'Ik zeg altijd trots tegen mensen: ik ben zo'n zetelrover!'

Visser moet lachen als ze de term hoort. Aanvankelijk had ze er wel moeite mee om zetelrover genoemd te worden, moet Visser bekennen. Maar die tijd is geweest. 'Ik heb inderdaad mijn zetel geroofd, omdat ik er voor de SP geen eer meer aan kon doen', verklaart ze. 'Ik zeg nu trots tegen mensen: ik ben zo'n zetelrover. Je kunt het ook als geuzennaam gebruiken.'

Je afsplitsen van een partij en zelfstandig doorgaan doe je niet van de ene op de andere dag. Ook in Het Hogeland ging er veel 'gedoe en gezeik' aan vooraf, vertelt Visser. 'De productiviteit leed daaronder.'

Daar komt bij dat zij en haar collega's vonden dat ze te veel bezig moesten met landelijke partijpolitiek van de SP. 'Wij moesten bijvoorbeeld huis aan huis de deuren langs voor schimmelwoningen. Maar die huizen zouden toch al gesloopt worden vanwege de aardbevingen. Je kunt dan beter ergens naartoe gaan waar echt iets speelt.'

'Wij zijn heel erg gericht op het lokale. Dat is waar de gemeenteraad voor is, maar vanuit het landelijke moest er aandacht worden gelegd op landelijke thema's. Daarvoor ben ik niet de lokale politiek in gegaan.'

Visser stond zelf aanvankelijk niet te springen om een afsplitsing. Een aantal van haar toenmalige partijgenoten hadden een stevigere lijn. 'Ik heb lang voorkomen dat ze eruit stapten', vertelt ze. 'Je verbindt je naam en persoonlijkheid aan een partij. Dat doe je niet zomaar.'

Toch wordt de afsplitsing in de zomer van 2020 een feit. 'We kregen weer te horen dat we iets moesten doen waarvan we dachten: dit gaat niet werken. Ik kwam in een situatie te zitten waarbij de rest van het bestuur en de fractie zei: we gaan dit zo niet meer doen. En zonder hen wilde ik niet verder. Toen hebben we binnen een aantal weken Lokaal Sociaal uit de grond gestampt.'

Terugkijkend heeft Visser zelf nog altijd wel een klein beetje moeite met hoe het gegaan is.

'Ik vond het heel moeilijk. Goh, wat vond ik dat moeilijk. Waarom? Ik heb een hekel aan oneerlijkheid en doordat je een splinterpartij wordt, draag je zelf ook een beetje bij aan dat beeld van de politiek. Maar aan de andere kant hadden we wel veel stemmen en het kon niet door zoals het ging.'

Ze kreeg naar eigen zeggen weinig negatieve reacties na de afsplitsing. 'Alleen van SP'ers eigenlijk.' En dat begrijpt ze ook nog wel. 'Je bent altijd bezig je partij te verkondigen. Het ging altijd om de SP.'

Het leven als raadslid is na de afsplitsing een stuk makkelijker en ook leuker geworden, vertelt Visser. 'We hebben actief contact met onze achterban. Zij zijn onze ogen en oren in de buurt. Het netwerk is ook meegegaan. En je hebt veel meer vrijheid in hoe je je boodschap brengt. We mogen nu eindelijk zelf verkiezingsposters ontwerpen en een slogan bedenken. Hoe fijn is dat?'

Lokaal Sociaal gaat dan ook meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in maart volgend jaar. Het doel is minimaal een zetel halen, en dat gaat ook wel lukken, denkt Visser. Ze hebben wel even getwijfeld, omdat het zo moeilijk is om mensen in de politiek te krijgen. En eenmaal in de politiek is het volgens Visser soms ook nog eens trekken aan een dood paard. En zitten mensen wel op Lokaal Sociaal te wachten? Het antwoord daarop is 'ja', zegt Visser. Dus gaat ze er opnieuw voor.

'Een aantal dingen ligt al klaar. De slogan zijn we mee bezig en binnenkort hebben we een afspraak over de poster. Het leuke is: we kunnen dit nu allemaal samen doen.'