De zeldzame grauwe kiekendief houdt van Groninger akkers, maar hoelang nog?

Muizen zijn een voorname voedingsbron voor de grauwe kiekendief en juist die muizen zijn er niet in grote getalen, geeft Madeleine Postma aan van de werkgroep Grauwe Kiekendief. 'We hebben een slecht muizenjaar, er zijn er weinig.'

'Dat was vorig jaar ook al het geval. Dat heeft waarschijnlijk te maken met een natte winter, waardoor muizen verzuipen. We merken overigens dat alle muizeneters daar last van hebben, ook de torenvalk en de kerkuil.'

In het voorjaar verlaat de grauwe kiekendief Afrika om zich onder meer te nestelen in Groningen. Onze provincie is een fijne plek voor de zeldzame roofvogel. 'We hebben een behoorlijk aantal broedparen dit jaar, maar veel zijn ook voortijdig gestopt.'

'Op dit moment hebben we zeventien beschermde nesten en vijf onbeschermde. Dat aantal kan hoger, want in 2020 hadden we in Groningen bijvoorbeeld 80 broedparen. Vorig jaar zijn er in Groningen slechts 34 jongen uitgevlogen dat is een stuk minder dan een topjaar als 2019, toen zijn er 117 jongen grootgebracht', rekent Postma voor.

Er zijn dus weinig muizen de afgelopen jaren, daarnaast brengt een nieuw gemeenschappelijk landbouwbeleid ook de nodige onzekerheid met zich mee voor de roofvogel. Dat beleid zou in 2023 in moeten gaan. 'Je merkt aan iedereen dat nog niet duidelijk is wat er uit gaat komen. Het probleem is dat er voldoende voedsel te vinden moet zijn.'

'Voor onder meer de grauwe kiekendief is het belangrijk dat de voedselvoorziening op peil blijft. Daarvoor hebben we bijvoorbeeld allerlei stroken langs akkerlanden nodig, die bezaaid zijn met kruiden. Daar zijn dan weer veel muizen te vinden. Of een vogelakker met een kruidenstrook, waarbij het gewas slechts af en toe gemaaid wordt', aldus Postma.

Er breekt dus een spannende periode aan voor de roofvogel en voor de werkgroep Grauwe Kiekendief. 'Mocht het nou niet goed uitpakken, dan komen er uiteindelijk steeds minder broedparen en minder jongen die uitvliegen. We willen toch niet terug naar dertig jaar geleden toen er in heel Nederland slechts drie broedparen waren?'