Oekraïens gezin vlucht naar Ter Apel: 'Ik probeer mijn kinderen te beschermen tegen verschrikkelijke dingen'

Kutsenko, zijn vrouw en drie kinderen woonden in Poltava, een stad ten westen van Charkov, waar zwaar gevochten wordt.

'Zelf heb ik geen bombardementen meegemaakt, maar ik heb ze wel gehoord', vertelt Kutsenko die inmiddels in Ter Apel verblijft.

Oekraïense mannen tussen de 18 en 60 jaar moeten in principe in het land blijven, omdat ze misschien opgeroepen worden om te gaan vechten. Behalve als de vader drie of meer kinderen heeft.

Na lang wikken en wegen heeft Kutsenko daarom besloten het land te verlaten. Een beslissing die niet lichtzinnig genomen is: 'We hebben alles moeten achterlaten. Onze ouders zijn daar, ons huis, vrienden, dus eigenlijk alles', zegt hij.

Belangrijkste reden om toch te gaan: 'Ik probeer mijn kinderen te beschermen zodat ze geen verschrikkelijke dingen hoeven te zien', vertelt de vader. Ook zijn jongste zoontje, dat overigens vernoemd is naar zijn vader, is meegekomen.

Vorige week stapte het gezin in de auto om het land te ontvluchten. Eerst richting Polen. Ondertussen kwam hij via gemeenschappelijke vrienden in contact met Ter Apeler Ronald Hut, eigenaar van camping Moekesgat. Aan hem werd gevraagd of hij toevallig plek had voor een gezin dat Oekraïne ontvlucht.

Hut: 'Voor ons was toen direct duidelijk: we gaan een chalet beschikbaar stellen. En ze mogen hier blijven totdat het weer veilig voor ze is om terug te gaan. Wie A zegt moet ook B zeggen.'

Met de wetenschap dat ze in ieder geval onderdak had, reed de familie Kutsenko door naar Duitsland om zo naar Ter Apel te gaan. Maar zo'n vierhonderd kilometer voor de Nederlandse grens sloeg de schrik Mykhaylo om het hart.

'Ik weet niet wat er aan de hand was, maar de motor van onze auto stopte ermee', vertelt hij achteraf met een lach. 'We konden de auto niet meer starten. Ik dacht: het is over. Alles is voorbij. Ik haalde diep adem en stuurde mijn vriend in Nederland een berichtje.'

'Die adviseerde mij rustig te blijven en zei dat we ons geen zorgen moesten maken. Ze zouden ons ophalen', zegt de Oekraïner opgelucht.

De auto staat nog in Duitsland. Hut hoopt dat kennissen van hem de auto kunnen ophalen om die vervolgens naar Nederland te brengen en te repareren.

Veel mensen in Ter Apel lijken iets te willen bijdragen voor het gezin dat gevlucht is voor oorlog en geweld. 'Ze zijn allemaal heel positief. Er werd ook spontaan geld gedoneerd. Het gezin krijgt elke week van ons boodschappen. Je ziet dat ze helemaal weer opbloeien', constateert Hut.

Hoe goed ze hier ook worden ondersteund, het liefst willen Kutsenko, zijn vrouw en de kinderen terug naar huis, naar Oekraïne. 'Als morgen de oorlog stopt, gaan we overmorgen terug', zegt de vader hoopvol.

'Misschien komen we dan later eens terug naar Nederland om iets terug te doen voor Ronald. We zullen nooit meer het moment vergeten dat Nederland ons welkom heette.'