Jeugdzorg ligt deels plat: 'Het gaat zo niet langer, er moet wat veranderen'

Drevel is met zo'n zestig collega's uit Groningen onderweg naar het Malieveld in Den Haag, waar dinsdagmiddag vijfduizend jeugdzorgmedewerkers en sympathisanten verwacht worden voor een bijeenkomst, waarmee ze aandacht vragen voor de problemen in de jeugdzorg.

Medewerkers in de jeugdzorg hebben om middernacht het werk neergelegd voor een heel etmaal, omdat ze vinden dat er te weinig geld is voor hun sector, dat de werkdruk te hoog is en dat de wachtlijsten te lang zijn.

Vooral de wachtlijsten zijn een doorn in het oog van Drevel. 'In 2015 is er bezuinigd en heeft er toe geleid dat het nu erger is dan het ooit is geweest in de jeugdzorg: jongeren moeten bijvoorbeeld langer in geslotenheid zitten omdat er nergens anders plek is en kunnen geen traumabehandeling krijgen vanwege de wachtlijsten. We lopen overal tegen wachtlijsten aan en tegen het feit dat we te weinig tijd hebben om goed te kunnen kijken wat een gezin nodig heeft aan hulp.'

Ook hekelt ze de werkdruk. 'Die is zo hoog in de jeugdzorg dat wij jongeren niet kunnen bieden wat ze eigenlijk nodig hebben. En er zijn te weinig mensen die op dit moment in de jeugdzorg willen werken. Het is een soort vicieuze cirkel die niet te doorbreken is: hoge werkdruk, hoge administratieve last en de enorme wachtlijsten die er zijn.'

Volgens Drevel heeft het stelselmatig bezuinigen op jeugdzorg en het vasthouden aan een onwerkbaar stelsel de zorg voor kwetsbare kinderen en jongeren zo uitgehold, dat mensen er niet langer verantwoordelijk voor willen en kunnen zijn. 'Er moeten wijzigingen plaatsvinden, maar die zijn bedacht door allemaal mensen die ver weg staan van de werkvloer. Juist mensen op de werkvloer zijn niet meegenomen in het meedenken van de veranderingen.'

Drevel heeft drie jaar geleden ook een protestactie bijgewoond. Ze hoopt dat er nu wél geluisterd wordt naar jeugdzorgmedewerkers die protesteren.

'Bij een eerdere staking was toenmalig minister Hugo de Jonge ook, maar dat heeft tot niets geleid. Sindsdien is de situatie eigenlijk erger geworden. We hopen dat we nu wel een luisterend oor vinden en dat men het anders gaat aanpakken dan tot nu toe gebeurd is. En er komen zeker mensen naar ons luisteren, zoals staatssecretaris Maarten van Ooijen (Volksgezondheid, Welzijn en Sport, red.).'