Familie Groningse boer veilig over de grens, zelf blijft hij achter in Oekraïne

Huizinga heeft een groot boerenbedrijf in Kischenci, zeshonderd kilometer van de westelijke grens van het land. Hij heeft tweeduizend koeien en verbouwt onder meer tarwe, gerst en suikerbieten.

'Ja, ze zijn net paar minuutjes geleden door de paspoortcontrole bij Roemenië gegaan. Vrienden van ons zijn daar en die nemen ze mee naar huis. Ze hebben onze auto in Oekraïne laten staan, want er stond een rij van meer dan tien kilometer. Ze hebben bij de grens geslapen en zijn toen verder gaan lopen met de bagage. Zo'n tien kilometer hebben ze gelopen naar de grens. Als je met de auto in de rij gaat staan dan was je wel drie, vier, vijf dagen bezig.'

'Het gaat goed met ze. Nou ja, ze zaten vannacht ook in een veilig gebied. Dus naar omstandigheden gaat het goed. Dit is natuurlijk iets wat je je kinderen niet aan wil doen. Gisterochtend heb ik ze wakker gemaakt en gezegd: jongens het is oorlog.'

'Dat geloofden ze natuurlijk niet. Ze gingen direct op hun telefoon filmpjes kijken en moesten daarna huilen. Ja, dat is natuurlijk verschrikkelijk. Zelf heb ik ook genoeg gehuild, je doet er niets aan.'

'We zijn naïef, stom en idioot geweest. Maar goed, ik ben ook geen oorlogsspecialist. Je weet ook niet hoe het gaat, en in één keer worden van alle kanten de raketten - vanuit Rusland en Wit-Rusland - op Oekraïne afgevuurd. Munitiedepots van het leger staan hier dertig kilometer ten zuiden van ons en die zijn opgeblazen.

Ik was 's ochtends om vijf uur al buiten en toen hoorde ik een vliegtuig. Ik dacht dat het een straaljager was, maar waarschijnlijk is dat een soort van kruisraket geweest die langs vloog en daar op zo'n munitiedepot is terechtgekomen. Ik heb de knal zelf niet gehoord, maar wel sloeg de deur tegen het kozijn aan. Alsof het tocht in huis, nou het tochtte niet en toch sloeg de deur tegen het kozijn aan. Dus ja, dat is waarschijnlijk die inslag geweest.

En daarna waren alle vogeltjes stil: het was dood- en doodstil op straat. Dat is echt onwerkelijk. Echt surreëel.'

'Wij zijn geen strategisch object of munitiedepot. De kans is wel groter dat hier een bom op je hoofd valt dan in Nederland, maar we moeten hier door, we hebben 400 medewerkers. Die zijn van het bedrijf afhankelijk, daar moet je natuurlijk wel voor zorgen. Net als voor de koeien. Die worden dagelijks gevoerd en moeten gemolken worden, daarna moet de melk weg.

Ik kan dus ook helemaal niet weg, al zou ik willen. Net als mijn medewerkers. Over anderhalve maand gaan we zaaien. En als je niet zaait kan je straks ook niks oogsten.'

'Veel medewerkers worden opgeroepen voor militaire dienst. Ze hoeven niet allemaal naar het front, maar worden ook als bewakers van strategische objecten ingezet. Het is allemaal een chaos.

Er is heel veel fakenieuws hier, dat is waarschijnlijk ook onderdeel van de strategie van Poetin. Hij wil zoveel mogelijk paniek zaaien, zodat Oekraïne zich snel overgeeft. Maar de Oekraïners kennende: die geven niet zo snel op.

Nederland, Europa, Amerika, alle landen van de wereld moeten Oekraïne steunen. Niet alleen de regeringen, maar ook de bevolking. Ze kunnen inzamelingsacties houden of protestmarsen. Iedereen in de hele wereld moet dit gewoon zien.'

'Ik wil Nederland op de hoogte houden via jullie uitzendingen over hoe het hier gaat. Ik sta hier nu op het balkon in de zon. Dat is hartstikke mooi, maar eigenlijk zouden we nu kunstmest moeten strooien en niet bezig moeten zijn met deze flauwekul, deze poppenkast van Poetin.'

'Jawel, we rijden gewoon rond en er is niks aan de hand hier in de omgeving. Wij proberen de boel hier te stabiliseren zodat de mensen verder kunnen leven. We hebben hier appartementjes voor bezoek van medewerkers. Die zijn we nu aan het klaarmaken voor eventuele vluchtelingen.

Er was een Nederlandse journalist onderweg met een stuk of tien kinderen vanuit de Donbas. Die belde gisteren of ze hier konden overnachten. Uiteindelijk ging dat niet door, maar voor zulk soort gevallen zijn we de boel aan het klaarmaken.

Er waren ook vrienden van ons onderweg naar Duitsland, Oekraïense vrienden. Ze stonden voor de slagboom bij Moldavië en toen kregen alle mannen te horen dat ze terug moesten. Die zijn 24 uur onderweg geweest en heb ik hier opgevangen. Ik heb ze wat diesel gegeven en ze hebben hier nog een paar uur geslapen, ze zijn net terug naar huis. Zo kun je een beetje helpen.'

'Nee ik heb een Nederlands paspoort. Ik kan ook niet zoveel bijdragen. Ik kan meer bijdragen door jullie te informeren en lokalen te helpen, dan ergens met een geweer in de hand gaan staan.'