Marianne en Thomas poetsen struikelstenen in Bedum: 'Dan glimt-ie weer als een malle'

'Ze zijn er echt mee bezig'
‘Een mens is pas vergeten als zijn naam vergeten is.’ Deze uitspraak uit de Talmud heeft kunstenaar Gunter Demnig tot leidraad gediend bij zijn ‘Stolpersteine’-project. Stolpersteine of struikelstenen zijn betonnen blokjes van 10 bij 10 centimeter met een messing plaatje die worden geplaatst bij het laatste eigen onderkomen van een slachtoffer van het naziregime en de jodenvervolging tussen 1933 en 1945. Op het messing plaatje zijn de naam en het geboortejaar van het slachtoffer, en de plaats en datum van overlijden gegrift.
Demnig weet zelf niet meer precies waarom hij het struikelstenen noemde, maar een kind verwoordde voor hem precies waar het om ging: je struikelt er niet letterlijk over, maar als je zo’n steen ziet struikelen je hart en je ziel.
Het Stolpersteine-project heeft inmiddels een enorme vlucht genomen zodat over heel Europa nu meer dan 70.000 struikelstenen te vinden zijn die ons steeds op een specifieke plek herinneren aan de verschrikkingen van oorlog en Holocaust.