Jongeren bij herdenking treinkaping: Molukse zaak leeft nog steeds
Een paar honderd Molukkers uit het hele land herdenken zaterdag in Assen en Bovensmilde dat 45 jaar geleden een einde kwam aan de treinkaping bij het Drentse dorp De Punt. Tegelijkertijd werd in juni 1977 ook de gijzeling van een basisschoolklas in Bovensmilde beëindigd.
Bij de herdenking zaterdag staan vooral de de zes kapers centraal die om het leven kwamen bij de bestorming van de gekaapte trein op 11 juni 1977. Maar het herdenkingscomité benadrukt ook dat de strijd voor een onafhankelijke Zuid-Molukse Republiek zou moeten doorgaan. In Indonesië, maar ook hier in Nederland, schrijft RTV Drenthe.
'De Molukse gemeenschap als aanjager van sociale en politieke onvrede op de Molukken wordt door onze tegenstanders nog steeds als een nachtmerrie gezien', aldus het organiserend comité. 'En daarom is dat precies wat we moeten doen.'
'Definitief terugkeren naar de Molukken is zoiets'
Het comité zelf bestaat vooral uit mannen van rond de 70 jaar. Dus staat vanavond te midden van alle plechtigheden een bijeenkomst gepand waarbij 'jongere generaties het vuur van de vrijheidsstrijd brandende moeten houden en waar mogelijk verder aanwakkeren', zoals vermeld in een verklaring van het comité.
'Jongere generaties staan denk ik wat meer open voor andere inzichten, terwijl de oudere generaties meer vasthouden aan hun eigen standpunten', reageert de 23-jarige Gloria Lappya bij RTV Drenthe. 'Definitief terugkeren naar de Molukken is zoiets. Voor een half jaartje is het erg lekker om dáár te zijn, maar ik ben geboren in Nederland en heb hier alles.'
Een servies laten vallen
Oktober vorig jaar deed oud-premier Dries van Agt de suggestie dat het Koninklijk Huis excuses zou moeten maken voor het onrecht dat de Molukse gemeenschap is aangedaan. Ook daar ziet Lappya weinig in. 'Als ik voor mezelf spreek, heb ik daar geen behoefte aan. Het is net als het laten vallen van servies: je kunt wel sorry zeggen, maar het is al gebroken.'
Het verdriet van onze ouders, opa's en oma's hebben mijn vrienden en ik meegekregen
De 44-jarige Jecy Sihasale zegt dat de geschiedenis van de Molukkers 'heel erg' leeft bij de jongeren. 'Het is een stuk van je identiteit en zit in je dna', stelt ze. 'Het verdriet van onze ouders, opa's en oma's hebben mijn vrienden en ik meegekregen. Dat draag ik altijd mee en geef ik ook weer door aan mijn eigen kinderen. Als je die verhalen op een juiste manier overdraagt aan toekomstige generaties, dan gaan zij daar ook over nadenken.'
Het was echt erg
'De gevoelens zijn wel minder intens', vult de 28-jarige Nino Solisa aan. 'Ik ben bijvoorbeeld niet zoals mijn vader opgegroeid in voormalig Kamp Westerbork. Als je beelden terugziet van die tijd, zie je dat het daar wel echt erg was. Mijn generatie is gewoon opgegroeid in moderne huizen. Dat maakt de herinneringen aan die eerdere tijd denk ik belangrijker.'
Misschien op een iets andere manier, maar Solisa ziet dat de Molukse zaak nog steeds leeft en dat jongeren zich willen inzetten. 'En dan heb ik het over de derde en vierde generatie Molukkers, uit de leeftijdscategorie 20 tot 45 jaar', zegt hij. 'Dankzij die impuls krijgen herdenkingen als die van vandaag een nieuwe boost. Jongeren spelen een grote rol, met bijvoorbeeld een rap.'
