Rebornverzamelaars willen taboe doorbreken: 'Mannen met een treintje, wij met poppen'

In De Riggel lopen ongeveer dertig vrouwen rond, van jong tot oud, die allemaal deze zelfde hobby hebben. De organisatie van deze meeting ligt al tien jaar in handen van Monique Zuidema uit Veelerveen. 'Ik smelt hier gewoon van om al die baby's bij elkaar te zien', vertelt ze. 'Dit is echt geweldig.'

Zuidema heeft een tijdje gehad dat ze niet durfde te vertellen dat ze deze poppen verzamelde. 'We worden vaak weggezet als raar. Dan zeggen ze lachend: "Die spelen met poppen', maar dat is beslist niet waar. We willen zo graag de taboe voor deze hobby de wereld uit willen hebben. Mannen zitten ook op de knieën te kijken naar treintjes. Laat óns dan lekker poppen verzamelen.' Zo laat haar eigen man haar met deze, toch wel dure hobby, vrij. 'Hij heeft er zelf niks mee, maar vindt het wel leuk dat ik het leuk vind. Toch heeft hij wel een lievelingspop. Als ik die ooit weg doe, dan liggen we in scheiding', lacht ze.

Voor Zuidema begon deze hobby vooral als steun. 'Ik kan zelf geen kinderen krijgen en op deze manier ervaar je het moederschap toch nog een beetje. Ik was altijd al wel een poppenmoeder, dus dat zat er altijd al in, maar dit heeft zeker een therapeutische werking en dat geldt voor meer vrouwen die ongewenst kinderloos zijn.'

De hobby begon voor Zuidema toen ze in een advertentie op Marktplaats een pop zag staan. 'Ik dacht eerst: staat er nou een baby op? Zo echt leek het. Het trok meteen mijn aandacht. En toen ben ik me daar in gaan verdiepen en toen moest ik zelf één hebben. Toen kwam ik in contact met iemand die ze maakte en zo heb ik in 2007 mijn eerste eigen reborn gekocht. En toen was ik verslaafd. Dan komt nummer twee en dan nummer drie. Op een gegeven moment waren het er wel twintig, maar je ziet ze met de jaren wel mooier én duurder worden. Dus dan lever je drie in en dan koop je er weer één voor terug. Zo gaat dat.'

Voor Angela Poell is het verzamelen van reborns ook een grote hobby, maar zij maakt de poppen ook nog zelf. 'Het is vooral schilderwerk', vertelt ze. 'De poppen zijn van vinyl of siliconen gemaakt en ik schilder ze laagje voor laagje zodat het een echt huidje wordt. En de haartjes prik je er één voor één in. Dit is een gezonde verslaving.'

Het heeft door de coronaperiode even geduurd voordat de vrouwen elkaar weer konden ontmoeten. 'We hebben ons zó op dit moment verheugd', vertelt Zuidema. 'En je merkt ook dat iedereen hier zo van geniet. En ik ook. Dit pakt niemand me meer af.'