Sportclubs over coronamaatregelen: 'Dit legt een enorme claim op de vrijwilligers'

Met ingang van komende zaterdag moet iedereen van 18 jaar en ouder die een sportcomplex betreedt over een coronatoegangsbewijs (CTB) beschikken. ‘Je wordt als vrijwilliger gedwongen om coronapassen te scannen, dat vind ik verwerpelijk’, zegt Sander Eisinga, voorzitter van SC Loppersum.

‘Als je wil handhaven, moet je dat lekker zelf doen als overheid. Het gaat om overheidsbeleid, dus dat moet je door boa’s of politieagenten laten doen. Vrijwilligers zitten niet op handhaven te wachten, dat moeten we niet willen. Vrijwilligers zijn de afgelopen jaren steeds moeilijker te vinden. We waren laatst dolblij met drie scheidsrechters extra voor de jeugd. Dat vierden we al bijna’, aldus Eisinga.

Op de eerste dag dat de competitie in het amateurvoetbal weer was begonnen, afgelopen september, besloot Loppersum – een club met 200 leden – niet op toegangsbewijzen te gaan controleren. Er werd volgens Eisinga gewezen op het gezonde verstand van mensen. 'Het was niet te doen om tweehonderd mensen om hun bewijs te vragen in de rust bij een bezoek aan de kantine.'

‘Wij hebben toen een tikje op de vingers gehad van de gemeente, overigens na goed contact met de burgemeester, laat dat voorop staan. Dat hebben ze schappelijk gedaan. Om de regels toch goed te kunnen opvolgen, hebben we besloten om een deel van de kantine te sluiten. Dus nu kan ik ook niets anders doen dan de regels op te volgen, maar hoe? Je staat met de rug tegen de muur. Dit worden geen leuke weken.’

Ben Breukelman, voorzitter van vv Winsum, spreekt van een 'zware domper waarop niet was gerekend'. De club kreeg dinsdagavond, onmiddellijk nadat het kabinet de maatregelen bekendmaakte, bericht van de KNVB en sportkoepel NOC*NSF. 'Daarin beloofden ze een zware lobby richting het Tweede Kamer-debat van woensdagmiddag, om de amateursport wat te ontzien. Daar hebben we dus nog wat stille hoop op gevestigd. Misschien dat we de spelers niet zouden hoeven checken, maar alleen de bezoekers bijvoorbeeld.'

Breukelman vindt het hoe dan ook 'hartstikke lastig'. 'Wij hebben 1100 leden. Dit legt zo'n enorme claim op een goedwillende amateurclub... Je zit met je senioren, met de ouders van jeugdleden, met bezoekers. Maar als het moet, dan moet het. Maar we moeten echt nog even zien hoe we dit met z'n allen vorm moeten gaan geven.'

Dat zegt ook René Jonker, voorzitter van Onstwedder Boys. 'Dit is bijkans onuitvoerbaar voor ons. Zaterdag om 8.15 uur lopen bij ons de eerste mensen het terrein op, en dat loopt door tot na drieën. Dat betekent zeven uur controleren. Wie moeten dat allemaal gaan doen? En wat als twee spelers van de tegenstanders niet gevaccineerd blijken? Sterker: van onze eigen club weet ik dat nog niet eens. Dan kan er dus niet gevoetbald worden. Of wat dacht je van ouders die meekomen met hun kinderen? Wat als die hun zaken niet voor elkaar hebben, geen coronapas hebben of hun telefoon zijn vergeten? Dat levert vast heel rare situaties op. En dan heb ik het alleen nog maar over de wedstrijddag. Want op alle trainingsavonden moet er natuurlijk óók weer gecontroleerd worden...'

Jonker verbaast zich vooral ook over de snelheid waarmee de maatregelen moeten worden toegepast. 'Dinsdag de maatregelen afkondigen om ze op zaterdag al in te laten gaan. Je kunt op je vingers natellen dat dat niet vlekkeloos gaat verlopen. Daarom hebben ook wij onze hoop gevestigd op het debat van woensdagmiddag: laat de buitensporten alsjeblieft nog even buiten schot.'

'Wat mij enorm frustreert', zegt voorzitter Chris Prins van basketbalclub BV Groningen, 'is dat een club als de onze, die drijft op vrijwilligers, op dinsdag die maatregelen te horen krijgt, en dat voor zaterdag maar even moet zien te regelen. Dat is ondoenlijk! En wat als één van mijn trainers om hem moverende redenen geen vaccinatie wil? Dan staat een heel team zonder coach, want wij hebben geen coaches over. Ik vind dat ze daar wel even wat beter over na hadden kunnen denken.'

Oh, en dan nog wat. Prins: 'Waar ik vooral ook moeite mee heb, is dat een tak van de maatschappij, die juist bijdraagt aan een gezondere levensstijl, hier nou weer de dupe van wordt.'

Rick van Vliet, secretaris van kortbalvereniging Nic. uit Stad, prijst zich gelukkig dat de zaalcompetitie pas op 27 november van start zal gaan. 'We zitten nu in de voorbereiding, dus daar komt nog niet zoveel publiek op af. Maar los daarvan, hoewel ik best besef dat we er niet aan ontkomen, is dit natuurlijk knap waardeloos.'

Van Vliet is benieuwd naar de officiële reactie van Sport050 en korfbalbond KNKV. 'Pas dan wordt duidelijk wat het écht voor ons betekent. Want wie moet straks gaan controleren? Moeten we dat zelf doen? Of doet de gemeente dat? En hoe zit het met onze A-jeugd? Sommigen daarvan zijn 17, anderen 18. En hoe gaan we daar dan mee om? Los daarvan: ik ben zelf gevaccineerd en krijg dus een groen vinkje. Maar wat nou als ik toch besmet ben en dat niet meld?'

Vragen, vragen. En omdat ook Bart Jan Hoevers, voorzitter van hockeyvereniging GHHC, nog geen officiële reactie van zijn hockeybond heeft, vindt hij het nog te vroeg om te reageren. 'Wij willen eerst weten hoe alle maatregelen precies zullen uitpakken. Als iedere club voor zich de maatregelen gaat interpreteren, wordt het natuurlijk een chaos in Nederland.'

Bij Hoevers is dan ook geen sprake van boosheid. 'Nee, waarom?', vraagt hij zich af. 'De wedstrijden kunnen toch gewoon doorgaan? Ik zou niet weten waarom wij dan boos zouden moeten zijn.'

Terug naar Loppersum. Daar is die boosheid (en onbegrip) er wel degelijk. Voorzitter Eisinga vreest ook dat wedstrijden in het amateurvoetbal voortaan zonder publiek zullen worden gespeeld. ‘Die kant lijkt het op te gaan, want nogmaals: het handhaven is niet te doen. Niet door vrijwilligers van de club. Daarbij komt dat de oude garde, die één keer in de twee weken komt kijken, helemaal geen app heeft. Zij moeten nu buiten blijven om hun koffie op te drinken. Zij kunnen straks ook niet meer langs de lijn staan, omdat ze niet over een app beschikken, maar wel gevaccineerd zijn.’

Naast de praktische kant van het handhaven van QR-codes, brengen de maatregelen ook spanningen met zich mee, meent Eisinga. ‘Je wilt als vrijwilliger van de club geen gezeik krijgen aan de poort, door je buurman of teamgenoot te moeten controleren. Toen we vorig jaar weer mochten spelen zonder publiek, ben ik verrot gescholden door een vader die niet mocht kijken bij z’n zoon. Die kant moet het niet weer opgaan.’