Hendrik neemt het scorebord van VV Middelstum het liefst mee naar huis

Als je op zaterdagen het Middelstumer sportpark op loopt, is de kans groot dat Hendrik de Veen de eerste is die je begroet. Gewoon, om te vragen hoe het gaat, of hij je nou kent of niet. En mocht je twijfelen of hij het wel is, dan verraadt z'n outfit hem wel. Hij draagt zijn verenigingsjas met trots, vaak compleet met een Middelstum-pet. En als de zon schijnt, gaat zijn zonnebril ook altijd mee.

Iedereen kent wel verhalen van mensen die na een eerste ontmoeting met iets of iemand nooit meer wat anders wilden. Zo is het ook met Hendrik de Veen en VV Middelstum gegaan. Toen hij jaren geleden in Middelstum kwam wonen en daar ook vrijwilligerswerk deed, werd De Veen op een gegeven moment nieuwsgierig naar de plaatselijke voetbaltrots. 'En inmiddels loop ik er alweer 28 jaar rond', klinkt het opgetogen. Op werkdagen is De Veen werkzaam bij een zorgboerderij in Stedum.

Eerst ontfermde De Veen zich over de watertas bij het tweede elftal van de Middelstumers en later behoorde het controleren van kaartjes ook tot zijn takenpakket. 'Maar daarna ben ik overgestapt naar het scorebord', weet De Veen nog goed. Een goed huwelijk, zo bleek, want de score wordt wekelijks nauwkeurig bijgehouden. In weer en wind en in voor- en tegenspoed. In het begin nog met ouderwetse houten bordjes en inmiddels alweer enkele jaren elektronisch.

Vaak heeft De Veen het scorebord al bijgewerkt voordat de scheidsrechter naar de middenstip wijst na een doelpunt. Hij lacht: 'Maar het gaat ook weleens fout. Toen er nog houten bordjes waren, hield ik eens een wedstrijd van het vierde elftal bij. De stand was op den duur 10-0 en de bordjes met cijfers lagen overal in het gras, ik hield het nauwelijks bij.' Ook de switch naar een elektronisch bord was eerst even wennen. 'Ik kreeg de juiste score een keer niet op het bord. Maar dat kwam omdat de batterijen van het bedieningsapparaatje leeg waren.'

'Weet je wat ik misschien nog wel het mooiste vond?', gaat De Veen verder. Hij is even stil, en er verschijnt weer een brede glimlach op z'n gezicht. 'Dat mensen van de club speciaal voor mij een hokje hebben gemaakt bij het scorebord, zodat ik niet in de regen hoef te staan.' De Veen raakte zo gehecht aan het hokje, dat hij er weleens letterlijk uit gehaald moest worden door andere supporters. 'Toen onweerde het en durfde ik er niet zo goed uit, ik was toen best even angstig. Maar ik ben wel héél blij met mijn hokje.'

Als Middelstum het zaterdag thuis opneemt tegen SIOS, is De Veen ongetwijfeld weer in de buurt van het scorebord te vinden. Maar als het eerste elftal niet thuis speelt, gaat hij ook mee naar uitwedstrijden. Drie keer raden waar zijn aandacht dan vooral naar uitgaat. 'Ja, ik kijk altijd even naar het scorebord van de tegenstander', verklapt De Veen, die naar eigen zeggen kriebels krijgt om het scorebord dan zelf te bedienen. 'Wat de beste scorebordtip is? Nou, er zorgvuldig mee omgaan. Bij Poolster en Stedum lieten ze de lampjes van het bord na de wedstrijd branden. Dat moet niet, want dan krijg je kortsluiting.'

De Veen mag zich dan met hart en ziel over het scorebord in Middelstum ontfermen; hij is ook niet te beroerd om die taak van scorebordbediener uit handen te geven. 'Elke zaterdagochtend om 08.00 uur ben ik op club en om 08.30 uur doe ik het scorebord aan voor jeugd. Dan loop ik alles langs om te kijken of alles werkt en geef ik het kastje af', vertelt hij. Maar 's middags is De Veen er weer om de score bij het eerste elftal bij te houden. 'En na afloop wat drinken en een gehaktballetje in de kantine', glundert hij. 'Ik ben altijd blij als het zaterdag is.'