Ben Visser over burgemeesterschap Eemsdelta: ‘Ik hoop er snel te kunnen aarden’

Visser (40) volgt Gerard Beukema op, die afgelopen vrijdag afscheid nam als waarnemend burgemeester.

De meeste Groningers zullen hem nog niet kennen. Visser - 'noem mij maar gewoon Ben' - is geboren en getogen op Urk. Daar woont hij samen met zijn vrouw Albertje en vijf kinderen. De familie Visser is druk op zoek naar een woning in de gemeente Eemsdelta.

‘Het is echt een moeilijke markt en niet makkelijk om een geschikt huis te vinden, vertelt Visser in de haven van Urk. ‘We kunnen niet overal in, omdat we natuurlijk met vijf kindertjes komen. Dus het moet wel een ruim huis zijn.’

Visser laat met trots ‘zijn’ Urk zien, het dorp waarin hij zijn eerste stappen in de politiek zet. Eerst als raadslid namens de ChristenUnie, daarna als wethouder.

‘Kijk, dit is waar mijn opa vroeger een boerderij had’, vertelt hij tijdens een rondrit. ‘Hij was boer, melkventer, kruidenier, klompenverkoper, ouderling bij de kerk en had een gezin met acht kinderen. Waar haalde hij de tijd vandaan?’

Elke dinsdag gaat Visser naar Noord-Groningen om alvast kennis te maken met zijn nieuwe gemeente. Af en toe neemt hij zijn gezin ook mee, voor de huizenjacht. Bij de etalage van een makelaar in Delfzijl turen ze door het raam. ‘Deze in Kantens is nog vrij’, zegt Albertje. ‘Helaas, Kantens valt niet onder Eemsdelta’, zegt hij.

Misschien lukt het in Middelstum. Ze gaan kijken bij een aantal lege kavels op loopafstand van de gereformeerde basisschool Klim-op. Ideaal, want hun oudste zoon gaat naar groep 7 en de jongste is pas anderhalf. ‘Een tuin op het zuidwesten. Prachtig, hier moeten we naartoe’, zegt zijn vrouw, terwijl de zon bijna ondergaat. Visser lacht: ‘Er zit al wel een optie op, maar het is een mooie plek.’

Een kroonbenoemde burgemeester moet binnen de gemeentegrenzen wonen, onder meer om snel ter plekke te kunnen zijn bij calamiteiten. Visser slaapt daarom de komende periode doordeweeks in een bed and breakfast in Eemsdelta. Zijn vrouw blijft met de kinderen nog even op Urk.

Het is voor de familie Visser niet de eerste keer dat ze gaan verhuizen. In 2013 wordt Visser burgemeester van de gemeente Scherpenzeel. Hij is dan - op z’n 31e - de jongste burgemeester van Nederland. Ze verhuizen naar Gelderland, wat wel pittig is voor de geboren Urkers.

‘Als er iets is met je gezin, dan merk je wel dat je familie op honderd kilometer afstand woont’, vertelt hij terugblikkend op die periode. ‘Op Urk is je moeder om de hoek, en ook je zus en schoonzus. Dan treedt het sociale vangnet in werking. Dat heb je niet als je op een andere plek woont.’

Visser kan de steun van zijn familie goed gebruiken na de geboorte van zijn één na jongste dochter in oktober 2016, zo vertelt hij openhartig. ‘Toen ze geboren werd, kwam ze helaas niet op gang. Ze wilde maar niet groeien. Daar hebben we maanden mee lopen tobben en dat leverde veel stress en zorgen op.’

In die periode ging het ook niet goed in zijn gemeente. Er waren problemen tussen het college en de gemeenteraad. ‘Ik kreeg te weinig nachtrust én het was te druk op het werk. Dan komt alles tegelijk. Ik probeerde er op kracht doorheen te komen, maar ik raakte oververmoeid.’ Hij meldt zich ziek.

Op advies van zijn huisarts stopt Visser als burgemeester. Hij gooit het over een andere boeg. Hij keert terug naar Urk en wordt directeur bij een afvalverwerkingsbedrijf. Daarna gaat aan hij aan de slag als docent bij de reformatorische middelbare school Pieter Zandt.

Maar het burgemeestersambt blijft lonken. Als hij halverwege 2021 de vacature voor een nieuwe burgemeester in de gemeente Eemsdelta tegenkomt, kruipt hij meteen in de pen. Visser heeft namelijk een band met de Groninger havenstad.

‘Delfzijl was van oudsher een thuishaven voor veel kotters van Urk. Als achttienjarige kwam ik vaak met vrienden mee die hier schepen hadden liggen. Dan kwam je om kotters schoon te maken en te lossen. Dus Delfzijl kenden we goed.’

Voor zijn kinderen is Noord-Groningen wel helemaal nieuw: ‘Toen ik hoorde dat mijn vader burgemeester van de gemeente Eemsdelta werd, moest ik eerst vragen waar dat lag’, zegt zijn zoon Marinus (10). ‘Waar we komen te wonen, weet ik nog niet. Dat vind ik vooral heel spannend.’

Ook zijn vrouw Albertje vindt het spannend, zo vertelt ze als ze naar de lege kavels in Middelstum kijkt. Een plek waar ze misschien gaan wonen: ‘Het eerste jaar zal wel wennen zijn. Je moet mensen opnieuw leren kennen, jezelf ook durven te geven. Maar ik denk dat het wel lukt, ik hoop het tenminste.’

De gemeenschap op Urk is anders dan in Eemsdelta. Vrijwel nergens zijn zo weinig mensen gevaccineerd tegen het coronavirus als op Urk: 34 procent tegenover 83 procent in Eemsdelta. Visser is wel gevaccineerd.

‘Als het nodig is, dan doe ik dat’, vertelde hij in een eerder interview met Binnenlands Bestuur. ‘Daar ben ik open en eerlijk over. Als christen begrijp ik waarom mensen zich niet willen laten vaccineren, maar ik begrijp ook mensen die dat wél willen. In dit verhitte debat hoop ik mensen met elkaar te kunnen verbinden.’

Kan Visser aarden in Groningen? Het is immers een hele andere gemeenschap dan zijn geboortedorp. ‘Ja, dat denk ik wel. Ik voel mij tot nu toe heel goed. Als we elkaar respecteren zoals we zijn, komen we denk ik een heel eind.’

Het belangrijkste onderwerp waar Visser mee te maken krijgt, is het gasdossier. Daar heeft hij zich de afgelopen weken op voorbereid: ‘Ik heb intensief contact met de ambtenaren. Zij sturen mij alvast stukken zodat ik mezelf kan inlezen. Ook ben ik bij Albert Rodenboog geweest, de oud-burgemeester van Loppersum. Op die manier word ik als het ware opgeleid.’

Maandagavond om 19.00 uur krijgt Visser tijdens een buitengewone raadsvergadering de ambtsketen omgehangen. Vanwege het coronavirus doet zijn vrouw dat. Zijn vader (82) en moeder (76) kunnen er door de maatregelen niet bij zijn. 'Dat vind ik erg jammer, ze waren er graag bij geweest. Ze moeten het digitaal zien.’

Visser hoopt met zijn gezin snel een woning te kunnen vinden, zodat hij zich nog meer thuis gaat voelen in Eemsdelta. ‘Je solliciteert naar een plek waar je je mee kunt verbinden, waar je kunt aarden. Ik hoop heel erg dat dat gaat lukken.’