Gespannen gezichten en gevoel van hoop bij overhandiging petitie: 'Hoop dat het indruk maakt'
Voor de ingang van de Tweede Kamer staat een groepje kinderartsen en verpleegkundigen van het UMCG. In hun witte jassen delen ze flyers uit en houden ze een spandoek omhoog. ‘Laat het hart kloppen in het noorden’, staat erop.
Binnen zitten Karolien Jaspers, Hilly Lindstra, Jannie Elzinga en Melissa Slingerland op een bankje. Over een paar minuten zullen zij de petitie met ruim een kwart miljoen handtekeningen voor behoud van het kinderhartcentrum in Groningen overhandigen aan de Kamercommissie. Ze kijken nerveus naar de aanzwellende groep journalisten en cameramensen.
Handtekeningen en persoonlijke brieven
De Kamercommissie komt aan en de vier vrouwen lopen naar voren, elk met een dikke stapel papieren onder de arm. Die bevatten niet alleen handtekeningen, maar ook 140 pagina’s aan persoonlijke brieven van ouders van kinderen met een hartafwijking, patiënten, huisartsen en verpleegkundigen.
‘Ik hoop dat het gelezen wordt, dat het indruk maakt en dat jullie begrijpen wat de impact is als het kinderhartcentrum uit Groningen verdwijnt’, zegt Slingerland.
Petitie voor behoud kinderhartcentrum aangeboden: 'Ik hoop dat het indruk maakt'
Eén voor één doen de vrouwen hun verhaal. Ze delen hun eigen ervaringen met hun complexe hartafwijking of vertellen over familieleden die dankzij het kinderhartcentrum nog in leven zijn.
Tijdens het spreken moet Jaspers een paar tranen wegslikken. ‘Het raakt mensen. Het gaat hier echt om mensenlevens. Ons leven staat op het spel, dus het is niet zo gek dat dat op zo’n moment even naar boven borrelt’, zegt ze.
Veel aandacht van de Kamerleden
Na afloop beantwoorden de vrouwen nog een aantal vragen van de Kamerleden. ‘Ik voel me gehoord’, zegt Elzinga. ‘En dat is wel heel fijn. Er stonden hier zoveel Kamerleden om mij heen dat ik het idee heb dat er nu misschien wel verandering gaat komen’, zegt ze opgelucht.
Ook Lindstra houdt aan de overhandiging een hoopvol gevoel over. ‘Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het begin wel wat hartkloppingen had. Er waren zoveel mensen! Maar je bent je er wel heel bewust van waar je het voor doet. De strijd is nog lang niet gestreden.’
Ook buiten hebben de verpleegkundigen en artsen van het UMCG volop aanspraak. 'Wij hebben zoveel pers gezien', zegt kinderarts Inger Bocca. 'Er waren zoveel politici die even naar buiten liepen om ons te spreken. Dus op meer aandacht dan dit hadden we niet kunnen hopen, denk ik'.
Vanwege de coronamaatregelen mochten de UMCG-medewerkers niet mee naar binnen om de petitie te overhandigen. 'Maar onze patiënten waren er wel en wij hebben ze geholpen. Ik denk dat wij heel erg blij naar huis gaan en dat wij absoluut kans maken om een hartcentrum van superkwaliteit te behouden in Groningen.
