Deze dag: Driek van Wissen, een man om heel erg te missen

Het veroorzaakte een relletje in literair Nederland, toen bleek dat het internetpubliek in ruime meerderheid voor Driek van Wissen koos als derde Dichter des Vaderlands, in 2005. ‘Een rijmelaar, een Sinterklaasgedichtjesmaker’, sneerden critici als Joost Zwagerman en Ilja Pfeijffer. Het zou toch een schande zijn als zo iemand die eretitel zou verwerven.

Daar denkt Jean Pierre Rawie, zelf van onbesproken gedrag als het om dichtkunst gaat, heel anders over. Hij noemt het werk van zijn vriend ‘verstechnisch van een ongeëvenaarde virtuositeit'. Het verbaasde hem, dat al die sneren hem niet schenen te deren.

Het is de bedoeling dat dit kwatrijn van Van Wissen op een bankje komt te staan aan het Van Brakelplein in de stad Groningen, waar hij woonde met zijn vriendin Corien Bleeker. Vorige week was in het Dagblad van het Noorden een mooi gesprek met haar te lezen, gemaakt door Ernst Slagter. Corien had naar eigen zeggen ‘een verschrikkelijk leuk leven met hem'. Het geld voor de blijvende herinnering is bijna bij elkaar gebracht.

Zondag wordt er in stamcafé Wolthoorn weer de ‘Driekdag’ gehouden, die de afgelopen twee jaar door corona niet door kon gaan. Een vrolijke jaarlijkse herdenking met veel jolijt, herinneringen en gedichten. Jean Pierre Rawie zal zeker niet ontbreken. Het debuut in 1976 was al een coproductie, waarna vele geslaagde samenwerkingen volgden: ‘de tekst groeide organisch onder onze handen.’

Rawie onthulde in een column, die precies tien jaar na het verscheiden van zijn vriend verscheen in het Dagblad, dat er bij één gelegenheid een veto door Van Wissen was uitgesproken over een tekst, ‘preuts als hij was'. Rawie wilde in het derde deel van hun gezamenlijke Rijmkroniek over Frederik Hendrik, zoon van Willem van Oranje, de aandacht vestigen op zijn grote hoeveelheid bastaardkinderen. En liet daarvoor diens bijnaam Stedendwinger rijmen op ‘elfde vinger’. Maar: ‘dat mocht niet'.

Ze wisselden elkaar af als columnist in de krant op vrijdag. Dat duurde slechts zes weken, omdat Driek van Wissen onverwacht overleed. Zondag herdenken vrienden en familie hem. De uitnodiging die destijds vroeg om afscheid te komen nemen en de dichter naar zijn laatste rustplaats op de Rooms-Katholieke begraafplaats aan de Hereweg te begeleiden, begon met een versje dat in vier regels de essentie weergeeft van leven met dichter Henricus Cornelis (Driek) van Wissen: