Deze dag: Milko Djurovski zegt Groningen vaarwel
22 januari 2022, 08:30 • 3 minuten leestijd
Als speler van Partizan Belgrado maakte hij in 1989 tijdens twee Europacupwedstrijden tegen FC Groningen diepe indruk met oogstrelende acties, onverwachte versnellingen, subtiele passes en drie bijzondere doelpunten. Een jaar later tekende hij voor de FC en kwam naar het Oosterpark. Hij werd hier publiekslieveling. Milko Djurovski vertrok uit de stad op deze dag, 22 januari 1994.
Zijn eerste seizoen was meteen het beste. FC Groningen deed daarin onder trainer Hans Westerhof lang mee om het kampioenschap. Het werd uiteindelijk een derde plaats in de eindrangschikking, achter PSV en Ajax.
Djurovski scoorde dat jaar veertien treffers, was vaak de man van de creatieve invallen en vormde met Henny Meijer een sterk aanvalsduo. Hij was soms een tijdlang volkomen onzichtbaar, dan weer het brein van het team, dat bijna een seizoen lang boven zichzelf uitsteeg.
Op deze dag in 1994 praat Bouke Nielsen namens het Nieuwsblad van het Noorden uitgebreid met Milko en zijn vrouw. De krant maakte ooit een groot verhaal over vermeende dubieuze praktijken als afpersing en goudsmokkel door de voetballer. Djurovski stapte naar de rechter en haalde zijn gelijk.
Na die beschuldigingen ‘werd alles anders’ vertelt hij. ‘Mensen keken je op die speciale manier na. Het ergste: het verhaal werd overal in Europa overgenomen, maar de rectificatie niet.’ In het algemeen was de benadering van hem door de krant veel te negatief, vond Milko.
Zijn vrouw Andrea spreekt haar verbazing uit over de bejegening door het Groningse publiek. Ze mist de warmte van mensen die ze in bijvoorbeeld Belgrado of zelfs Amsterdam wél had gevoeld. ‘In Groningen is dat niet zo’, valt Djurovski haar bij: ‘Hier kennen ze me niet, ze kijken de andere kant op als ik door de Herestraat loop.’
Twintig jaar later is dat allemaal heel anders. Milko Djurovski, in 2014 op bezoek in Groningen, krijgt in het supportershome van de FC een heldenonthaal. Iedereen wil hem de hand drukken en met hem op de foto. Hij is dan hier, omdat Herman Sandman bezig is een biografie te schrijven over het fenomeen Djurovski: Mangup Milko, wat zoveel betekent als ‘kwajongen Milko’.
Herman kijkt met plezier terug op het schrijven van dat boek. Op zoek naar Milko in Belgrado, met als gids broer Bosko, levert mooie avonturen en leuke verhalen op. Als hij ten slotte zijn hoofdpersoon ontmoet, begint die meteen over anekdotes die nog steeds over hem de ronde doen: ‘Wat nou trainen op moonboots, je kunt helemaal niet voetballen op moonboots! En dat van die rookmagiër, dat is toch onzin.’ Waarna Milko meteen naar het balkon verdwijnt, om een sigaret op te steken.
Desgevraagd hoopt hij nog eens voor langere tijd terug te keren, om hier de trainer van FC Groningen te worden. Dat is er niet van gekomen, maar de naam Milko Djurovski blijft voor altijd verbonden met een absoluut hoogtepunt uit de clubgeschiedenis.
Zo goed als Robben of Koeman was hij niet, maar liefhebbers hebben dertig jaar later nog altijd sommige bewegingen en pasjes van de Macedoniër met de maillot op het netvlies. De verhuiswagen reed voor in de Onderduikersstraat in de stad op deze dag, 22 januari, om Milko Djurovski terug naar zijn vaderland te brengen.
