertig tijdelijke woningen naast Ten Post. ‘Het is weer even wennen’, vertelt Annet. ‘Wij zijn bij de laatsten die hier zijn gekomen, dus we zaten een tijdje nogal geïsoleerd. Nu lopen er opeens weer mensen over straat.’

Al die tijd had ik geen ruimte voor ontspanning in mijn hoofd. Het zat te vol met alle zorgen

Harrie van Til

De verhuizing naar hun tijdelijke onderkomen is een mijlpaal. ‘Ik ben heel erg blij dat we hier nu zitten. Het geeft rust in mijn hoofd en lijf omdat ik nu het gevoel heb dat er echt wat gaat gebeuren. Dit is wel een grote stap en we kunnen echt vooruitkijken naar ons nieuwe huis. We gaan nu na ruim 1400 dagen weer de goede kant op.’

Harrie vindt eindelijk weer tijd voor zijn grote hobby: fotografie. ‘Al die tijd had ik geen ruimte voor ontspanning in mijn hoofd. Het zat te vol met alle zorgen.’ Maar dan verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht: ‘Ik merk dat ik nu al weer wat meer fotografeer. Daar heb ik weer ruimte voor en ik merk dat we beiden weer meer ontspannen zijn. En ik moet zeggen dat dat wel heel erg prettig is.’

Wat kun je verwachten bij een versterking?
De NCG heeft een werkvoorraad van 26.856 adressen. Acht procent daarvan is afgerond (2152 adressen). Er wachten nog eens 1548 adressen op het beginnen van de bouw. Bij 9974 is een versterkingsadvies dat wordt uitgewerkt tot een plan. Bij 6614 is de opname uitgevoerd. De rest moet nog worden onderzocht.

Volgens de NCG zitten er ‘twee tot meerdere jaren’ tussen de inspectie van een woning en de verhuizing naar een wisselwoning.’ De variatie in de duur van opname tot eventueel verhuizen naar een wisselwoning komt doordat projecten, gemeentes en werkwijzen gedurende de versterkingsoperatie niet vergelijkbaar zijn. Ook de duur van de verschillende deeltrajecten kan per project variëren. Zo is het mogelijk dat het lang duurt voordat er een geschikte locatie voor wisselwoningen is gevonden, waardoor een traject stagneert. Of het duurt langer dan gepland voordat er een overeenkomst over het uitvoeringsplan is met alle bewoners van een aantal woningen’, zegt de NCG.

‘De periode tussen het moment dat de versterkingswerkzaamheden starten of de sloop en nieuwbouw start en het moment dat bewoners weer terug kunnen naar hun eigen woning varieert van enkele maanden tot anderhalf jaar.’

De NCG probeert de trajecten te versnellen. 'Sinds 1 januari 2020 is NCG verantwoordelijk voor de uitvoering van de versterking in Groningen. Sinds die tijd werken we er hard aan om de trajecten en de planning van alle betrokken partijen (gemeente, NCG, aannemer, nutsbedrijven, etc.) steeds beter op elkaar af te stemmen en de planning inzichtelijker te maken. Wij begrijpen dat dit voor bewoners (nog) niet zichtbaar is, maar achter de schermen is daar wel degelijk vooruitgang te zien.’