Door de mand: Kees Vlietstra doet aan sfeerbeheersing

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
Zaterdagavond. Een harde of een zachte? Dat is de grote vraag voor Louis van Gaal na afloop van het teleurstellende gelijke spel in Montenegro. Zijn Oranje speelde dramatisch en verzuimde in de slotfase directe kwalificatie voor het WK veilig te stellen. Na afloop veel boosheid en teleurstelling.
Mijn geliefde korfballers van Nic. 1 speelden tegelijkertijd een oefenwedstrijd tegen Wit Blauw in Kampen. Was ook niet best. Na afloop dan ook veel teleurstelling. Dat de gezellige kantine daar in Kampen door de aangescherpte coronamaatregelen dicht was.
Op de terugweg van Kampen naar Stad zit ik achterin de auto van teammanager Harrie. Op de bijrijdersstoel mijn assistent Shay. We evalueren onze wedstrijd. Ieder op zijn eigen manier. Shay feitelijk analyserend, Harrie op zijn Harries: Het was kut.
Ook de wedstrijd in Montenegro wordt nabeschouwd. NPO Radio 1 met Langs de Lijn. De bondscoach: 'Ik denk niet dat het gemakzucht was, er was minder focus. Dat klinkt minder negatief. Ik ga mijn spelers niet afvallen, want zij willen ook winnen. We speelden niet meer zoals we hadden afgesproken en daarmee gaan we aan de slag. Boven alles staat dat iedereen enorm zijn best doet.'
Ik hoor liever Harrie. Zelfde conclusie in minder woorden. De tering, wat slecht.
Maar goed, dinsdag wacht een herkansing voor Oranje. Een gelijkspel tegen Noorwegen in een lege Kuip is voldoende voor een WK-ticket. 'We hebben een heel grote kans laten lopen. Maar het is niet zo dat we nu in een verloren positie staan', aldus de bondscoach. 'Zij komen nu plotseling met een fantastisch gevoel naar ons toe en wij moeten een kater wegspoelen. We moeten even kijken hoe we dit gaan evalueren. Het kan een harde of zachte evaluatie worden.'
Een harde of zachte evaluatie. Pff. Kom op Louis, enige wat je moet doen is gewoon een goede opstelling maken, je spelers met de goede instelling het veld op laten gaan, Blind op zijn flikker geven en binnen harken dat WK-ticket. Met je harde of zachte evaluatie.
23.00 uur, zelfde zaterdagavond. Radio 1 journaal. Er zijn rellen in Leeuwarden. De ME moet optreden. De Friezen zijn in protest over de vervroegde sluitingstijden voor de horeca. Beetje dapper doen op Zaailand. Beetje schreeuwen naar de gezagdragers. Stoer doen. Vijftien relschoppers worden opgepakt.
Moest ter hoogte van Marum ineens aan mijn oude coach Hans van de Kaa denken. Leeuwarden, topcoach, evalueren.
Neem u mee naar augustus 1990. Hans van de Kaa is onze nieuwe trainer. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen hadden we een trainingsweekend in de buurt van Leeuwarden. Hans woonde toentertijd nog in de Friese hoofdstad en bracht met de keuze voor een kampeerboerderij in de buurt van zijn woonplaats het adagium van voormalig minister Pieter Winsemius in de praktijk: 'Speel nooit een uitwedstrijd.'
Hans voelde verder heel goed aan dat je als nieuwe trainer bij Nic. vooral moest werken aan de sfeerbeheersing. Na afloop van een toernooitje op zaterdag tijdens dat trainingsweekend gingen we met zijn allen op stap in Leeuwarden. Hans was reisgids. Het werd een leuk kroegje: The Duke of Wellington.
Was gezellig. Toen we na wat meters maken met rondjes om de stamtafel bij de auto's stonden om weer naar de kampeerboerderij te gaan, was er enige commotie rond Hans zijn wagen. De politie is je beste vriend, maar niet als je er om 02.00 uur 's nachts achter komt dat ze een parkeerbon onder je ruiterwisser aan het duwen zijn. Daar zei Hans wat van. De mannen in het blauw reageerden beleefd. Of hij wel even mee wilde naar het bureau. Dat was een gesloten vraag en onze coach antwoordde negatief. Was zijn goed recht, dacht ik nog bij mezelf.
Een half uurtje later hebben we een afterparty, klaverjassen in de kampeerboerderij. Coach Hans loopt vanuit de slaapzaal met zijn sporttas nonchalant over zijn schouder, een plastic puut van Albert Heijn, door de ontbijtzaal naar de parkeerplaats. Hij wordt gevolgd door de twee agenten van eerder die avond. Het bleek dat onze coach nog wat openstaande rekeningen had staan en dat moest even op het bureau 'geregeld' worden. En dat werd ditmaal niet met een gesloten vraag verzocht.
Vlak voordat hij de kampeerboerderij uitstapte riep hij zijn zachte evaluatie over zijn schouder: 'O ja, als ik morgen nog vastzit, speel maar in dezelfde opstelling als vanmiddag. Succes.'