WVV betrekt jonge asielzoekers uit Ter Apel bij de club

Dat zijn alleenstaande minderjarige asielzoekers. In Ter Apel is de reputatie van deze groep allerminst positief.

Even terug naar dinsdag 12 april. Ineens is daar het bericht van de gemeente Oldambt dat zij maximaal 180 asielzoekers uit Ter Apel wil opvangen in een leegstaand pand van zorgorganisatie Lentis in Winschoten. Omwonenden, ondernemers, de politiek en dus ook de naastgelegen voetbalclub WVV weten van niks.

Voorzitter Annet de Rooy: ‘Natuurlijk leven er eerst zorgen. Die komen met name door wat je hoort uit Ter Apel. Er zijn veel alleenstaande minderjarige jongens die wat amok maken, die misschien ook op deze locatie komen.’

De zorg heeft voor een groot deel te maken met de grote hoeveelheid meiden die bij de club speelt. ‘Hier spelen ongeveer vijftig meiden die jonger zijn dan achttien jaar. Wij weten niet precies of dat zo’n gelukkige combinatie is. Maar wij moeten altijd uitgaan van het goede van de mens. En als je de jongens betrekt bij wat wij hier doen, denken wij dat je problemen kunt voorkomen.’

Het bestuur van WVV is daarom in gesprek met het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) om te kijken wat allemaal mogelijk is. De Rooy: ‘Wij willen ons sportpark ter beschikking stellen voor deze groep asielzoekers. Wij vinden het belangrijk dat asielzoekers die in Nederland komen, actief bezig zijn en eigenlijk ook zo snel mogelijk integreren in de maatschappij. En sport verbindt en is laagdrempelig.’

Hoe de activiteiten er precies uit gaan zien, is nog even de vraag. De activiteiten worden in elk geval begeleid door mensen van het COA. De Rooy: ‘Onze vrijwilligers hebben prioriteit bij de teams van WVV en wij kunnen helaas niet ineens een blik nieuwe vrijwilligers opentrekken. Maar wij kijken wel naar hoe wij daarin kunnen ondersteunen en wat wij kunnen faciliteren.’

De activiteiten gaan voornamelijk buiten de schooltijden om plaatsvinden. Dit omdat de minderjarige asielzoekers leerplichtig zijn en dus overdag in de schoolbanken zitten.

De eerste asielzoekers nemen volgende maand intrek in het leegstaande gebouw. Het nieuwe avontuur staat dus voor de deur.

De voorzitter laat weten er naar uit te zien, maar voelt in een zekere zin ook spanning. 'Ik vind het spannend om te kijken of het allemaal goed gaat. Je wil gewoon niet dat er gekke dingen gebeuren, dat zou erg jammer zijn. Maar het is uitdagend dat wij als bestuur hebben gezegd: we gaan kijken wat wij kunnen betekenen voor deze jongeren. En daar ben ik ook wel trots op.’