Column: Echte liebe

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik ben zwaar verliefd op Duitsland en dan met name op het Duitse voetbal. Wellicht dat mijn Duitse oma en mijn vader, die eveneens geboren is in Duitsland, daar een rol in hebben gespeeld. Naast mijn interesse in de bewogen en minstens zo interessante Duitse geschiedenis, ben ik van kinds af aan fußballverrückt.

Dat begon met de jaarlijkse jeugdtoernooien in Duitsland, waaraan wij met Neptunia steevast meededen. Veel wonnen we niet bij Concordia Neermoor of Borussia Leer. Vaak legden we het af tegen de fysiek sterkere Duitse jongens. Maar ik vond het machtig mooi om wedstrijden te spelen in ons buurland. Ook liep ik toen rond in mijn eerste voetbalshirt van een profclub: een FC Bayern-shirt met Opel op de voorkant en Elber op de rug. Tegenwoordig is het vrij normaal om in een FC Bayern-shirt te lopen mede dankzij Arjen Robben, maar toen was dat nog echt nicht im Frage en was een verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog nooit ver weg. Ik herinner mij verder nog de jaarlijkse dagtripjes naar Bunde, Leer, Ditzum, Emden of Borkum. Kwam altijd terug met een seizoengids van Kicker (inclusief Stecktabelle en Spielplan-Poster). Tijdens soortgelijke bezoekjes over de grens voeg ik daar tegenwoordig standaard een krat Friesisch-herb bij.

Echte liebe. Met die twee woorden vat de supporter van Borussia Dortmund ook zijn band met zijn club samen. Het staat overal te lezen rondom het Westfalenstadion. Maar de woorden hadden net zo goed de stadions in Meppen, Oldenburg, Gelsenkirchen, Rostock, Braunschweig of welke Duitse plaats dan ook kunnen sieren. De verbondenheid die supporters daar voelen met hun club, maakt het bezoeken van elke wedstrijd op elk niveau in Duitsland voor mij tot een ware belevenis.

Die belevenis begon voor mij ooit met een bezoek aan Kickers Emden, aan de overkant van mijn geboortestad Delfzijl. Omdat mijn vrienden en ik wel eens een ander stadion wilden bezoeken dan het Oosterpark en De Langeleegte tuften wij op zaterdag regelmatig naar het Ostfrieslandstadion. Daar zaten voor mij prachtige wedstrijden tussen, zoals die keer tegen vervallen grootmacht Dynamo Dresden. De Oost-Duitse club vierde promotie naar de 2. Bundesliga in Emden met duizenden meegereisde supporters. Dat maakte indruk. Met Kickers Emden ging het sindsdien overigens alleen maar bergafwaarts. Vanwege financiële problemen speelden de Ostfriesen jarenlang op amateurniveau. Tot afgelopen seizoen, toen Kickers Emden promoveerde naar de Regionalliga, het vierde niveau in Duitsland. Zeker dat ik dit seizoen weer een wedstrijd meepik in het Ostfrieslandstadion.

Honderd kilometer verderop speelt een club een niveautje hoger. Sportverein Meppen komt uit in de 3. Liga en is eveneens het bezoeken meer dan waard. In de Hänsch-Arena geen sporen van het moderne voetbal waarin fors met geld wordt gesmeten. De tijd lijkt hier even stil te staan en heeft het Langeleegte-gevoel voor mij. Een wedstrijdbezoek aan Meppen maakt mij zielsgelukkig. Je kunt nog ouderwets met je biertje op de staantribune staan en in de hekken hangen na een doelpunt. De fans zijn fanatiek en trouw. Er is volop bier te koop, uiteraard in combinatie met brat- of currywurst, en het stadion ligt in een mooie bosrijke omgeving. En de prachtige kantine, hoger gelegen dan het veld, maakt het plaatje helemaal af.

Een derde club in de buurt van onze provincie is Verein für Bewegungsspiele (VfB) Oldenburg. Deze club, in de jaren '90 vaak uitkomend in de 2. Bundesliga, maar daarna flink weggezakt, promoveerde afgelopen seizoen naar de 3. Liga. De Nordderby tussen Meppen en Oldenburg is dit prille seizoen al twee keer gespeeld: eerst in de competitie (1-1) en afgelopen week in de Niedersachsenpokal, waarvan de winnaar zich plaatst voor de Duitse beker van volgend seizoen. Oldenburg vernederde Meppen in eigen huis: 0-5. De volgende derby wordt gespeeld op 28 januari en staat rood omcirkeld in mijn agenda.

Stadionbezoek in Duitsland: ik kan het iedere voetballiefhebber aanraden. De sfeer is over het algemeen beter en minder vijandelijk dan in Nederland. Je kunt redelijk makkelijk aan kaarten komen, zeker bij clubs als SV Meppen en VfB Oldenburg. Je hebt er beter bier en stadionvoedsel. Je kunt nog lekker staand voetbal kijken met een biertje in je hand en bij een doelpunt 'de hekken in'. Kunstgras kennen ze niet in het betaalde voetbal en er wordt fysiek gespeeld. De populaire supporterskreet Kämpfen und Siegen is niet aan dovemansoren gericht. Er staan geen 22 Neymars op het veld. Misschien dat Frank Wormuth de slogan kan introduceren bij FC Groningen, om te beginnen op 7 augustus tegen FC Volendam.