Zes uur wachten en zonder operatie naar huis: ‘Niet teleurgesteld, wel vervelend’

Nathan en Jacqueline wachten samen rustig af tot ze het nieuws krijgen of de operatie door gaat of niet
Nathan en Jacqueline wachten samen rustig af tot ze het nieuws krijgen of de operatie door gaat of niet © Tristan Braakman/RTV Noord
Ziekenhuizen worstelen met lange wachtlijsten, zeker na de coronacrisis. Achterstanden inhalen terwijl de reguliere zorg gewoon doorgaat blijkt een ingewikkelde klus. Het UMCG doet met ‘schaduwpatiënten’ een poging die wachtlijsten weg te werken.
Dat betekent dat de 29-jarige Nathan Beverwijk uit Nieuwlande een dag wachten, zonder garanties voor de boeg heeft. Hij heeft kanker gehad. Tijdens een controle zijn verdachte plekjes gevonden die tijdens een kijkoperatie moeten worden onderzocht.

Nuchter

Hij meldt zich om kwart voor acht ‘s ochtends in het ziekenhuis. ‘We gaan het wel meemaken’, zegt Nathan nuchter. Dat 'nuchter' is letterlijk en figuurlijk, want hoewel hij niet zeker weet of hij vandaag wordt geopereerd moet hij zich wel als een reguliere patiënt voorbereiden. Dat betekent dat hij sinds het avondeten geen eten of drinken meer heeft gehad.

Reservepatiënten

Chirurg Ger Sieders legt het idee achter de ‘schaduwpatiënt’ uit. ‘Het klinkt niet leuk, maar het zijn eigenlijk reservepatiënten. We plannen ze in op dagen dat we rekening houden met uitval van andere patiënten. Dan kan de reservepatiënt die plek overnemen en zo voorkomen we dat een operatiekamer een dag leeg staat.’
Hoe goed ze de drukte ook begrijpt, Nathan’s vrouw Jacqueline Spang vindt het maar niets. ‘Ik vind een vaste afspraak prettiger dan dat het zo wazig is’, vertelt ze in de wachtruimte van het ziekenhuis. Niet alleen Nathan, maar ook Jacqueline heeft twee dagen vrij genomen. ‘Vandaag brengen, en morgen na de operatie weer ophalen.’

Wachten op het telefoontje

Een verpleegkundige komt binnen en doet een aantal metingen. ‘Hoe gaat het dan verlopen vandaag?’, vraagt Nathan. De verpleegkundige weet het ook niet. ‘Wij wachten op het telefoontje…’
Nathan en Jacqueline wachten samen rustig af. Social media wordt bekeken, de Libelle wordt gelezen. Na vier uur wachten begint de broodnuchtere Nathan toch wat te zuchten: ‘Ja, tja wachten is saai en duurt lang hé’, grinnikt hij.
Daar is de verpleegkundige weer. ‘Ah! Misschien horen we nu wat...?’ Voordat hij zijn zin kan afmaken verontschuldigt ze zich al: ‘Nee, sorry. Ik kwam alleen maar melden dat de zaalarts straks langskomt.’

Helaas

Na nog eens twee uur komt die met het verlossende woord: ‘Het spijt me, meneer. De operatie komt te vervallen.’ Nathan: ‘Oh dat is vervelend. Dan ben ik voor niets nuchter geweest, haha. Maar dan mag ik gelukkig nu een broodje eten!’
Nathan in gesprek met de verpleegkundige
Nathan in gesprek met de verpleegkundige © Tristan Braakman/RTV Noord
‘Nee-verkopen is echt niet leuk’, vertelt verpleegkundige José Oostmeijer-Arends. ‘Hij is een hele tijd nuchter geweest, heeft van alles moeten regelen dat hij hier kan zijn. Dus je gunt iemand natuurlijk gewoon dat de operatie doorgaat.’

Geen zorg, wel zorgen

En hoewel verpleegkundigen niet voor Nathan hoeven te zorgen, hebben ze er wel zorgen van. ‘Het geeft best een onrustig gevoel. Je bent continu in je achterhoofd bezig met de vraag: opereren we deze patiënt wel of niet, en hoe gaat het met de andere patiënt.’
Het laat zien hoe krap en beklemmend het werken in het ziekenhuis nu kan zijn. De wachtlijsten zijn lang, ziekteverzuim en personeelstekort is hoog. ‘Dat is een worsteling’, vertelt Sieders. ‘Maar we moeten wel. Uiteindelijk moeten we dit oplossen.’

Ziekteverzuim en personeelstekort

En dan is dat nog niet alles wat het ziekenhuis vraagt van het personeel. ‘Dit is maar een kleine maatregel om in te lopen op de achterstanden. We onderzoeken ook of we bijvoorbeeld op zaterdagen kunnen opereren, terwijl we dat normaal alleen doordeweeks doen.’
Sieders durft niet te voorspellen hoe lang die maatregelen nog nodig zijn. ‘Het is heel lastig, ik hoop uiterlijk medio volgend jaar. Maar we hebben al moeite met de gewone zorg, laat staan met de inhaalzorg.’
Het wachten duurde voor Nathan langer dan hij had gedacht. ‘Je zit toch een hele dag niets te doen en je kunt geen kant op.’ Maar het betaalt zich voor hem uit: ‘Het voordeel is dat ze me nu snel laten weten wanneer ik definitief aan de beurt ben. Waarschijnlijk volgende week al.’
Bekijk het studiogesprek met chirurg Ger Sieders en een reportage over Nathan Beverwijk:
'We hebben al moeite met de gewone zorg, laat staan met de inhaalzorg'

Lees ook: