Stadjer pendelt heen en weer tussen Polen en Lviv: 'Ik schakel nu even een tandje terug'

Laura Bos in Krakau
Laura Bos in Krakau © Marco Grimmon/RTV Noord
Sinds een paar weken verblijft ze in Polen. Stadjer Laura Bos besloot kort na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne om onze provincie voorlopig te verruilen voor Polen. 'Ik dacht: ik moet eigenlijk gewoon wat doen.' Ze brengt mensen vanuit de Oekraïense stad Lviv naar het veilige Polen. Vanaf daar worden ze vervolgens ondergebracht in Nederland.
Samen met haar broer en een paar andere mensen besloot ze om in de auto te stappen en af te reizen naar Polen. Inmiddels is ze een paar weken van huis, maar na een paar intense weken is ze nu even toe aan rust. Die rust pakt ze voor twee dagen in Krakau, enkele honderden kilometers van de grens met buurland Oekraïne.
Stadjer Laura Bos pendelt heen en weer tussen Polen en Lviv
'Ik zag toen ik thuis was verschillende initiatieven ontstaan. Toen ben ik gaan rondbellen met de vraag of ik nog ergens kon helpen. Op dat moment dacht ik ook dat ik misschien beter naar Polen toe zou kunnen gaan. De hulpacties waren toen nog minder goed georganiseerd dan nu het geval is.'
Met een aantal andere Groningers besloot ze om mensen aan de grens te helpen. 'Je helpt vrouwen om kinderen te dragen, maar ook om spullen uit te delen of er gewoon voor mensen te zijn.'

Naar Lviv

Waar haar broer vanwege zijn werk wel terug is gegaan, daar heeft Laura wel de mogelijkheid om langer in Polen te blijven. Toen de groep nog bijeen was kwam de vraag langs om goederen naar Lviv te brengen en vluchtelingen mee terug te nemen. Lviv ligt in het westen van Oekraïne. Het was lang een relatief rustige stad, maar inmiddels komt ook daar het gevaar steeds dichterbij. Ze twijfelde wel, maar lang duurde dat niet.
Ik heb goed nagedacht over het risico dat ik zou kunnen lopen, maar het echt inschatten is eigenlijk niet te doen
Laura Bos
'In het begin heb ik wel goed nagedacht over het risico dat ik zou kunnen lopen. Die gedachte was er vooral omdat je een grote verantwoordelijkheid hebt voor de mensen die ook mee waren. Iedereen moet wel zelf kiezen om het te doen. Het risico inschatten is eigenlijk niet te doen.'
Voor haarzelf heeft de keuze om de grens over te steken onder meer te maken met haar geloofsovertuiging. 'Als je zelf weet waar je naartoe gaat als je sterft, dan ben ik bereid ook dat risico te nemen op het moment dat ik ervaar dat ik zoiets moet doen. Het is niet dat mijn leven niks waard is, maar als ik het moet doen, dan doe ik het gewoon.'
Oekraïense kinderen aaien een puppy
Oekraïense kinderen aaien een puppy © Jamie Bos
In totaal maakt ze zeven keer de oversteek. Ze ziet dat de mensen in Lviv ondanks de oorlog ook enigszins wennen aan de situatie. 'Vanuit Nederland denken mensen misschien dat er altijd oorlog is, maar mensen gaan daar ook gewoon door met het leven. Ze eten gewoon hun broodje op als het luchtalarm afgaat. Het is minder heftig wanneer je daar bent.'

Groninger nuchterheid

Ze is inmiddels dus meerdere keren in het oorlogsland geweest en ze denkt dan ook dat haar Groninger nuchterheid wel helpt bij haar inzet om vluchtelingen een veilig onderkomen te geven.
Mensen zijn vaak erg gestrest en je ziet angst in hun ogen
Laura Bos
'Dat denk ik wel ja', beaamt ze. 'Op zich ben ik best wel nuchter, maar als je alles beredeneert is het niet zo realistisch. Je wilt jezelf tenslotte in veiligheid stellen. Maar ik weet naar welke stad ik ga. De mensen die we ophalen weten misschien niet waar ze terecht komen en zitten in de stress. Nou, ik heb de tijd en ik ga er dus heen om dat werk te doen.'

Bijtanken

Laura merkt wel dat het veel energie van haar vraagt, daarom heeft ze dus nu een mini-vakantie ingelast. 'Ik schakel nu even een tandje terug en kijk wat we nu gaan doen.'
Het werk maakt wel emoties bij haar los. 'Vooral als je kwetsbare vrouwen ziet die mee gaan naar Nederland en dan ondergebracht moeten worden. Mensen zijn vaak erg gestrest en je ziet angst in hun ogen. Mensen stellen letterlijk hun leven in onze handen. Dat is wel emotioneel, je moet alles ook weer kunnen loslaten.'
Op weg naar een veilig thuis
Op weg naar een veilig thuis © Jamie Bos

Leven met de dag

Laura weet niet hoe lang ze nog heen en weer blijft pendelen. 'Je weet ook niet hoe lang het duurt. De oorlog kan in één keer veranderen. Nu kunnen we de grens nog over, maar het kan zomaar veranderen. Je moet leven met de dag. Hoe meer mensen ik geholpen heb hoe beter, maar het is echt per dag kijken.'
Wanneer ze terugkeert naar Groningen is dan ook niet duidelijk. 'Ik weet het niet', zegt ze lachend. 'Misschien nog een keertje tussen alles door.'