Column: Voetbalvrouwen
24 juli 2022, 20:00 • 3 minuten leestijd
Op sommige punten boekt de mensheid vooruitgang. Was de ‘voetbalvrouw’ vroeger de echtgenote van een bekende mannelijke voetballer, tegenwoordig is zij zélf een bekende voetballer.
Het heeft een poosje moeten duren. Wat is dat toch - dat de ene helft van de mensheid denkt te weten wat goed is voor de andere helft? Of het nu gaat om voetballen, stemmen of naar school gaan, mannen bedenken redenen waarom vrouwen er niet geschikt voor zouden zijn. Probleem is dat velen - ook de vrouwen - zo’n opgelegde norm ‘normaal’ gaan vinden.
Kees Vlietstra is de komende zondagen afwezig. In die periode wordt hij vervangen door medewerkers van RTV Noord. Vandaag is het de beurt aan Alice Buitenga.
Het verhaal van de uitblinkende Oranje-keepster Daphne van Domselaar is exemplarisch. De kleine Daphne mocht niet op voetbal van haar ouders, want dat was niet meisjesachtig genoeg. Stelt u zich voor: een getalenteerd voetballertje dat van het veld gesleurd wordt. Figuurlijk gesproken dan. Wil jij voetballen? Nope, gaat niet door.
Het is vele meisjes overkomen. Mij ook. Voetballen was het liefste wat ik deed, maar mijn moeder verbood het. Stiekem deed ik het natuurlijk toch. Grootste probleem was hoe ik thuis de groene knieën in mijn lange broek moest verklaren. Door het verbod op voetbal heb ik goed leren liegen.
Toen het Nederlands elftal in 2017 in eigen land Europees kampioen werd, veroorzaakte dat in ons land een golf van enthousiasme voor vrouwenvoetbal. Ik heb het allemaal huilend aangezien: een mengeling van verdriet om mijn frustratie van vroeger en vreugde om de waardering voor deze generatie voetbalsters.
De vrouwen zijn zo bezien nog maar net begonnen met voetbal en er is nog een wereld te winnen. Kijkend naar dit EK zie ik soms matig en vaak uitstekend voetbal. Jammer dat de Oranjevrouwen het gisteravond niet gered hebben tegen Frankrijk, dat veel sterker was en zeer terecht won. Ook naar het spel van Spanje, Engeland en Duitsland heb ik met plezier en bewondering gekeken.
Het niveau van het spel zal in de loop der jaren verder stijgen. Daarbij hoop ik dat het vrouwenvoetbal een eigen karakter behoudt. Meer spel dan oorlog. Geen aanstellerij om de tegenstander een gele kaart aan te naaien. Dankzij een lager testosterongehalte dan bij de mannen - op het veld én op de tribune - zou dat mogelijk moeten zijn.
Geweldig dat ook FC Groningen komend seizoen een begin maakt met een vrouwenafdeling. Oud-directeur Hans Nijland hield de boot steeds af met het excuus dat een vrouwenelftal niet meteen rendabel is. Wel zette hij in 2014 een seniorenafdeling op, voor mannen uiteraard. Vond-ie blijkbaar zinvoller.
Huidig directeur Wouter Gudde gaat gelukkig met zijn tijd mee. Ik wens hem en de meisjes die bij FC Groningen opgeleid worden veel succes en hoop dat RTV Noord over een paar jaar mooie verhalen kan brengen. Over de vrouwen van FC Groningen.
