Shell-claim loopt uit op debacle door bestuurder die 'ziekte en schulden verzweeg'

De bekende financieel activist Pieter Lakeman werd in december aan boord gehaald bij het initiatief. Voormalig Harener ondernemer Bart Pool benaderde hem voor een bestuursfunctie, nadat Lakeman het landelijke nieuws haalde door de strafzaak tegen oud ING-topman Ralph Hamers. Bekender is hij door zijn rol in het omvallen van de DSB-bank van Dirk Scheringa: het was Lakeman die destijds klanten opriep massaal hun geld van de bank te halen, waardoor het faillissement van DSB een feit werd.

Het idee was om een groepsclaim in te dienen namens zo'n tweehonderd Groningse boeren die door gaswinning zijn gedupeerd. Lakeman schatte de kansen op succes hoog in, omdat er al veel juridisch vooronderzoek was gedaan en er veel slachtoffers waren. 'De Hoge Raad heeft mijn bedje gespreid. Ik moet alleen nog de dekens goed leggen en de lakens terugvouwen', zei hij eerder.

De werkelijkheid bleek anders. Door onderlinge frustraties in het bestuur en een gebrek aan ingestuurde dossiers bleek één grote claim niet haalbaar. Ook haakten veel potentiële geldschieters voor de proceskosten vroegtijdig af, blijkt uit gesprekken met de bestuurders.

Bart Pool, directeur en oprichter van de stichting, wordt nu door zijn oud-bestuursleden beticht van grensoverschrijdend gedrag (niet seksueel, red.). Nadat de stichting enkele schadedossiers had binnengekregen, wijzigde Pool het wachtwoord van de mail, zodat de andere bestuursleden niet meer bij de informatie konden. Dat is onacceptabel, zeggen zij.

Pieter Lakeman trad daarnaast vroegtijdig terug als bestuurder, nadat Pool belangrijke informatie over zijn gezondheid had verzwegen. 'Hij bleek al meer dan twintig jaar een Wajong-uitkering te hebben, omdat hij mentale problemen had', vertelt Lakeman. Ook bleek hij nog schulden te hebben uit eerdere ondernemingen, waarover hij niet had verteld.

‘Op een gegeven moment had ik een investeerder gevonden. Die wilde kennismaken op mijn kantoor in Naarden. Hij haakte alleen af omdat het een te groot financieel risico zou zijn als Pool ook aan boord zat. Zijn bezwaren leken mij ook voor andere financiers gelden. Toen heb ik tegen Pool gezegd: wij kunnen niet meer samen verder. Zo'n iemand lijkt mij volstrekt onbekwaam als bestuurder en partner. Ik ben naar Groningen afgereisd om hem dat te zeggen.'

Pool noemt de aantijgingen tegen hem 'volstrekte onzin', zegt hij in een eerste telefonische reactie. Later geeft hij toch toe de oud-bestuursleden buiten te hebben gesloten en vertelt hij waarom. Ook bevestigt hij de informatie rondom zijn gezondheid. 'Zij vonden mij niet in staat om dit tot een goed einde te brengen. Ze wilden dat ik terugtrad als bestuurder, maar die website is van mij. Ik ben dit alles begonnen. Als zij verder wilden gaan, moesten ze zelf maar een stichting oprichten.'

Dat laatste gebeurt nu ook. De oud-bestuursleden gaan verder onder de nieuwe naam 'Gasclaim.nl'. Zij laten weten alsnog voor de boeren te willen strijden en volgens de oude werkwijze het initiatief door te willen zetten. Omdat zij geen toegang meer hebben tot de dossiers, roepen zij Groningse boeren op zich opnieuw te melden. Een investeerder die de proceskosten wil betalen is nog niet gevonden. 'Maar de gesprekken lopen nog.'

Zo gaan de partijen nu ieder hun eigen weg. Pieter Lakeman laat weten zich nog steeds voor de Groningers in te willen zetten, maar gaat zich over een grotere vraag buigen. 'Ik wil me niet zo zeer meer op de boeren richten, maar kijken naar de grotere schuldvraag: is de Staat of Shell de veroorzaker van de aardbevingsschade?'.

Bart Pool zegt na te gaan denken of hij de boerendossiers wil overdragen aan zijn oud-bestuursleden, maar dat moet volgens hem dan met een 'goede regeling' gebeuren. Ook wil hij onderzoeken of dat in het kader van privacy wel mogelijk is.