In de Waddenzee wordt geëxperimenteerd met 'superzeegras'

Zeegras
Zeegras © Saxifraga/Ed Stikvoort
Onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) proberen 'superzeegras' te kweken voordat het in de Waddenzee wordt geplant. Het betreft zeegras uit Denemarken, waar nu mee wordt geëxperimenteerd in een kas en klimaatkamers.

Zeegras verdween na aanleg Afsluitdijk

Het doel is om groot zeegras dat permanent onder water staat terug te krijgen. Daar was vroeger heel veel van, maar dat is sinds de aanleg van de Afsluitdijk verdwenen.
Eerder lukte het om veel zeegras aan te planten en terug te krijgen bij het kleine Waddeneiland Griend. Maar dat is zeegras op ondieptes dat soms ook boven water komt. Dat gaat ieder jaar dood en zet zaadjes af om daarna weer terug te komen.
Bij zeegras dat onder water blijft, werkt dat anders. Dat gaat niet ieder jaar dood en moet zich verspreiden met de wortels. Bij een eerder experiment is het nog niet gelukt om het terug te krijgen.

Minder licht

Mogelijk komt dat doordat de Deense planten niet genoeg tijd hadden om te wennen aan de andere omstandigheden in het Wad. Zo is het doorzicht van het water hier veel minder, waardoor minder licht de plant bereikt.
'In de kas en de klimaatkamers van Rijksuniversiteit Groningen onderzoeken we met enkele experimenten hoe we de overlevingskans na het transplanteren van het zeegras kunnen verhogen en hoe zeegras op omstandigheden in de Waddenzee reageert', zegt zeegrasonderzoeker Katrin Rehlmeyer.
Een van de experimenten onderzoekt of je de planten kunt stimuleren om meer bladgroen aan te maken.
Rehlmeyer: 'Door zeer goede lichtomstandigheden aan te bieden, kunnen de planten meer reserves in de wortelstokken opslaan. Door deze extra energie kan de plant na de transplantatie mogelijk beter overleven, zodat het zeegras in zijn nieuwe omgeving makkelijker in leven kan blijven.'

Meerdere keren controle

Na dit experiment worden de planten in de Waddenzee geplant. De overleving wordt daarna bij laag water gecontroleerd: eerst na een week, dan een maand en dan nog eens over twee maanden. Ook zien onderzoekers nog eens beter naar de mogelijk geschikte locaties voor het zeegras.